JOHAN VAN GRINSVEN

Brabants Dagblad

Een reünie van redacteuren (2)

Veel verhalen over vroeger. Dat krijg je als je zeven redacteuren en een vormgeefster van 'de krant' bij elkaar hebt. Plus aanhang. Allemaal met heel wat jaren op de teller van het leven. Maar ook heel wat krantenjaren. Zeker zo'n driehonderd. Een genoegelijk samenzijn van Jan en Margreet van Eijndhoven, Lauran Wijffels en Arianne Verhoeven, Guus Spijkers, Antoon en Jet van Hest, Ruud en Wilma Erich, Rinus Van Der Heijden en Gemma Kessels (die de foto heeft gemaakt), Johan van Grinsven en Mariska Jongen.

Het Nieuwsblad anno 2023. Foto Gemma Kessels

Honkbalknuppel

Een belevenis van jewelste was het, op een zaterdagmiddag in Toronto, midden jaren negentig. Honkbalclub Toronto Blue Jays speelde thuis, in het stadion aan 1 Blue Jays Way in hartje Toronto, een fascinerende wereldstad. De Blue Jays hadden de World Series gewonnen in 1992 en 1993 en die gouden jaren echoden nog wat na. Er kwamen zo'n 35.000 mensen naar de wedstrijd tegen de Detroit Tigers kijken: jong en oud, mannen en vrouwen, hele families. De eerste 25.000 toeschouwers die de entreepoortjes passeerden, kregen een massief hardhouten honkbalknuppel van 45 centimeter lengte cadeau. Best zwaar, voorzien van voorbedrukte handtekeningen van alle spelers. Niet één knuppel werd op het veld of elders gegooid. Niemand werd er de kop mee ingeslagen.
Ik was die week in Toronto als reisredacteur van VNU Dagbladengroep. De paginagrote reportage die ik er later over schreef, werd bekroond met een Silver Goose Award van de Canadese ambassade in Nederland. Als beste toeristische verhaal over Canada in gedrukte media van het jaar. Mooie herinneringen.
knuppel

Een reünie van redacteuren

Een driedubbel weerzien was het zaterdagavond 16 oktober in het feeëriek verlichte kasteel Maurick in Vught. De redacteuren van BD troffen elkaar voor het eerst sinds pakweg vijfhonderd coronadagen weer eens in het echt. Omdat ook oud-redacteuren - al dan niet in ruste - waren uitgenodigd door hoofdredacteur Lucas Van Houtert BD, vanwege het 250-jarig bestaan van de krant, was de avond een heuse reünie. Ook werd officieel afscheid genomen van zes redacteuren die in de afgelopen anderhalf jaar hun pen aan de wilgen hebben gehangen: Arno Heesakkers, Gerrit van den Hoven, Maarten Van de Rakt, Nico Snels en Johan Van Grinsven BD.
Unaniem was de lof voor Lucas van Houtert voor zijn initiatief en Rianne Beekwilder en Rian van Velthuijsen voor de organisatie. De gasten - met een uiterste leeftijdsverschil van pakweg zestig jaar - hadden aan geanimeerde gespreksstof geen gebrek. Noch aan drank en spijzen.
De BD'ers en vooral de BD'ers buiten dienst kwamen van heinde en verre, met Schiermonnikoog (Ilse Lemmers) als een van de uitersten. En Hans Van Alebeek BD had voor deze BD-reünie zelfs zijn zestigste verjaardagsfeestje verschoven...
Er moet een paar duizend jaar aan krantenervaring bijeen zijn geweest in het Vughtse kasteel en een bijna onmetelijke berg creativiteit. Oude herinneringen werden afgestoft en nieuwe gedeeld. En zoals Lucas vertelde: de krant is nog lang niet uit de tijd. De laatste twee jaar groeit BD weer, vooral digitaal. Dus dat volgende jubileum komt er ook wel...
Maurickfeest_02Maurickfeest_01maurickfeest_03

25 burgemeesters

Tijdens het afscheid van burgemeester Nol Kleijngeld van Waalwijk, 1 juli in Theater De Leest, vroeg ik me af met hoeveel burgemeesters ik in bijna 38 jaar Brabants Dagblad te maken heb gehad. De dag erna eens geteld.
Het zijn er 25: Henk Letschert, Gerrit Brokx, Peter Noordanus (Tilburg), Henk Willems, Jan Hamming (Heusden), Rob van Schaik, Jan de Geus, Nol Kleijngeld (Waalwijk), Mark Buijs, Fons Naterop, Ronald van Meygaarde (Boxtel), Jeannette Zwijnenburg, Yves de Boer (Haaren), Jan Pommer, Han Looijen (Sint-Michielsgestel), Jetty Eugster (Schijndel), Ton Rombouts, Jack Mikkers (Den Bosch), Machteld Rijsdorp (Goirle), Jan Weierink, Ria van Hoek, Wim Luijendijk (Loon op Zand), Joop Worrell, Arie van Harten en Frank Petter (in het Land van Heusden en Altena).
Die contacten variëren van eenmalig en uiterst vluchtig - bijvoorbeeld vanwege een grote brand tijdens een weekenddienst in een gemeente in het Land van Heusden en Altena - tot intensief, omdat ik een gemeente jarenlang volgde.
In al die jaren zijn de gezagsverhoudingen en omgangsvormen tussen deze ambtsdragers en letterknechten aardig veranderd.
De Tilburgse burgemeester Letschert schroomde niet om misprijzend commentaar te leveren op de frivole kleding van een vrouwelijke collega die verslag deed van een gemeenteraadsvergadering; hij vroeg haar chef of de betrokken redactrice zich voortaan wat 'netter' wilde kleden.... Hij was dan ook van het regenteske type dat een journalist liefst met de pet in de hand en ontzag in de ogen voor zich zag, wachtend op zijn teken om te mogen spreken.
Gelukkig gaan burgemeesters en journalisten al weer jaren heel wat normaler met elkaar om. Doorgaans vriendelijk, met begrip voor elkaar verantwoordelijkheden, maar ook met gepaste afstand.

johan_letschert_klein

In memoriam Frans van Halder

Oud-collega Frans van Halder is veel te jong overleden. Na een korte, heftige ziekte. Collega Dik de Joode zette Frans neer zoals hij in zijn werk was. In 2015 nam hij, na bijna 36 jaar Brabants Dagblad, afscheid van de krant, maar Frans bleef schrijven. En genieten van het leven. Het was een plezier om met hem samen te werken.


frans

Guldenberg blijft vernieuwen

Ondanks corona gewoon door blijven investeren, dat getuigt van lef, creativiteit en visie. Eigenaren Dennis Münninghoff en Franki Munninghoff van Guldenberg Hotel & Brasserie in Helvoirt doen het, zo lees ik in het verhaal van Miranda Van Houtum BD. Maar gezien hun intenties drie jaar geleden verbaast mij dat niet....
Twee keer hun verhaal van toen, een keer zoals de editie De Meierij het publiceerde, het andere stond in de editie De Langstraat omdat de Münningshoffs in Drunen wonen. Vandaar dat ik twee versies van hetzelfde verhaal heb gemaakt.

Uit: De Grote Grabbelton....
Guldenberg_1Guldenberg_2

Jubileumfeestje is begonnen

Het jubileumfeestje is begonnen. Vanaf vandaag veel aandacht voor het 250-jarig bestaan van het Brabants Dagblad (en zijn voorgangers).

jubileum250_1

Uit de grabbelton (2)

Uit de grote grabbelton: een mij dierbaar artikel over een boek dat is geschreven door Schijndelaren Nel van Doorn en Frank van Doorn (moeder en zoon) over het voormalige Boxtelse Liduina ziekenhuis.
Altijd een favoriet onderwerp geweest: lokale historie. En dan vooral die van gewone mensen, minder die van notabelen en andere hotemetoten.
Een fijn boek is 'Het Boxtelse Liduina in geuren en kleuren', dat in 2017 verscheen. Omdat de beide auteurs zeer goed ingevoerd zijn in de lokale geschiedenis, die toegankelijk opgeschreven hebben, verluchtigd hebben met vele foto's, maar vooral ook om te zien hoe snel de wereld verandert. Want in de jaren zeventig van de vorige eeuw was het bijvoorbeeld nog heel gewoon dat vrouwen rookten op de kraamafdeling, desnoods tijdens het bevallen.
Grabbelton 2_puffen

Gelukkig hebben ze m'n foto's nog

haarendael

Uit de grabbelton (1)

Uit de grote grabbelton van een bijna vier decennia omspannende journalistieke loopbaan: een verhaal dat ik met veel plezier maakte over geluk in het bijzondere zorgcentrum Het Wereldhuis van Zorggroep Elde Maasduinen (@zorggroepeldemaasduinen). Betrokken medewerkers, lieve bewoners. De coronapandemie gooide roet in het eten bij het volledig invoeren van dit programma.
De renovatie van Het Wereldhuis in Boxtel heb ik op de voet gevolgd voor BD. Prachtige filosofie achter dit centrum.
wereldhuis klein

Gelukkig hebben ze m'n foto's nog

De laatste jaren ging ik niet meer alleen met een notitieboekje en een pen op pad. Met mijn telefoon maakte ik korte filmpjes en zette ik berichten op sociale media. En ik nam in de laatste vijf jaar dat ik in de Meierij werkte bijna altijd een fotocamera mee. Vooral om foto's te maken die bij een artikel op de website BD.nl konden worden geplaatst. De belangrijke foto's bij een artikel in de krant werden door echte fotografen gemaakt. Gelukkig wel, want: ieder zijn vak.
Uiteindelijk bouwde ik een fotobibliotheek op van enkele duizenden foto's. En ondanks dat ik al enkele maanden weg bij bij het Brabants Dagblad, wordt daar voor de website nog altijd gebruik van gemaakt. Goed dat die archiefbeelden nog van pas komen.
BD.nl 2jan21_foto
BD.nl 3jan21_foto

In memoriam Jan Keunen

Mijn voorgangers bij het Brabants Dagblad hebben door de bank genomen een achtenswaardige leeftijd; per slot van rekening ben ik al een zestigplusser. Zo af en toe verwisselt een van hen het tijdelijke met het eeuwige. Enkele dagen geleden mijn buitengewoon gewaardeerde collega Jan Keunen (1934-2020). Dan komen degenen die herinneringen willen ophalen logischerwijze uit bij de ouwe garde. Daar hoor ik dus bij. Fijn dat het Eindhovens Dagblad een keurige necrologie van Jan publiceerde. Dat verdiende hij: goede journalist, aangenaam mens.

Schermafbeelding 2020-10-11 om 17.16.21

De laatste koffer

De column is een interessante vrijplaats in de krant. Een leuke reeks vond ik 'Op reis', de column in de bijlage Reizen/Toerisme van verschillende kranten van de VNU-Dagbladengroep. In die stukjes werd net een kwart slag anders tegen reizen, toerisme en vakanties aangekeken. Met titels als 'Gesjoemel in een Turks badhuis', 'Mijn vriend heimwee', 'Het meisje met de Uzi', 'Tranen langs de snelweg', 'Hamboerger!' en het dreigende 'Dood in de lucht'. Ik heb ze nog allemaal, voor eigen gebruik gebundeld onder de noemer 'De laatste koffer'. Mijn creatieve collega Jacques de Jonge tekende speciaal voor deze verzameling een omslag.
De column Op reis werd in de jaren 1998 en 1999 gepubliceerd en kende ook bijdragen van Jan Ligthart, Lauran Wijffels, Rien van der Steen, Jetty Ferwerda, Maarten Van de Rakt en Hans Van Alebeek.
Maar de meeste respons kwam op de serie 'Een eigen huis' die in 1993 en 1994 in het Woonblad stond, de toenmalige woonbijlage van de kranten die onder VNU-Dagbladengroep vielen. In die serie wordt een gezin gevolgd bij het kopen van een huis. En alles wat daarbij komt kijken. De praktische insteek werd gewaardeerd, zo bleek uit vele tientallen lezersreacties. Een vastgoedopleiding vroeg of de serie reeks als lesmateriaal gebruikt mocht worden.
Wederom gebundeld met een omslag van collega Jacques de Jonge, die in zijn eentje de speciale ontwerpstudio van Het Nieuwsblad van het Zuiden runde. Hij ontwierp onder meer advertenties en om
laatste koffer
een eigen huis

Drie Ajacieden bij Willem II (1984)

Wie wat bewaart, die heeft wat...
In het prille begin van mijn vaste dienstverband bij Het Nieuwsblad van het Zuiden (augustus 1984) was ik enkele weken door de stadsredactie in Tilburg uitgeleend aan de sportredactie. En schreef ik onder meer enkele artikelen over Willem II; de club was het seizoen ervoor gedegradeerd uit de eredivisie. Op een Willem II-pagina voor de start van het nieuwe seizoen diverse interviews van de hand van sportchef Ton van Esch, met toenmalig voorzitter Wim Groels en de trainer van toen, Jan Notermans.
Ik mocht drie nieuwe spelers spreken: Edwin Bakker (19 jaar), Ulrich Wilson (20) en Winston Haatrecht (20). Drie oud-Ajacieden. De eerste twee speelden één seizoen bij Willem II, Haatrecht twee seizoenen.
De zoon van Edwin Bakker speelt inmiddels bij Paris Saint Germain.

ajacieden

Bananen, Berry en Batman

Verzamelaars hebben me altijd getrokken. Ze hebben namelijk nagenoeg altijd een leuk menselijk verhaal te vertellen, zeker voor een journalist. Ik heb er heel wat gesproken. Van een schatbewaarder van het Tilburgse carnaval tot een verzamelaarster van alles wat met bananen te maken heeft. En soms had ik mazzel. Want een prettig gestoorde Batman-fanaat uit Tilburg heeft in Waalwijk een kantoorboekhandel. Dus kon ik Berry van Noije in twee verschillende edities voor het voetlicht brengen. Ook al was het met een tussenpoos van veertien jaar.
Berry, die ik al voor 1985 leerde kennen, is in zijn The Read Shop in winkelcentrum De Els al weer enkele jaren de enige verkoper van de publicaties van Uitgeverij Baard & Kale in Waalwijk.


berry 1999batmanberry1985

Zomergasten anno 1987

De 'Waterparel van Tilburg' wordt het Piushavengebied nu genoemd. Zie de serie over de Piushaven in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad. Terwijl het havengebied tot voor pakweg tien jaar een heuse gribus was. Maar Tilburger Louis Houët, toen hoofd Publieke Werken van de gemeente (en ontwerper van de Reeshof), zag de potentie van dit gebied 33 jaar geleden al in! Interessant om met de kennis van nu terug te lezen...

(En nu weten we ook waar de VPRO de titel van het zomerse zondagavondprogramma vandaan heeft.)

ZOMERGASTEN 87

Stadsgezicht anno 1987

De Tilburgse redactie van het Brabants Dagblad kent al vele jaren een 'Stadsgezicht', een collega die in de papieren krant en op de website verslag doet van wat er allemaal gebeurt in de Tilburgse binnenstad. Maar zoals zo vaak, herhaalt de geschiedenis zich. Want zie wat Het Nieuwsblad van het Zuiden al in 1987 publiceerde…> Lees meer...

Tabee BD 2

En de hoofdredacteur deed ook mee…. Voor het artikel waarop Lucas van Houtert in zijn anekdote doelt: klik op LEES MEER.

Schermafbeelding 2020-08-30 om 14.08.13> Lees meer...

Tabee BD!

Mijn laatste werkdag vandaag was heel speciaal. Met een digitale afscheidsreceptie die bol stond van de warme woorden, coronaproof verrassingsbezoek aan huis, veel cadeaus en lieve kaartjes (van binnen en buiten de krant) en een pagina waarvan ik moest blozen. Geweldige afsluiting! Dank. Dank. Dank.F8F7731F-911D-42CB-B4B2-58008A07468D_1_105_c

Dat was het (2)

Maar gelukkig hebben we de foto's nog…. Een selectie van foto's die ik onder werktijd heb gemaakt.> Lees meer...

Dat was het (1)

38 jaar geleden liep ik als stagiair schuchter het kantoor van Het Nieuwsblad van het Zuiden aan de Spoorlaan in Tilburg binnen, om nooit meer weg te gaan bij ‘de krant’. Na die stage volgden anderhalf jaar als inhuurkracht en 36 jaar in vaste dienst. Als stadsredacteur, jongerenredacteur, politieverslaggever, redacteur Woonblad, redacteur reizen en toerisme (twee journalistieke prijzen), redacteur consumentenzaken, medewerker film- en uitgaanspagina’s, regioredacteur, onderwijsredacteur, achtergrondredacteur, algemeen verslaggever en weer regioredacteur.
Scènes uit een huwelijk….met de krant. Vanwege een lichte weemoed.
Klik hieronder voor de foto's> Lees meer...

En hier doen we het voor...

Feest bij Jazz in Duketown

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfestival in Nederland en misschien wel in Europa, aldus de organisatie. De editie die van 18 tot en met 21 mei plaats had in het fraaie centrum van Den Bosch was al weer de 45ste. Mijn weekenddienst bracht me naar het festival.
Het was een aangename kennismaking met Jazz in Duketown. Ik heb er uren rondgedwaald en met tal van mensen gesproken. Zowel bezoekers, als horecamensen, artiesten, vrijwilligers als organisatoren. En via de livestream - prima beeld en geluid - zag ik diverse concerten thuis, gewoon achter mijn computer. De insteek van mijn verhaal was deze vraag: is Jazz in Duketown een soort zomercarnaval of een festival waar echte jazzfans aan hun trekken komen. Het antwoord is: allebei.
Ik heb meerdere bijdragen voor BD.nl geschreven.Voormijn algemene verhaal: klik hier. Of lees een weerslag van mijn gesprek met medeprogrammeur Bartho van Straaten, die een duidelijke visie heeft op de toekomst van het festival. Dit laatste verhaal op BD.nl is bijna 150 keer gedeeld via Facebook. Mijn verslag stond dinsdag 22 mei in de editie Den Bosch van het Brabants Dagblad.

Hieronder: Camilla Blue en La Sooph (helemaal onderaan)camillablue

lasooph

Nico Koolsbergen overleden

Vandaag het trieste bericht gekregen dat een van de aardigste en beste collega's die ik ooit had is overleden. Nico Koolsbergen (1945-2018), journalist pur sang. Hij begin in dit mooie vak in 1965 en was - na zijn jaren bij Trouw - bij onze krant onder meer chef eindredactie, chef consumentenredactie en kunstredacteur.
Nico was een journalist met een fijne pen, geweldige parate kennis over heel veel onderwerpen, grote interesse in alles om hem heen en uiterst betrokken bij zijn collega’s; tal van jonge journalisten heeft hij de fijne kneepjes van het vak geleerd. En dan had hij ook nog een goed oog voor goed beeldmateriaal. Van klassieke muziek had hij een encyclopedisch kennis.
Na zijn vertrek bij de krant schreef hij diverse boeken (nog te koop), onder meer over geloof. Ook was hij erg betrokken bij Trinity Church Eindhoven.

Een paar geleden schreef ik dit over Nico, in een langer stuk over de goede oude journalistieke tijd...

,,Nico deinsde nergens voor terug; hij schreef verhalen over luxe jachten, Hong Kong, de Grand Canyon, IJsland (‘Heimaey, een hoekje in Gods werkplaats’ en Levensgevaar op de Snaefells), Umbrië, maar ook over een frietje Suske en Wiske, de pannenkoek of de Pritt-stift. Tussendoor vond hij tijd om met Anna door de Sinaï te trekken, een gele duik in de Rode Zee te nemen en al whisky drinkend door Schotland te toeren.”

Bij de foto (vlnr) Rien van der Steen (auto’s), Jetty Ferwerda (mode), Lout Donders (chef), Nico Koolsbergen (algemeen) en Johan van Grinsven (reizen)
vrijdagredactie

Vincent op mijn bureau

Wat de doorslag gaf voor mijn aankoop: de oren van Vincent zijn afneembaar en er zit een klein verbonden oor als extra bij het popje. Dus wie de geschiedenis geweld aan wil doen, kan ook gewoon het rechteroor van Van Gogh vervangen door een bandage. Afijn, Vincent staat voortaan op mijn bureau.
Er zit trouwens ook nog een kartonnetje bij waaruit ik een ezel kan knippen en vijf schilderijen om op die ezel te plaatsen.

Verkiezingsavond in Haaren

De tijden dat een journalist met een pen en een kladblok een verkiezingsavond kon bijwonen zijn toch echt voorbij. Zelfs in een kleine gemeente als Haaren, met maar vier deelnemende partijen en zes stembureaus, is er veel te doen nadat de stemlokalen zijn gesloten. Het begint met het maken van een filmpje voor de website van het tellen van de stemmen. En daarover ook een tweet versturen. Dan de tussenstanden doorgeven iedere keer als een van de zes stembureaus een uitslag beschikbaar heeft. Die tussenstand is bedoeld voor de speciale verkiezingensectie op BD.nl en delen we meteen via sociale media. Ondertussen gesprekken voeren met lijsttrekkers en andere aanwezigen. Als alle uitslagen binnen zijn, worden die snel gedeeld via BD.nl en sociale media. Dan ook een verhaal maken voor de krant, inclusief reacties van winnaars en verliezers. En als laatste afsluiten met een samenvattend verhaal voor onze website. Het verbaasde me niks dat de raadszaal van Haaren al leeg was toen collega Marleen Duijf en ik naar huis gingen.



verkiezingenhaaren

California Dreaming

Een stukje uit het verhaal dat collega Gerrit van den Hoven schreef over Designing Freedom:

’Van skateboards tot de zelfrijdende auto, 'made in California' staat voor ontwerpers die vrijheid en rebellie altijd hoog in het vaandel hebben gehad. Want de pioniers van de computer zagen vooral de mogelijkheden tot zelfontplooiing. De vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, om te zeggen wat je denkt. De expositie is ook rond die thema's opgezet. Een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de computer speelde de technologie van de militaire industrie die allengs complexer werd. De eerste chips doken op in kruisraketten. Decennia later werd de techniek aangewend in de computers. Vrijdenkers en hippies als Steve Jobs gaan er mee aan de slag en vonden nieuwe wegen om zich met elkaar te verbinden . In garages ontstonden de eerste firma's die later uitgroeiden tot reuzen als Google en Apple.’

De expositie over de vrijgevochten ontwerpers die vanaf de jaren zestig aan de Amerikaanse westkust werkten is te zien tot en met 17 juni.


designingfreedom

ING-filiaal Boxtel dicht

Weer een bankfiliaal dicht in Boxtel. In december 2016 sloot ABN-AMRO-vestiging aan de markt, nu de ING aan de Molenstraat. Per 3 april laat ING aan klanten weten. Omdat 'de huidige marktomstandigheden ons vragen kritisch naar onze kosten te kijken'.
De inkt van deze brief was nog niet droog of ING kondigde aan het salaris van topman Hamers van 1.979.000 euro naar 3.045.000 te verhogen... (Overigens is dat salaris in maart 2015 al verhoogd van 1,25 miljoen naar 1,63 miljoen euro)

Nieuwe horeca in Haaren

Onlangs geleerd van een collega die veel weet over BD.nl: de bezoekers van de website van het Brabants Dagblad klikken massaal op 112-nieuws en zijn erg nieuwsgierig naar bizarre verhalen. Dat zal niemand verbazen. Ik vond het wel opvallend dat onze bezoekers ook graag lezen over nieuwe winkels en horecazaken in hun eigen omgeving. Geen spannend nieuws, wel informatief.
Met die wetenschap in mijn achtergrond was ik blij om te horen dat Martin van de Sande in Haaren onlangs een nieuw restaurant heeft geopend. Ik was in Haaren voor straatinterviews voor een verhaal over de gemeenteraadsverkiezingen en liep toevallig bij zijn nieuwe zaak naar binnen. Van de Sande wilde niet alleen aan het verhaal over de verkiezingen meewerken, maar - uiteraard - ook aan een apart artikel over Bij Martins. Het leverde een stukje in de papieren krant op en een bericht op onze website. Dat bericht heb ik via sociale media gedeeld, wat veel respons opleverde. Mijn Facebookbericht bijvoorbeeld werd 21 keer gedeeld.

Vrouwen in de raad

In 1919 trad het eerste vrouwelijke gemeenteraadslid van Nederland aan: Mathilde Haan kreeg namens de Katholieke Kiesvereniging een zetel in de gemeenteraad van Roermond. 99 jaar later telt de gemeenteraad van Haaren twee vrouwelijke raadsleden. Voor editie de Meierij van het Brabants Dagblad heb ik op een rijtje gezet hoeveel raadsleden momenteel in de gemeenteraad zitten in Boxtel, Haaren, Meierijstad en Sint-Michielsgestel. Dat valt zwaar tegen. Behalve in Boxtel, de enige gemeente waarin meer vrouwen dan mannen lokale politiek bedrijven.
Aan de kandidatenlijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart is nu al te zien dat de scheve verhouding tussen vrouwen en mannen in de gemeentepolitiek in de Meierij de komende vier jaar niet veel rechter getrokken gaat worden. In een groot verhaal in de editie van 8 maart, niet toevallig op Internationale Vrouwendag, laat ik vrouwelijke politici en één man aan het woord over deze kwestie Het verhaal levert op sociale media flinke respons op.

Wat zei Els Borst (D66, oud-minister) ook al weer: ’Politiek is te belangrijk om alleen aan mannen over te laten’.



cdavrouwen2

Terug in Haaren

In de loop van 2016 werd Haaren de gemeente waar ik over mocht schrijven. Dat heb ik driekwart jaar met plezier gedaan, totdat ik in december 2016 doorschoof binnen de redactie Meierij van het Brabants Dagblad. Sindsdien heb ik veel geschreven over de gemeente Boxtel, met evenveel genoegen. Nu deze redactie verder ingekrompen is, ga ik mij weer meer bezig houden met de berichtgeving over Haaren. Wat een historische klus wordt, want de gemeente Haaren splitst zich over drie of vier jaar op. Dat wordt ongetwijfeld een bijzondere ervaring in de nadagen van mijn journalistieke loopbaan.

Drie pagina's Aimée de Jongh

image
Drie pagina’s maar liefst tikte collega Gerrit van den Hoven over de Waalwijkse striptekenares Aimée de Jongh. Dit vanwege haar verblijf op Lesbos en het stripverslag dat ze over de vluchtelingen daar maakte. Het verhaal over Aimée stond in het Brabants Dagblad van zaterdag 20 januari. Op Drawing the Times is haar verhaal in z’n geheel te lezen.

Primeur vanwege container

Nieuws kun je op allerlei manieren op doen. Gisteren zag ik een container met daarop sloopafval staan bij een in augustus gesloten horecazaak aan de Bosscheweg in Boxtel. De gedachte: daar wordt gewerkt en dan zal er vast een nieuwe bestemming voor het pand zijn, klopte. Het toeval wilde dat de nieuwe exploitant zelf mee aan het klussen was. Meteen een interviewtje met hem gedaan en een foto van hem bij het pand gemaakt. Het wordt ongetwijfeld een zaak die veel volk gaat trekken, want: veel eten voor weinig geld. Geschatte werkgelegenheid: zo’n vijftig banen en baantjes. De primeur stond dezelfde dag nog op BD.nl. Dus: bij twijfel: altijd stoppen en binnen stappen.

montimar_groot

Jaargang 248

Het Brabants Dagblad begint in 2018 aan jaargang 248. Dat is een achtenswaardige leeftijd. Van de 34 jaren die ik daarvan heb meegemaakt, waren vooral de laatste tien turbulent. Met afnemende aantallen abonnees en adverteerders en dus ook van een sterk ingekrompen redactie. Maar de papieren krant is er nog steeds, in weerwil van de vele doemscenario’s die al tientallen jaren circuleren. En ook dit jaar zal de redactie van Brabants Dagblad weer veel mooie kranten maken. Maar eerlijk is eerlijk: 2018 wordt ook een jaar van grotere digitale inspanningen. Dus houd BD.nl goed in de gaten...

De wilskracht van Heidi Lammers

Het eerst wat opvalt als Heidi Lammers uit Schijndel met een brede glimlach de voordeur opent, is haar brede glimlach. Ze gaat haar gast voor naar de woonkamer. Eén keer zoekt een hand vluchtig steun aan een wand. Bijzonder? Heel bijzonder. Voor een ingrijpende stamceltransplantatie in Moskou kon ze dat stukje amper lopen, in ieder geval niet zonder te wankelen. Of ze liep met een rollator. Buiten zat ze in een rolstoel. De 42-jarige MS-patiënte heeft weer perspectief in haar leven. Dat blijkt al snel tijdens het geanimeerde gesprek dat ik begin december met haar had; de weerslag ervan stond zaterdag 23 december in de editie Meierij van het Brabants Dagblad. Enkele fragmenten daaruit:

Negen jaar geleden kreeg Heidi te horen dat ze multiple sclerose heeft. Daarna ging haar fysieke gesteldheid gestaag achteruit. Ze had zich al neergelegd bij haar ziekte totdat ze in de krant las over Bosschenaar Boaz Spermon, de MS-patiënt die veel baat heeft van een stamceltransplantatie. Heidi had weer hoop. Uiteindelijk kon ze in april van dit jaar terecht in de Pirogov-Maximov-kliniek in Moskou. In Nederland wordt deze transplantatie wel uitgevoerd maar niet bij mensen met haar ziekte. Omdat Heidi de behandelkosten - 70.000 euro - niet kon ophoesten, zamelde Schijndel geld voor haar in, met tal van sponsoracties, zoals muziekavonden, worstenbroodverkoop en pubquiz.

Vijf weken duurde haar behandeling in Moskou. Eerst werd haar immuunsysteem compleet afgebroken, om met 180 miljoen van haar eigen stamcellen weer opgebouwd te worden. Het klinkt simpel, maar het waren slopende weken, zowel lichamelijk als geestelijk. Haar man William (44) was de hele periode bij haar, de kinderen Femke (13) en Jochem (10) bleven thuis, met oma.

In haar arts, dokter Fedorenko, had Heidi Lammers alle vertrouwen. ,,Hij doet deze transplantaties al vijftien jaar, bij patiënten uit de hele wereld." Op dezelfde dag als Heidi Lammers begonnen ook een Amerikaanse, een Noorse en een Engelsman aan hetzelfde traject. ,,We hadden veel steun aan elkaar. Ook hadden we contact met de patiënten in de groepjes voor en na ons. Nationaliteit, geloof, status, sekse, alle onderscheid was weg. Ziekte verbroedert blijkbaar."

Hoe zwaar de behandeling ook was, de weken vlogen voorbij, aldus Lammers. ,,Ik stond in de overlevingsstand. Voelde me soms als een baby die alles weer aan moest leren, zelfs eenvoudige bewegingen. Zeker, ik ben bang geweest. Bij complicaties vooral. Maar ik wilde en moest door. Voor mezelf, mijn man, de kinderen, mijn naasten."

Nu, dik een half jaar later, gaat het goed met Heidi. Ze hoopt zelfs weer aan het werk te gaan, als loopbaancoach bij het UWV. Maar ze wil ook graag iets doen met haar ervaringen, andere MS-patiënten tot steun zijn.

Op haar Facebookpagina schrijft Heidi: ’Mijn verhaal is heel goed verwoord na een gezellig en uitvoerig interview met Johan Van Grinsven BD (ha, ha... dat buurten hebben ze niet gereset in Moskou). En ik heb nog zoveel te vertellen... Misschien maar eens een boek gaan schrijven?
image

Wurlitzer

Het blijft een groot plezier om een echte jukebox tegen te komen. Dit keer in zorgcomplex Liduina in Boxtel, vrijdag 22 december. Daar staat deze Wurlitzer in de hal. Maar wat heb je aan een jukebox als je er niet aan mag komen.... Plaatjes selecteren en luisteren is toch de lol ervan. En de muziekmachine was nog wel speciaal gevuld met veel kerstplaatjes (en ouderwetse rock 'n' roll).
image

Robuust

Op weg naar een afspraak met een Iraanse Vlaming die in Waalwijk woont en in Boxtel werkt werd mijn oog getrokken naar de gevel van het bedrijf Bovendeert. Dit moet de meeste robuuste gevelbelettering van heel Boxtel hebben. Ik vind het een prachtig lettertype. Alleen jammer dat de betonnen letters niet beter schoon gehouden worden. Overigens is Bovendeert een schoenenbedrijf. Nadat ik deze foto op mijn BD-Facebookpagina had gezet reageerde Ruud van Nooijen uit Boxtel dat Bovendeert al in 1870 in Boxtel zat en daar een eigen schoenenfabriek (merk 'Patria') had, schoenreparatiewerkplaats èn schoenenwinkel in de Rozenmarijnstraat (nu modehuis Unique).
image

Goed voorbeeld

blikjes
Toine Cooijmans uit Boxtel ergerde zich groen en geel aan de weggegooide lege blikjes frisdrank en bier die hij iedere dag in de Kampina de natuur zag ontsieren. Daar fietst hij dagelijks doorheen, vanuit zijn woonplaats Boxtel naar zijn werk in de Oisterwijkse bossen. Hij besloot iets te doen. Iedere dag stapte hij één keer af en raapte één blikje op en nam dat mee in zijn fietstas. Op de heen- en de terugweg. Totdat hij honderd blikjes bij elkaar had.
Van borstklopperij is geen sprake bij Cooijmans (55). Hij wil met zijn actie geen voorbeeld zijn, maar een pleidooi houden voor statiegeld op drankjes in blik. ,,25 eurocent voor een blikje. Dan gooien mensen ze niet zo snel meer weg. Als ze dat toch doen, hebben ze in ieder geval betaald voor de rotzooi die ze maken. En er is vast wel iemand die de blikjes dan opraapt voor het statiegeld", zegt Cooijmans.
Inmiddels is hij gestopt met zijn raapactie. ,,Ik merkte dat ik gefixeerd raakte op de blikjes en voortdurend omlaag aan het kijken was

Voedseltuin Boxtel

De afgelopen had ik de gelegenheid om Voedseltuin Boxtel een paar te bezoeken en met diverse vrijwilligers te praten. Er zijn er zo’n 25 actief. Sommigen zijn zelf klant van de Voedselbank, waarvoor de tuin produceert. Anderen zijn al lang tevergeefs op zoek naar een vaste baan. En weer anderen hebben een verstandelijke of fysieke beperking. En dan zijn er ook nog statushouders actief. Ieder heeft er zijn eigen verhaal dus. Die bezoeken leidden uiteindelijk tot een groot verhaal in de editie Meierij van het Brabants Dagblad. En een stevige bijdrage op onze website BD.nl. Hieronder statushouder Mahdi Kori uit Soedan.
Voedseltuin Boxtel is te vinden op het complex van ecopark De Kleine Aarde in Boxtel.

mahdikori3

Inktober

Bas Schel uit Boxtel is een begenadigd tekenaar en illustrator. Hij deed als een van de weinige Nederlandse tekenaars mee aan het wereldwijde fenomeen Inktober. Daarover interviewde ik hem voor de editie Meierij van het Brabants Dagblad. Bas werkt op tablet, met een tekenpen. Bas Schel heeft een heel eigen stijl van tekenen, licht verwant aan de wereld van de fantasy, maar dan een kindvriendelijke en daardoor haast vrolijke variant daarvan. ,,Dat komt omdat ik het liefst voor kinderen teken. Ik geniet van de fantasie van kinderen. Als ze spelen, alleen of met anderen, bedenken ze geweldige verhalen. Of ze nu riddertje spelen of met Lego iets bouwen. Ik sluit graag bij hun beleving aan. Mijn werk hoeft dan ook niet waarheidsgetrouw te zijn of perfect in perspectief te staan. Politieke prenten? Die maak ik zelden. Of de toestand in de wereld moet echt te gortig worden."



Fotograaf Roy Lazet zet Bas op de foto.
basschel2

Een hoop dooie eenden

Het gebeurt maar zelden dat een foto van een redacteur de papieren krant haalt. Zou ook broodroof zijn ten opzichte van de persfotografen die we inhuren. Maar woensdag 16 augustus stond toch een foto van mij op de voorpagina van de editie Meierij. Omdat al onze fotografen op pad waren en er toch een spoedklus tussendoor kwam; een foto die binnen een half uur gemaakt moest zijn. Waterschap De Dommel had veel dode eenden aangetroffen in de Dommel in Boxtel en was die aan het ruimen. Op zo’n moment komt het van pas dat ik iedere dag een fotocamera bij mij heb.
.

botulisme3

Actie bij slachthuis

Zo’n dertig mensen protesteerden op 28 juni voor de poort van slachterij Vion in Boxtel. Een bescheiden actie, die ongeveer drie uur duurde. Het leek mij weinig effect te sorteren, want de chauffeurs die het slachtvee kwamen afleveren denderden voorbij de actievoerders. Toch is het bericht dat ik over deze actie maakte voor BD.nl meer dan 16.000 keer bekeken en 219 keer gedeeld via Facebook.

vion2

Becoloth

Een van de leukste artikelen die ik de afgelopen weken heb geschreven, was het verhaal over het gouden jubileum van Bar Becoloth in Boxtel. Een bijna legendarisch café; ooit werd hier per vierkante meter het meeste bier van heel Nederland omgezet. Ik heb er de uitbaters gesproken, tal van klanten en over de historie van het pand gelezen. Vormgevers John Back en Desirée Kramer maakten van verschillende elementen iets moois voor de editie Meierij van het Brabants Dagblad.
Vanuit Boxtel kreeg ik tal van lovende reacties op deze bijzondere productie.

Tunnel Vision

tunnel4
Tjonge, graffitifestival Tunnel Vision 2.0 heeft de tunnel aan de Laarakkerweg in Boxtel/Liempde (onder de A2 en over het Duits lijntje) een prachtig nieuw 'smoel' gegeven. Boxtelse straatkunst op z'n best. Voor Brabants Dagblad heb ik over dit evenement een korte impressie op video gemaakt en vooraf een flink verhaal aan gewijd.


tunnel5

Fluistersloep

Omdat ik pas acht maanden over de gemeente Boxtel schrijf, ken ik die plaats nog niet zo goed. Daarom probeer ik zo vaak als mijn agenda het toelaat gewoon wat door Boxtel, Liempde en Lennisheuvel te toeren. Gisteren mocht ik Boxtel eens van een heel andere kant bekijken, vanaf een fluistersloep op de Dommel. Lokale ondernemer Rob Strik gaat met die sloep vaartochtjes aanbieden in Boxtel. Een nieuw fenomeen. De proefvaart die ik meemaakte was weliswaar kort, maar zonnig, stil en gaf een goed beeld hoe aangenaam Boxtel oogt vanaf het water.
kunstopstapel
De expositie Kunst op Stapel in kasteelpark Stapelen vanaf de Dommel.

33

Zo, jaar 33 bij ’de krant’ zit er ook op. Jaar 34 is begonnen.

In het voetspoor van haar moeder

In het voetspoor van haar moeder, de Rooise burgemeestersdochter


Auteur uit Boston schrijft over telg uit adellijke familie Van Rijckevorsel van Kessel

Johan van Grinsven
Den Bosc
h

"De moffen zijn er!" Met die schreeuw van een non in haar kostschool marcheerde de Tweede Wereldoorlog het leven van jonkvrouw Theresia van Rijckevorsel van Kessel binnen. 14 jaar was ze, dochter van de burgemeester van Sint-Oedenrode. Op kostschool in Nijmegen. Over haar leven in en rond de oorlog schrijft haar dochter Marguerite Smit uit Boston een boek. "Mijn moeder was getuige van de geschiedenis."

"Amerikanen weten niet wat het is om bezet te zijn", zegt Smit in het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) in Den Bosch waar ze onderzoek doet naar haar familie. "Ik schrijf over de jonge jaren van mijn moeder, over mijn familie, maar ik probeer het boek voor iedereen meeslepend te maken." Ze gokt erop dat het volgend jaar uit komt in Amerika en hoopt daarna op een Nederlandse vertaling. Die zal zeker in Sint-Oedenrode aanslaan, waar haar opa jonkheer Hubert van Rijckevorsel van Kessel burgemeester was van 1915 tot 1943 en in 1946 weer, in dat jaar overleed hij. Haar overgrootvader Alphonse was van 1891 tot 1895 jaar burgemeester in Boxtel, maar heeft daar weinig wapenfeiten op zijn conto geschreven, behalve het onteigenen van alle stoepen voor de huizen in de Rechterstraat en de Stationsstraat.

Schroom
Omdat het boek over haar moeder gaat, voelt Marguerite Smit schroom om over zichzelf te vertellen. Maar ze moet. Ze houdt het staccato, in het Engels doorspekt met Nederlandse woorden. Geboren in 1953 op Aruba, waar haar vader voor Esso werkte. Ze ging naar kostschool en college in Ohio en de universiteit in New Orleans, waar ze kunstgeschiedenis studeerde. Ze werd software-ontwerpster, voor Wall Street, sloot een miljoenendeal met de Britse Barings Bank, werkte een paar jaar in Londen. Na de redding van die failliete bank door ING verkaste ze naar Nederland, maar keerde na niet al te lange tijd terug naar Boston. Anderhalf jaar later overleed haar man, een schrijver. Vier jaar geleden ging ze met pensioen.

Het boek over haar moeder, in 1926 geboren in Sint-Oedenrode, zit al sinds de jaren negentig in haar hoofd. Dat komt door de verhalen die haar moeder vroeger vertelde, op Aruba, aan haar vijf dochters; een van hen is overleden. Over de inval van de Duitsers, haar vader die werd vervangen door een NSB-burgemeester, haar broers die moesten onderduiken, de onderduikers in hun huis aan de Markt, de berichten van de regering in ballingschap in Londen die ze als koerierster door moest geven. En uiteraard over de geallieerde parachutisten die tijdens Operatie Market Garden in hun achtertuin landden. Over generaal-majoor Maxwell Taylor, bevelhebber van de 101e Airborne Divisie, die bij hen thuis op bezoek kwam.

Adellijke familie
Uiteraard vertelde ze ook over haar adellijke familie, van wie vele mannen hoge posten hadden in het openbaar bestuur. En over de ontmoeting van haar moeder met Gerardus (Gert) Smit op een schip van de Holland Amerika Lijn, onderweg van New York naar Rotterdam. Zo'n week duurde die reis. Op de dag voor hun aankomst in Nederland vroeg hij haar ten huwelijk. 'Waarom duurde het zo lang', antwoordde ze.

In de jaren negentig begon Marguerite Smit documentatie te verzamelen over haar moeders familie. Een blikopener was een jaar of acht geleden een artikel dat Boxtelaar Christ van Eekelen schreef voor de website van Heemkunde Boxtel, over acht prentbriefkaarten die door haar familie waren verstuurd. Ze wist vanaf dat moment: in Nederland is een schat aan informatie beschikbaar. Dit jaar zocht ze contact met Van Eekelen die haar wees op het BHIC, waar ze afgelopen week noest aan het naspeuren was. Hij helpt haar af en toe met het onderzoek.

Groot cadeau
Dochter Marguerite noemt het 'een groot cadeau' dat haar moeder, 91 inmiddels, haar herinneringen met haar wil delen. Een geluk bij een ongeluk: toen haar moeder een tijd terug bij haar in Boston logeerde, werden ze door een onbarmhartige sneeuwstorm twee weken van de buitenwereld afgesloten. Zo kon ze haar moeder ongestoord uithoren over haar jeugd.
In Nederland onderbouwt ze die persoonlijke verhalen met feiten, historische context en haar eigen waarnemingen. "Ik moet nog kiezen. Dit boek wordt het bijzondere verhaal van mijn moeder in een turbulente tijd in Nederland. Of ik verwerk er ook in hoe ik in de voetsporen van mijn moeder ben getreden. Er is nog veel werk aan de winkel. In het najaar kom ik weer terug naar Nederland."

Bewegende beelden

Brabants Dagblad heeft de website BD.nl een geweldige slinger gegeven. Niet alleen is de vormgeving vernieuwd, er staan ook steeds meer bewegende beelden op. Gemaakt door de eigen regioverslaggevers. Ik zit in het groepje dat met deze beelden experimenteert. En dat is leuk om te doen. Nog even en we hebben BDTV weer terug... Ook Yvon Jaspers van Boer zoekt vrouw werkte mee aan een van die filmpjes. Doorgaans zijn die ultrakort: amper 25 seconden. Soms zitten er wat langere fragmenten tussen. Kijk eens op BD.nl voor deze filmpjes.

De fotograaf gefotografeerd

Tal van goede fotografen werken voor Brabants Dagblad. In de editie Meierij waarvoor ik werk zijn dat onder anderen Marc Bolsius, Roy Lazet, Sandra Peerenboom en Olaf Smit. Zij gaan zo op in hun werk dat ze amper in de gaten hebben dat ik de fotograaf fotografeer.
imageMarc Bolsius en Marius Verstegen
imageSandra Peerenboom en moeder en zonen Van Liempt

imageRoy Lazet en breakdancer Ranil van Peperstraten

Koningsdag in Tilburg

35 collega's van het Brabants Dagblad hebben een huzarenstukje verricht tijdens #Koningsdag in #Tilburg. Voor krant, digitale en sociale media. Hulde!
Nog eens nakijken en -lezen? Klik hier!
Schermafbeelding 2017-05-06 om 18.49.28

Gouwe gasten

imageBurgemeester Jan Pommer van Sint-Michielsgestel laat via sociale media weten trots te zijn op een verhaal in Brabants Dagblad over twee inwoners van Middelrode met een lichte verstandelijke beperking die een koninklijke onderscheidingen hebben gehad voor hun vrijwilligerswerk in Middelrode en Berlicum. Het was een leuk verhaal om te maken. Ik was eerst bij de uitreiking en daarna bij de beide mannen - en hun moeder - thuis.

Ralph Dikmans

Het borrelde al lang bij Boxtelaar Ralph Dikmans (42). Hij tekende vaak en veel in zijn jonge jaren, maar was daarna vooral een fervent stripfan. En een veelzijdige verzamelaar van alles wat met Suske en Wiske te maken heeft; door de talentvolle tekenaar Marc Verhaegen is hij zelfs vereeuwigd in Suske en Wiske 279: 'De laatste vloek'. Maar hij bleef dagelijks dromen over een eigen stripboek. Vorig jaar verscheen zijn eerste titel en ook nummer twee; volgende week volgt album drie.
Die drie snaakse stripboeken gaan over Anders-Man, een anti-held. ,,Hij voelt zich een superheld en wil voortdurend de wereld redden. Helaas gaat alles wat hij doet mis." Er zit zeker wat van Dikmans zelf in Anders-Man. ,,Hij heeft mijn buikje en mijn baardje, hoewel ik dat inmiddels weer afgeschoren heb.” In deel 1 van de reeks – ‘Nu even iets Anders-Man’- ontmoet de superheld bekende striptekenaars en in deel 2 - ‘The Siekwel’- bekende Nederlanders. Beide delen bevatten losse grappen. Album 3 heet 'Fool control' en is een lopend verhaal, ook weer gemaakt met de solide scenarist Peter Busschots uit België en uitgebracht door de Vlaamse uitgeverij Bonte. In zijn laatste album verwerkte de Boxtelaar plaatselijke plekken en prominente plaatsgenoten. Daarom heeft burgemeester Buijs van Boxtel op 19 april een patente primeur: hij krijgt het eerste exemplaar.

Op de website van het Brabants Dagblad staat een filmpje over Ralph Dikmans en zijn derde stripboek. Dertig seconden telt dat filmpje. Het is inmiddels ruim 14.000 keer bekeken.

Samenwerking in Boxtel

imageZojuist een kijkje genomen op het nieuwe Stationsplein-in-wording in Boxtel. Daar wordt fanatiek gewerkt. Ook door een aantal vrijwilligers, allemaal zestigplussers. En door wethouder Herman van Wanrooij. Terwijl ik een broodje zat te eten bij Plein 2 heb ik enkele foto's en videobeelden doorgestuurd naar de webredactie van het Brabants Dagblad. Die staan al online, nu mijn verhaal voor de krant nog tikken...

Na het werkweekeinde in Boxtel ben ik teruggegaan om aan treinreizigers te vragen wat zij van het nieuwe Stationsplein vonden. Ook bij dat verhaal is een filmpje gemaakt.

Filmpje voor editie Meierij

’Pedro Viegas (35) is sinds drie weken curator van het Oertijdmuseum in Boxtel. Dat gaat hij in de vaart der volkeren helpen opstoten. Een wereldburger is neergestreken in Boxtel.’ Dat is de aanhef van een verhaal over de nieuwe Portugese curator van het Oertijdmuseum in Boxtel. Dat artikel verscheen paginagroot in de editie Meierij van het Brabants Dagblad. Op de website BD.nl staat ook een filmpje dat ik over hem hem gemaakt.

Oertijdmuseum from Johan van Grinsven on Vimeo.

Marc Bolsius

Een bonus van het werken in de Meierij is dat Marc Bolsius daar actief is als persfotograaf. Ik ken hem vanaf begin jaren negentig. Niet alleen voetbalden we samen op zondagochtend, Marc was ook de hoffotograaf van de lifestyle-bijlage Vrijdag van Brabants Dagblad en Eindhovens Dagblad. Marc heeft daar mede een stempel op gedrukt, dankzij zijn opvallende foto’s die met groot gevoel voor details zijn gemaakt. Nog altijd kan hij degene die hij moet fotograferen charmeren en enthousiasmeren en zijn zijn foto’s van bovengemiddelde kwaliteit. Het is een plezier om deze bevlogen vakman mee te maken tijdens zijn werk.
image

Het kleine huis op het kerkhof

Dan ben je dus de enige Boxtelaar die op een begraafplaats woont (en er zelf over kan vertellen!) en dan heet je huis....
image

Digitale groei BD

Het Brabants Dagblad heeft een nieuwe website en een nieuwe app. Hoofdredacteur Lucas van Houtert daarover: "Meer beeld, sterkere koppen en minder knoppen".
De Persgroep Nederland wil dat al zijn kranten op het digitale vlak actiever en beter worden, waardoor ze meer mensen bereiken. En dan ben ik de beroerdste niet. Voor mijn werk als journalist was ik al op Twitter actief, sinds vandaag ben ik ook op Facebook te vinden: Johan van Grinsven BD. Alles voor de baas!

image

Lodewijk Asscher

Brabants Dagblad, Eindhovens Dagblad en BN/De Stem hebben vanwege de Tweede-Kamerverkiezingen de handen ineen geslagen en verzorgden ontmoetingen tussen lijsttrekkers en lezers. Dat waren geanimeerde bijeenkomsten op de redactievloer van deze kranten. Bij ons in Den Bosch waren Mark Rutte en Lodewijk Asscher te gast. Bij het bezoek van de minister-president was ik niet aan het werk, bij dat van de vice-premier. Het ging over een veelheid van onderwerpen die door de aanwezige lezers werden aangedragen, van Q-koorts tot hondenbelasting.
image

Exlibris

Een olijke afbeelding van Ollie B. Bommel, de grimmige man met de zeis die op ons allen wacht, de in zwierige lijnen gevangen kop van William Shakespeare of een typisch tafereel van Anton Pieck. Mooi ingelijst en gepresenteerd liggen en hangen deze exlibris in MUBO Boxtel, waar zaterdag 25 februari een wisselexpositie van start gaat over deze kunstzinnige eigendomsmerken die voor in boeken geplakt worden.
Een exlibris is door een kunstenaar gemaakt in opdracht van een boekenliefhebber. Een uniek kunstwerkje is het, meestal klein, op bidprentjesformaat. Grafische kunst op de vierkante centimeter, zo noemt Boxtelaar Norbert Klok (68) het. De vele honderden exlibris die in MUBO te zien zijn, komen uit zijn collectie. Die omvat maar liefst zo’n achtduizend stuks. Het precieze aantal weet hij niet. “Ik tel ze nooit. Je moet er naar kijken, niet tellen." .
De expositie ‘Exlibris, eigendomsmerken in boeken’ is van 25 februari tot en met 23 april te zien in MUBO Boxtel, Baroniestraat 18. Het museum is open op zaterdag en zondag. Klok geeft op 26 maart vanaf 11.15 uur een lezing in het museum: ‘exlibris en het thema eten en drinken’.
Lees een verhaal over Norbert Klok en zijn collectie exlibris in de editie Meierij van het Brabants Dagblad van zaterdag 25 februari.
image

Vakliteratuur

Tijdens een bezoek aan MUBO Boxtel, een nog jong museum aan de Baroniestraat, heb ik vandaag meteen maar wat vakliteratuur ingeslagen. MUBO biedt een vaste collectie over Boxtel en jaarlijks zes wisselexposities op het gebied van lokale kunst en cultuur. MUBO is nog in opbouw, werkt alleen met vrijwilligers die een fikse dosis enthousiasme uitstralen.
image

De krant telt mee

Sommigen hebben papieren kranten al afgeschreven. Zeker, alle dagbladen hebben het moeilijk, met afnemende advertentie-inkomsten en teruglopende abonnee-aantallen. En dat is niet alleen in Nederland zo. Toch merk ik bijna elke dag weer hoezeer de krant nog meetelt. Neem nu de lezing over waterleidingen die op 14 februari plaats had in Boxtel, op initiatief van Heemkunde Boxtel. De secretaris van de heemkundevereniging laat de dag erna weten dat die lezing dubbel zoveel toehoorders heeft getrokken dan vergelijkbare avonden. Geen vijf tot zestig mensen maar zeker honderd waren afgekomen op het verhaal van Boxtelaar Ruud van Nooijen, inclusief twee gemeentebestuurders. De secretaris hoorde diverse mensen vertellen dat ze die ochtend in het Brabants Dagblad het verhaal over Van Nooijen en de historie van het Boxtelse drinkwater hadden gelezen en toen dachten: “Hé, daar wil ik naar toe vanavond.” En daar word een oude journalist dan weer blij van.

Tijdens de verbouwing...

Het is een kwestie van ’Tijdens de verbouwing is onze winkel gewoon geopend’. Achter de schermen van het Brabants Dagblad is de afgelopen weken veel veranderd. Niet alleen hebben we de manier waarop we de krant maken op een andere leest geschoeid, ook zijn alle computersystemen waarmee we dagelijks de krant maken, vervangen. Zelfs ons archief - honderdduizenden artikelen - is overgetankt naar een andere digitale opslag. Verslaggevers, eindredacteuren, webredacteuren, vormgevers, fotografen, correspondenten, medewerkers, werkelijk iedereen krijgt met andere werkwijzen te maken. Dat kost dus heel wat kruim. En het geeft veel spanning, want een krant maken gebeurt nu eenmaal onder tijdsdruk. Een kleine kink ergens in een kabel kan desastreuze gevolgen hebben. Ondertussen houden we het hoofd koel en proberen we zo snel mogelijk thuis te geraken in alle nieuwe techniek, zoals al onze collega’s dat in de afgelopen 247 (!) jaar dat ongetwijfeld ook gedaan hebben. Daarmee krijgen we hulp van specialisten van De Persgroep Nederland.
Wat merkt de lezer ervan? Hopelijk erg weinig. Het is dat we af en toe op zeker moeten spelen en iets vroeger in de nacht de laatste kopij kunnen aanpassen. En we wisselen ook net wat meer artikelen uit met andere edities. Over een week of wat hopen we met z’n allen weer geheel en al vertrouwd te zijn met onze digitale noviteiten. En dan is het: business as usual. Dan kunnen we er - technisch gezien - weer tegen, voor een paar jaar. Want de veranderingen volgen elkaar sneller op dan ooit tevoren, ook voor de makers van een krant.
imageEven een kleine bijles over Digital newsroom.

Sex sells

Het blijft een oude wet in de journalistiek: sex sells. Een brand in Boxtel boven een erotische massagesalon trok veel lezers op de website BD.nl. Ook in de krant zal het een goedgelezen bericht zijn geweest. Hoewel dat bericht - inhoudelijk gezien althans - ook weer niet zoveel om het lijf had.

Eerste filmpje

Ypelaerpark_bd.nl from Johan van Grinsven on Vimeo.

De baas heeft mij voorzien van een nieuwe slimme telefoon met een fatsoenlijke camera. Dus heb ik maar eens geprobeerd om met die telefoon en het programma iMovie een kort filmpje te maken van werkzaamheden in het Ypelaerpark in Tilburg-Noord.

Extraatje voor BD-abonnees

Betalende lezers van het Brabants Dagblad krijgen vanaf morgen gratis toegang tot Topics. Dat is een rijkgevulde bron van nieuwsverhalen uit binnen- en buitenland. Ze zijn geschreven door de meer dan tweeduizend journalisten van De Persgroep, uitgever van Brabants Dagblad en twaalf andere kranten. Daaronder de Volkskrant, Trouw, Het Parool en de Belgische kranten De Morgen en Het Laatste Nieuws. Via Topics is het mogelijk om zelf te zoeken op onderwerp, maar de gebruiker kan ook aangeven in welke zaken hij interesse heeft. Vervolgens krijgt hij dagelijks een selectie over die aangegeven onderwerpen in zijn mailbox.

Klapperende kunstgebitten

Twee keer eerder was ik in Liempde. Klein dorp, 4.815 inwoners, mooie woningen alom, diverse voorzieningen (zelfs nog een slager!) en een centrum dat in stijl wordt herbestraat. Op weg naar een afspraak met mensen van Burgerinitiatief Rolstoel Vriendelijk Liempde en mevrouw Tonny van Oorschot, die met een rollator loopt, vielen mij onmogelijke trottoirs op waar ik eerder achteloos aan voorbij was gereden. Hotseknotsenkneuzen stoepen en straten. Plaatsvervangende schaamte bekroop mij. Mevrouw van Oorschot kan zich amper staande houden in haar eigen straat, ook niet achter de rollator, en durft dan ook niet meer buiten te lopen. In een ruim artikel kon ik die misstand belichten. Wordt vervolgd, want binnenkort wordt het plan aangeboden aan de gemeente. Inclusief meer dan 1.200 steunbetuigingen uit het dorp.
Dat Burgerinitiatief verdient enige hulde. Het heeft namelijk zelf een ingenieursbureau ingehuurd om niet alleen de problemen in Liempde in kaart te brengen, maar ook de oplossingen. Dat is wel even wat anders dan een probleem op het bordje van de gemeente dumpen en dan roepen: Los eens op! Ook opvallend: geen van de zeven leden van de werkgroep is slecht ter been. Ze trekken zich alleen het lot van hun meer kwetsbare dorpsgenoten handen.


Jammer

Jammer dat Ed Schilders stopt als columnist van de editie Tilburg van het Brabants Dagblad. Hij verzorgde 25 jaar lang eens in de week een bijzonder Tilburgs hoekje in onze courant.

Boxtel

Houdoe Haaren! Binnen de regioredactie Meierij heb ik een andere gemeente om over te schrijven: Boxtel. Voor mij onbekend terrein. Maar de kennismaking is in volle gang. En die bevalt tot nu toe uitstekend. Boxtel is een middelgrote gemeente, met zo’n 35.000 inwoners. Er zijn grote en kleine bedrijven, diverse scholen en heel veel culturele activiteiten.
Dit is ook Boxtel: Kasteel Stapelen.

image

Sjexit

Sjaak Koolen, de baard in uitgeverij Baard & Kale, heeft gekozen voor een Sjexit. Niet bij de leukste uitgeverij in De Langstraat, wel bij zijn werkgever Brabants Dagblad waar hij kort na de slag bij Hastings is begonnen....
Wie weet, zijn straks zijn columns alleen nog in De Sjaak te lezen!

Meierij

Soms lopen de zaken zoals ze lopen. Door de herintroductie van de editie Uden-Veghel van het Brabants Dagblad was het nodig om her en der te schuiven met functies en redacteuren. Ik ben daarom overgestapt van de algemene verslaggeverij - met portefeuille onderwijs - naar de regioredactie Meierij; mijn vierde functie in bijna drie jaar. Het tekent maar weer eens hoe dynamisch het maken van een dagblad tegenwoordig is.
De Meierij is een mooi gebied met daarin de gemeenten Boxtel, Haaren, Schijndel en Sint-Michielsgestel. Mijn speciale aandacht ligt de komende jaren bij de gemeente Haaren, met de kernen Haaren, Helvoirt, Esch en Biezenmortel. Het is in Haaren een weerzien met een oude bekende uit de Waalwijkse politiek: Eric van den Dungen. In mijn Waalwijkse jaren was hij de uitgesproken fractievoorzitter van de VVD in de gemeenteraad. In Haaren is hij al een fiks aantal jaren wethouder en volgens mij nog altijd even uitgesproken.
Haaren is een kleine gemeente, met zo’n 13.500 inwoners. Groen. Veel boomkwekerijen. Vierde op de landelijke ranglijst van gemeenten met de meeste vermogende inwoners. En verwikkeld in een debat over herindeling. Met een asielzoekerscentrum in Haarendael op komst. En een grote klus in aantocht: ombouw van de door files geteisterde N65, van Tilburg naar Den Bosch. Kosten: 100 miljoen euro. Genoeg over te schrijven dus.

Mishandeld paard

En daar wordt een mens dan weer niet vrolijk van…

image

Project Schoolkrant2

image

Project Schoolkrant

Wat een feest de afgelopen dagen. Collega Sylvia Brattinga van de marketingafdeling van Brabants Dagblad en ik hebben groep 8b van basisschool Het Bossche Broek Zuid in Den Bosch geholpen met het maken van twee pagina’s die zaterdag 17 oktober in onze krant worden gepubliceerd. Dit Project Schoolkrant is ook al een onderdeel van de grote onderwijscampagne van Brabants Dagblad en veertien andere Nederlandse kranten.
Vrijdag komen de 25 leerlingen van juf Arna Heijmans naar de BD-redactie om rond te kijken, te leren en de laatste hand te leggen aan hun eigen pagina’s. Dat die straks door pakweg 160.000 mensen gezien worden, maakt de leerlingen slechts een tikje nerveus.
Tijdens de productiedagen in de school kwam hockey-vedette Maartje Paumen langs om geïnterviewd te worden door een groepje leerlingen. Dat zorgde voor de nodige opwinding, want de aanvoerster van het Nederlands hockey-team is een echt idool voor kinderen. Maartje nam alle tijd om handtekeningen te zetten (ook op hockeyballen en -sticks) en met kinderen op de foto te gaan. Ook oud-profvoetballer Gerard Aichorn van FC Den Bosch was naar de klas gekomen. De 25 leerlingen schrijven verder over enkele ’eigen’ sporttalenten en het sportcourt dat op het schoolplein komt. Ook hebben leerlingen in zowel de boven- als de onderbouw van hun eigen school onderzocht wat de favoriete vrijetijdsbestedingen zijn.
Het thema van de pagina’s van Het Bossche Broek Zuid in BD is niet voor niets ’Sport en ontspanning’.

image

Helden

Een grote onderwijscampagne is op touw gezet door Algemeen Dagblad en de voormalige kranten van Wegener; want onderwijs is een van de thema’s die deze dagbladen als belangrijk hebben bestempeld. In die campagne wordt de staat van het onderwijs belicht, draait een Project Schoolkrant, wordt het Grote Nationaal School Onderzoek gehouden en publiceren de deelnemende dagbladen een reeks interviews met uitblinkers in het onderwijs. Dat gebeurt onder de noemer: De Helden van het Onderwijs. Bij het Brabants Dagblad coördineer ik zes weken lang - van begin september tot half oktober - de activiteiten. We publiceren onder meer in vijf edities zestig interviews met onderwijshelden.
Op de website van Brabants Dagblad is uiteraard ook veel te vinden over onderwijs en de verschillende elementen van deze campagne. Daar prijken ook alle geïnterviewde helden.
Vooral deze heldenverhalen roepen veel positieve reacties op in en buiten het onderwijsveld. En dat is mooi meegenomen, niet alleen voor ons, ook voor de mensen die in het onderwijs werken. Doorgaans zijn dat stille werkers, die meer eer verdienen dan ze krijgen.

image

Triest

Onheilsplek. De dag na het fatale ongeval op de Stokhasseltlaan. Levens vernietigd. Symboliek: gele zonnebloemen naast het gele kruis op de weg dat de positie van het jonge slachtoffer markeert. De stoplichten staan op rood. Maar het leven gaat door.

image

Watersteeg

image
Voor een verhaal over zomeractiviteiten in zorgcentra ben ik op bezoek geweest in zorgcentrum de Watersteeg in Veghel. Een creativiteitsclubje noemt zich daar De Artiest. Daar mag iedereen meedoen, ook dementen. Lovenswaardig is de hulp van de vrijwilligers; de ratio van bewoner en vrijwilliger is bijna een op een. De activiteitenbegeleiders werken volgens het principe: nee is geen optie. Ofwel: wat een bewoner wil, dat kan. Per dagdeel willen ze daarnaast zo’n vijf tot zes verschillende activiteiten aanbieden, tussen 09.00 en 19.00 uur. Daar kunnen veel zorgcentra een voorbeeld aan nemen.

Meierij

Voor alles is een eerste keer. Zoals voor het werken voor de editie Meierij; een kleine editie van het Brabants Dagblad. Ofwel de gemeenten Veghel, Schijndel, Haaren, Boxtel en Sint-Michielsgestel. Drie weken lang, omdat het onderwijs toch stil ligt en er van die editie net iets te veel collega’s tegelijkertijd met vakantie zijn. En dat levert weer nieuwe ervaringen op. Hoe leuk het centrum van Boxtel is bijvoorbeeld. Of hoe groot Veghel.

Nu ook in AD

image

Het is nog even wennen, maar door de samenwerking van Algemeen Dagblad en de voormalige Wegener-kranten binnen De Persgroep Nederland worden artikelen uitgewisseld. Vandaag stond een artikel dat ik heb geschreven, over een protestactie van basisschoolkinderen in Keldonk (jazeker: Keldonk, gemeente Veghel, 1.200 inwoners) , niet alleen in het regiokatern van Brabants Dagblad, maar ook op pagina vijf van AD, zij het in een bewerkte variant.
Zo’n uitwisseling vraagt om goede interne afspraken over wat wel en niet kan bij het overnemen van artikelen; al te vrijpostig redigeren kan tot fouten leiden en daardoor de relatie tussen journalist en de betreffende gesprekspartners beïnvloeden. Dat grotere platform kan ons werk ook vergemakkelijken: degenen die een zo groot mogelijk publiek willen bereiken met hun verhaal, kunnen zo eerder voor een regionale publicatie kiezen omdat ze weten dat die landelijke aandacht krijgt.

image

Compliment

Een compliment uit onverdachte hoek is altijd welkom. Ook voor journalisten, want wij zijn net mensen. Bij het afscheid van de aimabele Philip Eijlander als rector magnificus van Tilburg University vertelde zijn echtgenote mij dat zij het afscheidsinterview dat een dag eerder in de krant stond met plezier had gelezen. Maar meer nog had ze het verhaal van afgelopen november gewaardeerd, gepubliceerd nadat haar man zijn terugtreden had bekendgemaakt. Ze heeft het anderen laten lezen zodat zij de afwegingen en overwegingen van haar man nog beter konden begrijpen en invoelen. Eijlander heeft de ziekte van Parkinson en was daar tijdens het interview in november openhartig over, wat het schrijven van dat verhaal uiteraard vergemakkelijkte.

Brabants Dagblad vernieuwd

Het vernieuwde Brabants Dagblad verschijnt dinsdag 26 mei voor het eerst. De Poolse ontwerper Jacek Utko - die al meerdere prijzen heeft gewonnen voor zijn werk - heeft de nieuwe stijl bepaald, niet alleen voor Brabants Dagblad, maar voor alle voormalige kranten van Koninklijke Wegener. Al die kranten worden ook dikker. Zo komen de liefhebbers van sport en shownieuws meer aan hun trekken. En iedere dag krijgt de krant een extra katern over onder meer uitgaan, wonen, gezondheid en lifestyle. Op zaterdag krijgen de lezers het AD Magazine op de deurmat waaraan enkele regionale pagina’s zijn toegevoegd.
En dit is volgens de nieuwe eigenaar van de krant, De Persgroep Nederland, nog maar het begin van meer veranderingen en verbeteringen.

Nieuwe werkplek

image
Collega’s zijn vertrokken vanwege de afslankoperatie waartoe De Persgroep Nederland, de nieuwe eigenaar van voorheen Koninklijke Wegener NV, heeft besloten. Anderen binnen Brabants Dagblad hebben nieuwe functies gekregen, waardoor wat meer nadruk ligt op de centrale redactie in Den Bosch. Daar staat vanaf vandaag ook mijn bureau. Vanaf mijn plek op de redactie algemene verslaggeving blijf ik over onderwijs schrijven, alleen zullen dat minder lokale achtergrond- en nieuwsverhalen zijn dan de afgelopen tweeënhalf jaar. Daarnaast vallen algemene Tilburgse onderwerpen voortaan buiten mijn schootsveld.
De veranderingen binnen Brabants Dagblad zijn met de recente wisselingen ter redactie - er zijn ook enkele nieuwe collega’s gekomen - nog niet afgerond. Binnenkort wordt de nieuwe hoofdredacteur benoemd. En de krant krijgt nieuwe bijlagen waaronder een zaterdags magazine. En dan kan onze lezer nog wat andere vernieuwingen verwachten. Dus: volgen die krant. Eigenbelang? Zou u denken?

Zeldzaam

Doorgaans staan mensen die een positieve boodschap te vertellen hebben, met alle plezier journalisten te woord. Bij nacht en ontij desnoods. Maar als er stront aan de knikker is, zijn dezelfde lieden meestal niet thuis. Als ik voor elke keer dat mij dat is overkomen een tientje had gehad, was ik nu aan het rentenieren. Vorige week ging het gerucht dat een tweede ondernemer in sportcomplex Drieburcht in Tilburg-Noord er uit financiële nood mee was gestopt. Dat gerucht bleek op dat moment niet correct, maar de betrokkene gaf ruiterlijk toe dat zijn zaak niet goed draaide en beloofde te bellen als hij nieuws had te melden. Daar had ik dus geen enkele fiducie in. Maar tot mijn verrassing hield hij woord en belde een week later op, terwijl hij onderweg was naar de rechtbank om zijn faillissement aan te vragen. Ook gaf hij zo open mogelijk antwoord op mijn vragen. Wie dat op zo’n moment op kan brengen, verdient respect.

Nog een afscheid

En weer gingen er een paar collega’s weg bij het Brabants Dagblad. Zeventien maar liefst. Uitgezwaaid in de De Gruyter Fabriek in Den Bosch. Pakweg vijfhonderd jaar journalistieke ervaring heeft ons dagblad verlaten. Van de ooit 176 volledige banen op de redactie zijn er nog 82 over. Is het daarom alleen kommer & kwel ter redactie? Neen! In het verslag in onze eigen krant van dit afscheid - door collega René van der Lee geschreven - staat deze zin: Vrijwel alle andere kranten in Ne­derland - en ook elders in West-Europa - hebben een verge­lijkbaar proces doorgemaakt. Rooms: „Het klinkt gek, maar we hebben het idee dat we nu, dank­zij de samenwerking met De Pers­groep, met minder mensen toch een betere krant gaan maken.” De ’Rooms’ in voorgaande zin is Ton Rooms, nu nog hoofdredacteur van het Brabants Dagblad; ook hij vertrekt binnenkort.

image

Heel veel ervaring

image
Bij het afscheid van Brabants-Dagbladcollega's Toine van Berkel en Fons Potters was me toch een bult journalistieke ervaring aanwezig. Alleen al op deze foto zo'n driehonderd (sic!) jaar. Van links naar rechts: Ruud Erich, Hein Eikenaar, Guus Spijkers, Michel Koster, Karlijn Houterman, Paul Spapens, Joris Buijs, Erik van Hest, Tom Tacken, Alex van Lanen, Roy van der Lee, Joep Eijkens, Ben Ackermans, Jan van Hoof en Joke Knoop. En dan stonden aan de andere kant van de ruimte ook nog eens enkele luisterende collega's met in totaal een paar honderd jaar regiojournalistiek op de teller.

De man met de gouden pen

Collega Joop van der Pol had vandaag zijn laatste werkdag. Hij zal niet de laatste zijn die vertrekt de komende weken; de overname van Wegener door De Persgroep gaat gepaard met een reorganisatie en verlies van banen. Mooi dat op zijn laatste werkdag nog een groot verhaal van Joop - de man met de gouden pen - in de krant stond, een interview met Frank van Empel, die op bijzonder wijze omgaat met de ziekte van Parkinson. Mooi verhaal, typisch Joop, passend afscheid.

Schoolreisjes

Het was al weer een hele tijd geleden dat een verhaal van mijn hand aanleiding gaf tot discussie in de lokale politieke arena. Op initiatief van de gemeenteraadsfractie van GroenLinks in Tilburg is ’Als het schoolreisje kopzorgen geeft’ besproken in een raadscommissie. Goed om te weten dat verhalen in onze krant ook op deze wijze maatschappelijk relevant zijn. Het resultaat van de discussie: de wethouder van onderwijs gaat met scholen rond de tafel zitten en over schoolreisjes en de betaalbaarheid ervan praten. Ook al heeft zij daar feitelijk niets over te zeggen; het is nu eenmaal de verantwoordelijkheid van de scholen voor voortgezet onderwijs.

image

Zomerschool

Het aantal zittenblijvers in Nederland is enorm. Dat is de laatste tijd uit allerlei rapportages weer eens duidelijk geworden. Nu zijn er zittenblijvers en zittenblijvers. Zoals er lange mensen en lange mensen zijn. Doubleren is vooral dan sneu als een scholier in het voortgezet onderwijs net niet overgaat, in een of twee vakken een fractie te kort komt. Geen wonder dat twee jaar geleden een proef is gestart met de zomerschool: een stoomcursus - vooral in de kernvakken Nederlands, Engels en wiskunde - van twee weken in de zomervakantie voor degenen die hun overgang net gemist hebben. Aan het einde van die twee weken krijgen de deelnemers een herkansing. Uit de proef blijkt dat viervijfde van de deelnemende zittenblijvers van vijftien scholen in deze ultieme poging dusdanig scoren dat ze alsnog overgaan. En zo een heel jaar goed maken in twee weken. Het onderwijs zou veel meer van dit soort maatwerk moeten leveren.
Nu zit er wel een gevaar aan deze proef, die met maar liefst 9 miljoen euro wordt gesteund door het ministerie van Onderwijs. En dat is dat het niet meer om het belang van de zittenblijvers gaat maar om de pecunia. En dat gevaar is niet denkbeeldig. Een middelbare scholier kost de overheid zo’n 6.500 euro per jaar. Alle zittenblijvers bij elkaar in heel Nederland kosten de overheid 500 miljoen euro, zo heeft het Centraal Planbureau uitgerekend. Aan directe kosten. Indirect is deze ’kostenpost’ nog hoger, zo’n 900 miljoen euro. Dat komt omdat die leerlingen een jaar later aan het werk gaan en dus ook een jaar later belasting gaan betalen.
Een groot financieel belang is dus gemoeid met het terugdringen van het aantal zittenblijvers; het moet binnen vijf jaar worden gehalveerd. En bij grote financiële belangen past een minstens zo grote scepsis. Want laten we toch vooral een leerling niet als kostenpost zien en daarop het onderwijsbeleid afstemmen. En laten we evenmin denken dat wanneer het aantal zittenblijvers daadwerkelijk is gehalveerd het Nederlandse onderwijs enorm verbeterd is en recht doet aan de talenten van elk kind. Ivo Mijland uit Oirschot heeft hierover onlangs een gastopinie gepubliceerd in het Eindhovens Dagblad, met een toepasselijke titel: De gouden eieren van Dekker.
In deze regio gaat in ieder geval het Mill-Hillcollege in Goirle deze zomer meedoen aan de proef van het ministerie.

De negentien

Drie houten gedenkplaten krijgen op 11 mei weer een prominente plek in Tilburg University. Na een tijd in een kelder en afgeschermd van de openbaarheid in een ruimte alleen voor geleerde dames en heren, komen ze om de hoek bij de aula te hangen, naast of boven medegrondlegger Martinus Cobbenhagen van de Katholieke Economische Hogeschool. Op die drie plaquettes staan de namen van negentien studenten van de voorloper van de huidige universiteit die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Ontijdig gestorven tijdens de invasie in 1940, verzetsacties, bombardementen, in concentratiekamp of tijdens dwangarbeid. Binnen de universiteit is een groot project gestart rond deze negentien en de weerslag die de oorlog had op de toenmalige studentengemeenschap in Tilburg. Als ik een neiging had tot zweven, dan zou ik schrijven: ’als onderdeel van een herbronning van Tilburg University’, maar dat doe ik dus niet. Het is niet louter een historisch project, de drijvende krachten erachter - van het Cobbenhagen Center in oprichting - gaan de huidige campusgemeenschap er bij betrekken. Ambitieus en groots is het project, dat onder meer moet uitmonden in een boek en een digitaal monument, vergelijkbaar met het digitaal Joods monument.

Jammer genoeg had Trouw de primeur van de herplaatsing van de gedenkplaten; gelukkig kon ik voor het Brabants Dagblad een compleet verhaal maken. Om dat te kunnen schrijven, kreeg ik onder meer een oud gedenkboek (In memoriam Fratrum) van de hogeschool in kopie ter beschikking. Dat is een in nu hoogdravend klinkende en archaïsche volzinnen verpakt eerbetoon aan de negentien jongemannen, omgekomen ’nog in de morgen van hun leven’.

Een strofe uit het voorwoord van het gedenkboek:
’Als wij naast elkaar zetten de uitspraak van Huizinga: „Men trekt niet uit om een held te zijn, maar om zijn plicht te doen” en hetgeen een ter dood veroordeelde in Scheveningen schreef: „Ik heb alleen maar gedaan wat ik doen moest, en ieder, die er meer over weet te zeggen, die bewijst, dat hij er niets van begrepen heeft”, dan kunnen wij vaststellen, dat het zeker zou strijden met de hoge mentaliteit van hen die ons ontvielen, als wij zouden meeschuiven in de rijen der van holle leuzen overstemde pelgrims, die met één pennestreek of met een reeks gedenkstenen een somber tijdperk van bezetting en misère, een tijdperk waarin zovelen het hoogste offerden dat zij bezaten, willen afsluiten en bezitten.’
image
Bij dit borstbeeld van Martinus Cobbenhagen komen de drie gedenkplaten, gemaakt door beeldhouwer Charles Vos, te hangen

image

Gelukkig hebben we de foto’s nog

Inmiddels zijn de interne rookdampen opgetrokken en is duidelijk wie het Brabants Dagblad vanaf 1 mei gaan maken. Alle kranten van Wegener zijn namelijk verkocht aan De Persgroep uit België en die gaat nieuw elan brengen en betere kranten, websites en andere digitale producten maken, maar - zoals dat tegenwoordig gaat - met minder mensen. Dankzij diverse regelingen heeft de reorganisatie bij Brabants Dagblad zonder gedwongen ontslagen plaats. De zucht van opluchting moet tot in Kobbegem hoorbaar zijn geweest. De achterblijvers nemen afscheid van zo’n vijftien journalistieke collega’s, inclusief de huidige hoofdredacteur.
Mijn collega Toine van Berkel is een van de vertrekkers, na een loopbaan bij ’de krant’ van 35 jaar. Hij creëert zijn eigen afscheidsalbum door zijn laatste weken bij het Brabants Dagblad vast te leggen met zijn camera. En die collectie deelt hij met zijn collega’s. Zodat ook zij later kunnen zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog.
Wat het afscheid verzacht voor degenen die doorgaan: zij zijn weer in dienst van een echte krantenuitgever.
En zo ziet dubbele nostalgie er uit door de ogen van Toine:
image

Primeur

De Tilburgse editie van het Brabants Dagblad had vandaag een bijzondere primeur op de voorpagina: een tragisch verhaal over een dode die vijf dagen lang onopgemerkt bleef in zorgcentrum Het Laar in Tilburg. Zorgvuldig opgeschreven door collega Marleen Duijf. Het opvallende en treurigstemmende verhaal werd door veel andere media overgenomen, van Omroep Brabant tot Hart van Nederland en De Telegraaf. Opvallend genoeg gaf de krant voor wakker Nederland als bron voor het nieuwsverhaal: De Stentor. Waarom zou je als bron voor een nieuwsfeit dat zich in Tilburg afspeelt een krant voor de regio’s Apeldoorn, Deventer en Zwolle aanhalen?

Trots op Tilburg textielstad

Oud-Tilburger Ruud Cleverens gaat een maquette van het Tilburgse centrum maken. Of liever: van het Tilburg waar vroeger de meeste textielfabrieken stonden. Hij gaat met zijn maquette terug tot het Tilburg van de jaren vijftig. Cleverens heeft al eerder maquettes gebouwd, bijvoorbeeld van Bergen op Zoom, maar nog nooit zo groot als die van Tilburg, die zo’n 15 vierkante meter wordt. De inwoner van het West-Brabantse Halsteren bouwt op zijn zolder, waarschijnlijk twee jaar lang. Hij doet dat in opdracht van Stadsmuseum Tilburg, het leukste museum zonder huisvesting van Tilburg. Petra Robben coördineert vanuit het Stadsmuseum.
Het bouwproces is onder meer te volgen via Pinterest en Facebook. Met een publicatie in het Brabants Dagblad is het project voor het grote publiek van start gegaan.

Vijf generaties is grote webhit

Al dagenlang is een bericht over vijf generaties in een Tilburgse familie het meestgelezen bericht op de website bd.nl. Doorgaans staan vooral politieberichten in die top vijf en zeker op de bovenste plaatsen. Nu is het dit artikel over de kleine Rosalynne met haar moeder, oma, over-grootmoeder en over-over-grootmoeder. Inclusief een filmpje van Jan van Eijndhoven van Beeld Werkt. Het menselijke verhaal in optima forma…

image

Schoolreizen

Zijn schoolreizen tegenwoordig een forse aanslag op het gezinsbudget? Voor een groot achtergrondverhaal in het Brabants Dagblad ga ik dat uitzoeken. Op de website van de krant is een oproep tot reageren geplaatst. In de hoop dat een selectie uit de reacties gebruikt kan worden bij het artikel.

Spraakmakend in Tilburg

Het ging zo hard met de boeken in de reeks InTilburg van Gianotten Printed Media dat de lokale boekhandels begonnen te steigeren. Tien titels in amper anderhalf jaar is ook een straf tempo in een toch bescheiden markt voor boeken over de Tilburgse historie. De boeken zaten elkaar in de verkoop in de weg en dus gaat Gianotten het tempo waarin ze worden uitgegeven iets omlaag schroeven.
Van de andere kant: het tiende boek is weer erg leuk en smaakt dus naar meer. De titel: Het gesprek van de dag. Auteur is Tilburger Marcel de Reuver. Hij beschrijft in het boek allerlei spraakmakende gebeurtenissen in Tilburg tussen het einde van WO II en de eeuwwende. Voorbij komen onder meer de overval op de Amro-bank in 1965, het lands­kampioenschap van Willem II in 1955 en het koninklijk jubileum in 1973. Maar ook de pokkenepidemie, de brand bij V&D en de sluiting van het dierenpark aan de Bredaseweg. Gebeurtenissen die nog steeds in het geheugen van veel Tilburgers staan gegrift. Het boek biedt Tilburgers van middelbare leeftijd en daarboven veel stof om herinneringen op te halen.
De volgende uitgave in deze serie verschijnt in mei en gaat over volkstuinen in Tilburg.

Geretweet

image
Hoe vaak gebeurt het je dat een tweet geretweet wordt naar 44.143 volgers? Mij niet heel erg vaak. Terwijl het toch een van mijn saaiste tweets van de afgelopen weken is. Zo zie je maar weer….

De Persgroep Nederland

De laatste goedkeuring is binnen: het Belgische krantenconcern De Persgroep neemt de resterende kranten van het Britse Mecom over. En daarmee krijgen de zeven regionale dagbladen van Koninklijke Wegener een nieuwe eigenaar. Weer een echte krantenuitgever, die ook landelijke kranten als AD, de Volkskrant en Trouw bezit. Die Nederlandse kranten gaan samen De Persgroep Nederland vormen.
De pakweg tien jaren bij Mecom hebben Wegener niet echt goed gedaan. Sterker nog: langs de rand van de financiële afgrond scheerden we, zo schrijft de laatste Wegener-directeur Susan Duinhoven - de strengste saneerder van allemaal - in haar afscheidsbrief aan de ongeveer tweeduizend resterende medewerkers (dat waren er tien jaar geleden nog dik negenduizend). Persgroep Nederland gaat eerst reorganiseren - ofwel vierhonderd banen schrappen - en dan weer bouwen. Zo luidt de belofte. Want: De Persgroep gelooft in de toekomst van kranten. En dat alleen al is een opluchting om te horen na jaren van doemverhalen…

Ik tweet wel

Weer eens een weekenddienst gedraaid. Zo’n dienst verloopt tegenwoordig heel anders dan ik altijd gewend ben geweest. Voorheen: een of meer verhalen maken en de bijdragen van correspondenten en medewerkers begeleiden en redigeren, pagina’s aan het einde van de dienst afwerken en klaar. Nu: voortdurend achter de van bedrijfswege verstrekte laptop zitten om e-mails, Twitter en allerhande andere digitale communicatiekanalen in de gaten te houden. Om de eigen website actueel te houden. Digitaal geeft de toon aan. Soms iets te veel. Een woordvoerster van de politie gaf aan mij niet telefonisch op de hoogte te willen houden van nieuwe ontwikkelingen in een bepaalde kwestie. ’Ik tweet wel, zei ze’. Terwijl een fotograaf en ik - als enigen van onze beroepsgroep - al geruime tijd stonden de koukleumen ergens bij een waterplas in Tilburg-Noord en vroegen om door haar op de hoogte gehouden te worden van de ontwikkelingen. Ik tweet wel. Zie dan je exclusiviteit maar eens te behouden.

Kranten veel te vroeg afgeschreven

De laatste weken heb ik een paar stevige interviews kunnen doen. Stevig in deze zin: lange gesprekken en behoorlijk wat regels ter beschikking in de kolommen van het Brabants Dagblad. De reacties van de geïnterviewden waren, na publicatie, voor een deel gelijk: ’Wat heb ik veel reacties gehad’. En: ’Ik wist niet dat een artikel in de krant zo’n weerklank zou hebben’. Zulke reacties hoor ik de laatste jaren steeds vaker. Het lijkt alsof veel mensen zo gericht zijn op andere media - sociale media vooral - dat ze het oude medium krant schromelijk onderschatten. Hoe onterecht dat is bewijzen vele journalisten iedere dag weer.

Ontslagen Wegener

Een persbericht van Tilburg University meldde afgelopen week met enige trots dat er negentig banen voor onderzoekers en docenten bijkomen op de Tilburgse campus. Pas in regel 21 van datzelfde persbericht maakte het college van bestuur bekend dat vanwege de herschikking van geld ook 58 volledige banen verloren gaan. Een BD-collega noemde het op die wijze verpakken van het slechte nieuws een staaltje van framing. Maar ja, dan zijn we een paar dagen later als krantenbedrijf zelf nieuws, ook in de eigen kranten. En wat zien we dan: in een verhaal over de plannen en ambities van de beoogde nieuwe eigenaar van Wegener wordt pas in regel 78 vermeld dat vierhonderd banen verloren gaan. Framing grijpt blijkbaar om zich heen…

image

Vergeten vergeten poolheld

De geschiedenis her­haalt zich. Lang was oud-Tilbur­ger Sjef van Dongen vergeten in de stad waar hij zijn jeugd door­bracht. Terwijl hij toch een heuse heldenstatus had, omdat hij in 1928 in het onherbergzame Spits­bergen (‘de witte hel’) een koene poging deed om enkele gestrande Italiaanse poolreizigers van een wisse dood te redden. Van Don­gen was wereldnieuws.
De Eindhovense filmmaker Frans Mouws herontdekte het verhaal van Sjef van Dongen (1906-1973, zijn ouders kwamen uit Waal­wijk) en werkte twee jaar aan een lange documentaire over de oud-Tilburger, later een verzets­held, burgemeester en Twee­de-Kamerlid. Die productie is af en wordt in het hele land ver­toond. Behalve in Tilburg. Daar kan Mouws geen vertoner vin­den. Een contact met Cinecitta liep spaak. Mouws: „Normaal krijg ik geld voor een vertoning, daar moet ik betalen”. Dat is in­derdaad de gebruikelijke gang van zaken als iemand de zaal af­huurt, maar met Cinecitta valt te praten over een andere construc­tie, aldus een woordvoerster.
Mouws wil in ieder geval de film kosteloos ter beschikking stellen aan eenieder die de documentai­re wil draaien. Hij heeft ook een bioscoopversie laten maken.

Dit bericht in Brabants Dagblad leverde Mouws meerdere reacties op, onder meer van Heemkundekring Tilborch. Mouws heeft nu - 12 december - goede hoop dat de documentaire toch in Tilburg te zien zal zijn.

Monarh en meer

En alweer een nieuw restaurant in Tilburg: Monarh, in het voormalige missiehuis van De Rooi Harten aan de Bredaseweg. De nieuwe eetzaak zit aan de bovenkant van de markt, vertelde de uitbater aan mijn collega Bas Vermeer. Monarh was de aanleiding om voor het Brabants Dagblad een verhaal te maken over het toegenomen aantal restaurants in Tilburg. Een heuse inhaalslag (meer en diverser) op culinair gebied, menen de deskundigen. Dit verhaal staat zaterdag 28 november prominent in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad. Dat één Tilburgse onderneming belangen heeft in negentien horecazaken in de stad was voor mij ook nieuw…
En voor wie het aanbod in Tilburg nog niet gevarieerd genoeg is: er wordt gezocht naar een geschikte lokatie voor een Iraans restaurant. Smakelijk lezen!

200 vellen over poep en pies

De Tilburgse schrijver Ed Schilders is gespecialiseerd in obscure onderwerpen, volgens mij al zijn hele leven lang. Zo schreef hij al eens over de voorhuid van Jezus. Zijn nieuwste boek, vandaag uitgekomen, is een bonte collectie anekdotes, wetenswaardigheden, liedjes en gedichten over poep, pies en winderigheid. Het boek heet 'Ik kan het niet langer houden’ en telt 200 pagina’s, die grotendeels over Tilburg gaan. Schilders - grote man achter de gevarieerde culturele website Cubra - schrijft onder meer over de Kruikenzeiker, beerputten, paardenpoep, riolering, het woordenboek van de onderkant, de wereld van het kind en dieren en hun uitwerpselen. Alles door Schilders in de afgelopen decennia verzameld 'uit luimige doch smaakvolle bronnen'. Zo leert de lezer dat het woord 'menschenwater' vroeger werd gebruikt om urine aan te duiden en dat 'privaatstoffen' voor poep en pies stonden. En dat de huidige Hoogtestraat vroeger niet voor niets Poepesteeg werd genoemd.
Het boek kost 15 euro en is deel 9 in de reeks In Tilburg van Gianotten Printed Media. Die uitgever heeft deze aardige serie in amper een jaar opgebouwd.

Geheime gesprekken

De afgelopen twee weken heb ik twee geheime gesprekken gevoerd. Om heel andere redenen, of toch ook weer niet. Het eerste was met de nieuwe stadsprins van Kruikenstad (Tilburg). Op de avond dat hij werd gepresenteerd (11-11) was er geen ruimte voor dat gesprek, dus werd het enkele dagen eerder gearrangeerd. Het tweede interview onder embargo was met rector magnificus Philip Eijlander van de Universiteit van Tilburg. Die kon ik twee dagen spreken voordat hij zijn vervroegde aftreden bekend zou maken. In beide gevallen zou er meteen na de bekendmaking van het nieuws geen ruimte voor een serieus gesprek zijn. Dus ging het Brabants Dagblad in dat embargo mee. Hoewel het nooit went: als journalist interessant nieuws vernemen en dat met eigen instemming niet wereldkundig maken. Maar door er mee in te stemmen kon BD in de krant wel een beter verhaal brengen. En via BD.nl werd het nieuws toch gebracht op het moment dat het embargo verviel.
Er zijn heel wat organisaties en personen die menen dat ze een embargo eenzijdig op kunnen leggen. Dat is niet zo: een embargo hoort een tweezijdige afspraak te zijn. En media gaan er zeker niet klakkeloos in mee. Maar af en toe wel, soms zelfs twee keer in twee weken…

Voortgezet speciaal onderwijs

Allemaal meedoen, zelf de kost verdienen, dat wil de overheid. Ook de kinderen uit het voortgezet onderwijs, kinderen met een handicap, stoornis of verstandelijke beperking. Konden die tot voor kort nog naar de sociale werkvoorzieningen of dagbesteding (werken met een zogeheten Wajong-uitkering), vanwege de nieuwe Participatiewet moeten zij ook een plekje op de gewone arbeidsmarkt veroveren. Betaald werk doen dus.
Dit streven leidt tot grote scepsis in het voortgezet speciaal onderwijs. Zeker omdat het nog altijd niet concreet is hoe deze jongeren aan het werk geholpen kunnen worden, wie de begeleiding op welke wijze gaat doen en welke gelden daarvoor beschikbaar zijn. Terwijl de wet op 1 januari van komend jaar ingaat.
In deze materie ben ik gedoken voor een twee pagina’s groot achtergrondartikel in het Brabants Dagblad. negen mensen gesproken, vier dikke rapporten gelezen, allerlei telefoontjes gepleegd en documentatie op internet achterhaald. Conclusie: velen verkeren tussen hoop en vrees over deze nieuwe koers van de overheid. Maar niet iedereen wacht de ontwikkelingen met gepast wantrouwen af. Lees gerust mijn verhaal in de krant van vandaag….
Een opmerking terzijde: in het onderwijs zijn vele gemotiveerde en betrokken mensen actief, in het voortgezet speciaal onderwijs lijkt de passie nog groter. Wat een plezier is om mee te maken…

Herdenking 70 jaar bevrijd

image
Mooie eerste klus na de vakantie: de straatparade van Keep Them Rolling in Oisterwijk en Tilburg verslaan. Antieke militaire voertuigen trekken altijd veel bekijks en dat was dit keer niet anders. Veel volk, veel enthousiasme en veel herinneringen die spontaan gedeeld worden. > Lees meer...

In de krant staan is best bijzonder

image

Bakkerij Van Gastel sluit


Een interview met Rina en Toon van Gastel staat ook vandaag in de krant.

'Universiteit' in Den Bosch

Als een groot gemis werd het door chauvinisten in Den Bosch gevoeld: geen eigen universiteit en die donderse steden Tilburg en Eindhoven wel. Hebben degenen die Den Bosch als navel van de wereld beschouwen toch een beetje hun zin gekregen: de Universiteit van Tilburg en TU Eindhoven gaan samen een ’dependance’ beginnen in Den Bosch. In die internationale opleiding draait alles om het zeer hedendaagse fenomeen data science.
Op de voorpagina van de krant.

Achttien straatinterviews

Het is best een klus om in één middag achttien straatinterviews af te werken (inclusief foto’s, die alleen al voor een hele administratie zorgen), ook al hoeven die slechts elf regels tekst op te leveren. Met de hulp van medewerkster Karlijn Houterman is dat toch gelukt. Nou ja straatinterviews, bij vier mensen zijn we thuis of in kantoor op bezoek geweest.

Zonnehof geopend

Het is gewoon toeval dat ik een paar verhalen heb gemaakt in en over zorgcentra. Met enkele collega’s heb ik eerst drie dagen in Het Laar in Tilburg gewerkt en deze week stond de opening van het nieuwe Zonnehof op de rol. Omdat ik een verhaal heb gemaakt tijdens de bouw van het Tilburgse woonzorgcentrum, was het logisch dat ik nu weer ging kijken hoe planning en werkelijkheid zich daar verhouden. Heel goed, zo bleek.

De rafelrand van Tilburg

BD-collega Joke Knoop maakt een fijne zomerserie over de Koningshoeven, de rafelrand van Tilburg. Ze spreekt met veel bewoners van die straat in de zoom van de stad. De reeks roept veel reacties op. Het is de bedoeling dat er uiteindelijk een e-magazine van haar verhalen en die reacties komt.

BD op locatie in Het Laar (2)

Drie dagen werken op locatie in Servicecentrum Het Laar in Tilburg was journalistiek zeer de moeite waard. Een klein team van de Tilburgse redactie van het Brabants Dagblad heeft er enkele mooie verhalen kunnen maken. Daarnaast hebben we met veel bewoners en medewerkers gesproken over de krant en dagelijks ongeveer honderd gratis kranten uitgedeeld.
> Lees meer...

BD op locatie in Het Laar

edge
De redactie van het Brabants Dagblad in Tilburg bivakkeert deze week drie dagen in servicecentrum Het Laar aan de Generaal Winkelmanstraat in Tilburg. Anita de Haas, Joke Knoop, Joost Goutziers, Bart Gotink en ik maken er verhalen voor de krant en bijdragen voor internet. We belichten het zorgcentrum van binnenuit. > Lees meer...

Een persoonlijke noot

Een tweede persoonlijke bijdrage over de wateroverlast in Tilburg-Noord staat vandaag in het Brabants Dagblad. Of liever: over de nasleep ervan. ’En steeds maar weer vegen, stoffen, soppen, poetsen en stofzuigen’.

Alles voor de baas

Alles voor de baas! Terwijl mijn woning maandag onder water kwam te staan en ik moest hozen, kon ik tussen de bedrijven door via Twitter en BD.nl toch verslag blijven doen. Participerende journalistiek, maar gezien de ellende van een bak water in huis, had dat voor mij in dit geval niet echt gehoeven.
image
Zo zag onze straat er maandag 28 juli uit. Helaas was het water ook in mijn woning gelopen.

MH17: de dood tussen de zonnebloemen

In alle opzichten een gedenkwaardige week, met beklijvende werkzaamheden. Zoals het interviewen van Caecilia van Peski, OVSE-waarnemer in Oekraïne.

caeciliavanpeski
Foto: Kuido Merits> Lees meer...

Markant pand

De havo-afdeling van het Sint Odulphuslyceum in Tilburg heeft vanaf komend schooljaar de beschikking over een eigen pand: Noordhoekring 182. Al even fraai van architectuur als het hoofdgebouw op nummer 99 in de straat. Het gebouw (voorheen: politiebureau, Tehatex en Hogere Textielschool) is van binnen flink aangepakt en aangepast aan de eisen die in deze tijd aan een school worden gesteld. Omdat de havo van het Odulphus met een nieuw concept is gestart, zijn de eisen daar op afgestemd.
Blikvanger in het pand is een nieuw groot raam in de zijgevel aan de kant van de Korte Schijfstraat. Het levert vanuit de school een tableau vivant op de stad op. Werkelijk prachtig deze vondst van architect Ton Vissers van Architectenburo 37B in Heeze.

Ook gij Brutus?

Jazeker, ook ik heb mijn bijdrage geleverd aan de tsunami aan publicaties over het fenomeen Roy Donders, huispakkenmagnaat uit Tilburg. Niet voor het eerst trouwens: al eerder schreef ik over de verhuizing van zijn winkel Rojami naar het Pater van den Elsenplein in Tilburg-Zuid (’Roy als reddende engel’. Glitterkoning Roy Donders praat inmiddels niet meer met het Brabants Dagblad; hij wordt afgeschermd door zijn management en zijn intimi. Acht, als hij zelf al iets zegt dan is het dat hij niks mag zeggen van RTL. Ook daarvoor geldt: Ook gij Brutus?

Lauran en de Ker-miss

Verplichte kost voor kermisliefhebbers. Dat is het zesde boek van mijn Brabants Dagblad-collega Lauran Wijffels: ’Ker-miss en vijftig andere kermiscolumns van Lauran Wijffels. De columns verschenen eerder in het Brabants Dagblad, in de afgelopen 35 jaar, maar zijn nu voor het eerst samengebracht, aangevuld met foto’s van het Tilburgse persbureau Van Eijndhoven.
Er zijn maar weinig andere kermiskenners in Nederland die zo toegankelijk en professioneel kunnen schrijven over dit volksfeest, zo bewijst Lauran wederom.
Het mooi gebonden boek van 108 pagina’s wordt zaterdag 19 juli tijdens de Tilburgse kermis gepresenteerd door de uitgever, Stichting Kermis-Cultuur. Alle baten gaan ook naar deze stichting. De prijs: 12,50 euro.
image> Lees meer...

Wereldtop

Peter Stigter uit Tilburg is uitgegroeid tot een van de bekendste catwalkfotografen ter wereld. Ik ken en volg hem al vanaf het begin van zijn loopbaan, toen hij ook voor het Brabants Dagblad werkte. Sindsdien heeft hij zijn werk naar een bijzonder hoog niveau getild, wat ook moet als je werkt voor opdrachtgevers als Los Angeles Times, Wall Street Journal, Toronto Star, Fashion Magazine, Vogue, Elle, Glamour, de Volkskrant en grote modemerken als Calvin Klein, Tommy Hilfiger en G-Star. Om er maar een paar te noemen.
image> Lees meer...

Cito-score

RTL Nieuws heeft de Cito-score van Nederlandse basisscholen op een rijtje gezet en er een rangorde aan gegeven. Voor het Brabants Dagblad heb ik de resultaten voor de regio Tilburg - ruim honderd scholen - bekeken. Conclusie: ze hebben het niet slecht gedaan. Veel scholen zitten boven het landelijk gemiddelde: een 7. De uitersten zijn 5,6 (Westerkim in Dongen) en 8,2 (Armhoefse Akker, Tilburg). Beide schooldirecteuren relativeren het belang van dit soort ranglijstjes. En terecht: want wat zegt de Cito-score over sociale vaardigheden, (zelf)reflectie, creativiteit, vermogen tot samenwerken, et cetera, et cetera. Toch allemaal vaardigheden waar de kinderen in het vervolg van hun schoolloopbaan niet buiten kunnen. Meten is niet altijd weten.

Tilburg en WO I

Grenzeloos Tilburg heet een veelzijdig project dat tussen 1 augustus en eind november dit jaar plaats heeft in Tilburg. Allerlei organisaties ’herdenken’ zo de turbulente jaren 1914-1918 in Tilburg. Organisatoren zijn onder anderen Petra Robben en Ronald Peeters van Stadsmuseum Tilburg, het leukste museum zonder eigen huisvesting in Tilburg. Op de rol staan onder meer de publicatie van een boek, lezingen, een fietsweekeinde en veel meer. Het programma is hier te vinden.
Deze week verschijnt een artikel over het programma Grenzeloos Tilburg in het Brabants Dagblad (zie hieronder), als vervolg op een eerder verhaal over dit initiatief. Dat eerste artikel stond enkele maanden geleden in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad.

Carin kookt

Carin Zandbergen is in het dagelijks leven rector van het Mill-Hillcollege in Goirle. Aan die baan heeft ze ongetwijfeld haar handen vol. Toch heeft de Tilburgse nog tijd over voor hobby’s, waarvan koken er een is. Sinds 1988 kookt ze tijdens elk groot voetbaltoernooi waaraan het Nederlands elftal meedoet op de speeldag van Oranje een gerecht uit het land van de tegenstander. Ze vertelt er uiterst smakelijk over in de krant van vandaag. Een voorproefje staat op de website van het Brabants Dagblad.

image

Laatste onderwijspagina's voor de zomer

De laatste onderwijspagina’s voor de zomervakantie staan vandaag in het Brabants Dagblad. Na de zomer gaan we gewoon verder...

24liveblog

image
De afgelopen drie weken heb ik gewerkt met 24liveblog, voor BD blokt door, de examenrubriek van het Brabants Dagblad. Die rubriek stond dagelijks in de krant, maar kende ook een digitale variant op de website BD.nl. Cross-mediaal heet die werkwijze tegenwoordig in medialand. 24liveblog - een gratis liveblog - is door de digitechneuten van het Brabants Dagblad ingebouwd in een speciale webpagina over de examens in het voortgezet onderwijs. Het is een gebruiksvriendelijk programma dat volgens mij door iedereen met een beetje ervaring met een computer gebruikt kan worden.
Over BD blokt door: om de examenkoorts te peilen, ben ik twee weken vrijgemaakt van andere diensten. Ik ben iedere dag op pad geweest en heb nagenoeg alle scholen in de regio Tilburg bezocht en gesproken met veel leerlingen, directeuren, docenten en examensecretarissen. Via veel verschillende verhalen heb ik geprobeerd gevarieerd verslag te doen - in woord en beeld en vaak op lokatie - van de examenperiode. Op de website BD.nl leverde dat 1.893 unieke bezoekers op en 4.417 bekeken pagina’s. Toch merkte ik tijdens mijn toernee dat vooral de dagelijkse examenrubriek in de krant bekend was.
Een journalist die via sociale media (in dit geval Twitter), website, een liveblog en de krant verslag doet, het is ongetwijfeld de toekomst van mijn vak.

BD Blokt Door 2

Nummer twee, nog een stuk of tien te gaan...

BD Blokt Door

Mijn eerste examenrubriek staat vandaag in de krant. Mijn examenblog is al een paar dagen geleden begonnen. Vanaf 12 mei peil ik twee weken lang de examenkoorts in Tilburg en omgeving.
image

OLV ter Nood

Het was een groot gebrek in mijn kennis. Elke Tilburger hoort namelijk de historie te kennen van de kapel Onze Lieve Vrouw ter Nood aan de Kapelhof, hartje stad. Natuurlijk was ik er in de loop van de jaren enkele keren binnen geweest, zonder echt iets te weten over het gebouwtje. Dankzij een artikel dat ik voor het Brabants Dagblad heb geschreven over het gouden jubileum van de kapel is die leemte in mijn kennis opgevuld.
Het is een zogeheten ex voto kapel: een ingeloste belofte gedaan in tijden van nood, de bombardementen in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog in Tilburg. Die belofte werd gestand gedaan, eerst met een tijdelijke kapel aan de Zomerstraat in Tilburg. Pas in 1964 werd de echte Mariakapel gebouwd. Op 7 juni wijdde bisschop Bekkers het godshuis in. Het geld - 137.000 gulden - voor de verwezenlijking was door de Tilburgse bevolking bijeen gebracht. Met dubbeltjes, kwartjes en gulden. En gouden sieraden. > Lees meer...

Examenkoorts

Na het peilen van de verkiezingskoorts in maart, ga ik in mei de eindexamenkoorts peilen. Ik wil in ieder geval diverse scholen bezoeken en met leerlingen praten, maar hoop ook mooie verhalen op te tekenen van onder anderen ouders, docenten en schooldirecties. Ik hoor graag gewone en bijzondere verhalen die met de eindexamens te maken hebben. Ik doe verslag in het Brabants Dagblad, via de website BD.nl en via Twitter (@johanvgrinsven). Tips en ideeën zijn van harte welkom. E-mail: j.vgrinsven@bd.nl. Telefoon: 013-5375380.

Alle Menschen werden Brüder

Alle Menschen werden Brüder. Het oude ideaal lijkt ver weg, zeker als we Geert Wilders horen prediken. 2College Durendael in Oisterwijk zorgde deze week voor een tegengeluid; heel wat minder luidruchtig dan de PVV’er pleegt te opereren.uitwisselingdurendael> Lees meer...

KESSELS

Het oudste voorwerp in het nieuwe museum KESSELS - Muziek Instrumenten Tilburg komt niet uit de collectie Kessels. Het is een messing tamboer waarop naar het schijnt getrommeld is tijdens de Slag bij Waterloo in 1815. Een kogelinslag in de tamboer zou een stille getuige kunnen zijn van de strijd. kessels2> Lees meer...

Sterrenklas

Twee verschillende verhalen op de extra onderwijspagina’s van vandaag in het Brabants Dagblad. En toch draaien ze om hetzelfde: talentontwikkeling. In De Rooi Pannen in Tilburg kunnen vmbo-leerlingen met een talent voor tekenen en schilderen dat verder ontwikkelen in de Sterrenklas. In het Odulphuslyceum, ook in Tilburg, kunnen vwo-leerlingen met een wiskundeknobbel kiezen voor het Econasiumprogramma.

Achtergronden

In de papieren krant brengt het Brabants Dagblad sinds enkele maanden veel meer achtergrondverhalen dan voorheen. Andere (digitale) media, zoals website bd.nl en app, zijn er vooral voor het kortebaanwerk. In die achtergrondverhalen gaat doorgaans veel werk zitten.> Lees meer...

De redactie

Nieuwsgierig naar hoe een redactie er tegenwoordig uitziet? Nou vooruit, hierbij een inkijkje. De redactie van het Brabants Dagblad in vergadering bijeen in de De Gruyter Fabriek in Den Bosch. Industrieel erfgoed. De Gruyter dan.image

Verkiezingskoorts 6

En zo zag het eerste verslag voor de papieren krant eruit.... BD peilt door.
image

Verkiezingskoorts 5

Een mooie dag was het, op pad voor BD peilt door. Ik heb vandaag veel interessante gesprekken gevoerd, over politiek en heel veel meer. Het is een bijzondere opdracht om op eigen houtje stad en regio te mogen doorkruisen om de verkiezingskoorts te peilen. Vrij, zonder vaste agenda. Mensen reageren enthousiast op dit initiatief van de krant; sommigen hebben de aankondiging ervan in het Brabants Dagblad zien staan. De medewerking is nagenoeg overal optimaal. Ook al sta ik steeds onaangekondigd op de stoep.> Lees meer...

Verkiezingskoorts 4

Onder het motto Brabants Dagblad peilt door ben ik vandaag op pad geweest in de gemeente Loon op Zand, met een zijsprong naar Abdij OLV Koningshoeven. > Lees meer...

Verkiezingskoorts 3

Het was in ieder geval een geanimeerd debat hedenmiddag in Midi in Tilburg. Daar kruisten dertien van de veertien Tilburgse lijsttrekkers de degens, tijdens het Grote Lijsttrekkersdebat van Tilburg Debatstad en Brabants Dagblad. Alleen Hans Smolders van LST had zich afgemeld.
midiserieuzezaak> Lees meer...

Verkiezingskoorts 2

En ik schrok gisteren al op het moment dat ik mezelf op de website van de krant zag staan..... Dertig jaar werk ik bij de krant dit jaar, maar nog nooit stond ik met mijn kop op de voorpagina. Mag ook de laatste keer zijn. En nee, dat is geen valse bescheidenheid.
image

Maar gelukkig sta ik niet alleen.

image

Verkiezingskoorts

Deze week ben ik druk bezig geweest met een uitgebreid verhaal over kinderopvang in Tilburg en omgeving. Tussendoor kwam de vraag of ik volgende week een paar dagen door Tilburg en omgeving wil toeren om over de verkiezingen te berichten. En dan onder meer via onze website en Twitter te berichten over mijn ervaringen. Lijkt mij een leuke ervaring, dus: ja. Maar eerst dat verhaal over de kinderopvang nog schrijven, ook nog enkele mensen interviewen over het Econasium en een dagje vrij. Dus die klus verdween ook meteen weer naar mijn achterhoofd. Daarom verraste het mij om mezelf vanavond ineens te zien figureren op onze website.
Afijn, u bent vanaf nu gewaarschuwd.
Ik ook trouwens.

image

Onderwijspagina

Internationalisering in het Odulphuslyceum en de nieuwbouw van de Cobbenhagenmavo. Twee Tilburgse middelbare scholen staan prominent op de onderwijspagina vandaag.

Geen bingo maar blues

Biljarten of bingoën, daar gaan de senioren van de toekomst niet warm voor lopen. Wel voor de blues. Of  jazz. Rootsmuziek, classic rock of een singer-songwriter mag ook. Maar niet alleen daarom start John Maes een maandelijks cultuurpodium in de Tilburgse wijk Reeshof: Heyhoef-Backstage. Ook om een beetje culturele leven in de brouwerij te brengen van de wijk waar 42.500 mensen wonen. Zodat wijkbewoners eens een keer niet naar het centrum van de stad hoeven voor hun vermaak. En trouwens: zijn initiatief was alleen in oorsprong gericht op hippe senioren, maar is inmiddels breder getrokken. Heyhoef-Backstage is vooral gericht op dertigplussers. Vanaf september elke maand een keer. Te beginnen op 20 september met King Of The World. Inderdaad: een bluesband.
Lees binnenkort meer in het Brabants Dagblad, editie Tilburg.

De Toermalijn verdwijnt

De evangelische basisschool De Toermalijn in Tilburg moet sluiten. Dat is het gevolg van problemen bij de overkoepelende stichting Voor Evangelische Scholen (sVES) in Amsterdam. > Lees meer...

Nieuwe Cobbenhagenmavo

De eerste lessen in het nieuwe gebouw van 2College Cobbenhagenmavo in Tilburg worden dinsdag 11 maart gegeven. De dag ervoor mogen de leerlingen alvast een uurtje komen wennen. Vandaag kreeg ik een rondleiding van vestigingsdirecteur Ronald Verschuren en mavo-teamleider Niek de Cock. De eerste indruk: het pand van RoosRos Architecten is zowel van buiten als van binnen opvallend.> Lees meer...

Loopt kinderopvang leeg?

Een paar duizend kinderen worden minder vaak of helemaal niet meer naar de kinderopvang in Tilburg gestuurd. De neergang is in 2012 ingezet en heeft zware gevolgen. Zo is bij marktleider Kinderstad in Tilburg een fors aantal arbeidsplaatsen verloren gegaan. Voor een achtergrondverhaal in het Brabants Dagblad probeer ik te achterhalen waar de kinderen blijven die niet meer naar de kinderopvang gaan. Het resultaat van die navorsingen moet op 15 maart in de krant te lezen zijn.

Onbekende periode in Tilburgse historie

Een relatief onbekende periode in de historie van Tilburg zijn de oorlogsjaren 1914-1918. Nederland was weliswaar neutraal maar was wel degelijk betrokken bij de Grote Oorlog. Al was het maar vanwege de duizenden vluchtelingen die vanuit België een veilige plek zochten in Tilburg. Voeg daar nog eens twintigduizend soldaten bij die in Tilburg waren ingekwartierd.blogEntryTopper> Lees meer...

En daar sta je dan.... (2)

En daar sta je dan, op een vrijdagmiddag tussen V&D en Hema in de Heuvelstraat in Tilburg. Met een microfoon in de hand, naast cameraman Sander Verhoeven van Persburo Van Eijndhoven (PVE) uit Tilburg. Korte interviews afnemen voor een filmpje dat wordt vertoond tijdens de Lezersavond op 28 januari in Le Midi in Tilburg. > Lees meer...

Ans Buys neemt afscheid

Directeur Ans Buys vertrekt in februari als directeur van de Fontys Lerarenopleiding in Tilburg. Ze sluit een lange loopbaan in het onderwijs af. Van leerkracht tot directeur van de grootste lerarenopleiding van Nederland. > Lees meer...

En daar sta je dan....

En daar sta je dan, met z’n allen. Op een dubbele pagina bijeen gebracht. Als promotie van de lezersavond die plaats heeft op dinsdag 28 januari in Le Midi in Tilburg. Vanaf 19.30 uur kunnen lezers kenbaar maken wat ze van de krant vinden. Wij schotelen hen een programma voor met vermaak en informatie. > Lees meer...

In dienst van het goede doel

Marian Eberson uit Tilburg werkte negen jaar achter de schermen van Villa Pardoes in Kaatsheuvel; voor dat goede doel haalde ze miljoenen binnen. Sinds drie jaar is zij actief voor het landelijke Sterrenfonds, dat onder anderen Frans Bauer als ambassadeur heeft. Voor een keer staat ze zelf in het spotlicht, in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad. > Lees meer...

Budgetparadijs Wagnerplein

Al sinds 1997 wordt er gepraat over renovatie van het overdekte winkelcentrum Wagnerplein in Tilburg-Noord. Vorig jaar werd de start van die facelift aangekondigd: nog datzelfde jaar. Die deadline is niet gehaald. Ondertussen kwamen er steeds meer budgetwinkels bij in het winkelcentrum. > Lees meer...

Eerste verhaal van 2014

Zo, mijn eerste verhaal van 2014 staat in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad. Het gaat over de ’nieuwe’ Heikant in Tilburg-Noord. Ik ben er onlangs twee middagen op bezoek geweest en heb met diverse mensen gesproken. Iets langer geleden was ik in een ander zorgcentrum, Zonnehof-in-aanbouw. Zowel De Heikant als Zonnehof heeft niets meer van de bejaardenhuizen waarin wij voorheen onze ouden-van-dagen wegstopten. Gelukkig maar. Ruimer zijn ze vooral. En ze bieden meer en betere voorzieningen. Veelzeggend: De Heikant heeft een manager hoteldiensten....


Het Jaar 013

Op de valreep van Het Jaar 013 in Tilburg blikte het Brabants Dagblad terug op dit fenomeen, met culturele duizendpoot Frank van Pamelen, de bedenker ervan. Dat gebeurde aan de hand van vijf stellingen, die ook vijf anderen voorgelegd kregen. Onder wie burgemeester Eric Vos van Turnhout (014). Veel lof en ook wat opbouwende kritiek. Meerdere geïnterviewden vonden dat de organisatie van Het Jaar 013 meer gebruik had kunnen maken van sociale media.

Laatste onderwijspagina's van dit jaar

De laatste onderwijspagina’s van dit jaar staan vandaag in de krant. Ik heb voor het hoofdverhaal op deze pagina’s twee bezoeken aan 2College Jozefmavo in Tilburg gebracht. Goede gesprekken gevoerd. Ook daar wordt met hart en ziel voor en met de leerlingen gewerkt.

Bodybeat bij Beatrix

525 leerlingen die op elkaars rug, handen en zij slaan, vijf minuten lang. Het wordt body beat genoemd en kan zomaar een wereldrecord opleveren. Gisteren is het gebeurd in het Beatrix College in Tilburg. Ter geruststelling: het kan nog veel gekker in de wereld van de records...

Eenvoudige woorden en Nwe Liefde

In tijden dat het alleen lijkt te gaan over oorlog, strijd, cri­sis en bezuinigingen, is het een ver­kwikking om woorden als liefde en mededogen te horen. De Nwe Lief­de Tilburg zoekt naar ‘de nieu­we taal en beelden van barmharti­ge liefde’. Morgen presenteert de jonge club een bundel met honderd verha­len: ‘Eenvoudige woorden, simpe­le gebaren’. Ter inspiratie en om te laten zien dat er meer is in de wereld dan egoïsme en eigenbe­lang. In die fraaie bundel vertellen hon­derd verschillende Tilburgers in­nemend over ‘de liefde van alle da­gen’.
De Nwe Liefde Tilburg is een pro­ject van dertien Tilburgse instel­lingen en houdt zich bezig met ‘liefde en goedheid.”
De presentatie van ‘Eenvoudige woorden, simpele gebaren’ is mor­gen vanaf 15 uur in De Nwe Vorst aan de Willem II-straat. Het boek is vanaf volgende week voor 12 eu­ro te koop in lokale boekhandels.

Koning Willem II


Het was voor mij een interessante werkweek, met onder meer onderwerpen als de opening van het academisch jaar in de Universiteit van Tilburg, het keurmerk van de NVAO voor Fontys Hogescholen, een heuse cyberaanval op het netwerk van de UvT en een bezoek aan Ronald Peeters van Stadsmuseum Tilburg, het museum dat wel een collectie maar geen eigen gebouw heeft. Wat Peeters een koning zonder land maakt, ware het niet dat hij ook verantwoordelijk is voor het Peerke Donders Paviljoen en Vincent’s tekenlokaal. En er komt een derde ’herinneringsplek’ bij, in mfa De Poorten aan de Hasseltstraat. Lees er komende week alles over in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad.
Het gesprek levert inspiratie op voor enkele bijdragen in het Brabants Dagblad. Het eerste verhaal staat er vandaag in. Vijf historische Tilburgse stukken zijn binnenkort in de wereldberoemde Hermitage in Sint Petersburg te zien. Toch frappant: hier staan ze in een depot of hangen ze aan de muur van het kantoor van Peeters, onzichtbaar voor het grote publiek, terwijl ze interessant genoeg zijn voor de grote Hermitage, goed voor 2,5 miljoen bezoekers per jaar. Een van de drie Tilburgse schilderijen die naar Rusland gaan, is zelfs uitverkoren om op de omslag van de Russische catalogus van de expositie over
Willem II en Anna Paulowna te prijken. Waarom er nog altijd geen Willem II-kamer in het oude paleis-raadhuis is ingericht, is mij trouwens een raadsel….
Altijd een plezier om met Ronald Peeters om de tafel te zitten. Weinig anderen zijn zo fanatiek en tegelijkertijd zo creatief met de Tilburgse historie bezig als hij. Altijd weer weet hij te verrassen met bijzondere projecten. Voor 2014 heeft hij weer enkele spraakmakende evenementen in voorbereiding.

Zomertijd

Hoogzomer en toch nog altijd serieus nieuws!

Zomaar een dag

Zomaar een dag aan het werk. Met heel verschillende onderwerpen: de renovatie van de kantoorcomplexen van de gemeente Tilburg, de eerste afgestudeerden van de Johan Cruyff University Tilburg en een onderzoek naar parabels in de christelijke en joodse traditie. Wie zegt dat journalistiek niet afwisselend is? Zaterdag 06 juli te lezen op pagina 1, 2 en 3 van het Tilburgse regiokatern in het Brabants Dagblad. Met een veel-kleiner-dan-anders-clubje collega’s acht interessante pagina’s vol nieuws- en achtergrondverhalen uit Tilburg en omstreken gemaakt. Geen komkommertijd.

Laatste onderwijspagina's

De laatste onderwijspagina’s voor het zomerreces liggen in de editie Tilburg van het Brabants Dagblad. Met dit keer uitgebreide bijdragen over de Partnerschapschool en het domotica-appartement dat in de School voor Gezondheidszorg van ROC Tilburg is gerealiseerd.

Blok bezoekt Berkel-Enschot

Minister Stef Blok (VVD, Wonen) was vanmiddag op bezoek in Berkel-Enschot waar een proefproject werd gepresenteerd over energiebesparingen. Voor het Brabants Dagblad was ik bij deze presentatie. Met zoveel betrokken partijen, subsidies en garanties, zou je bijna denken dat het project wel moet slagen…
Ik hoorde iemand vertellen dat hij uit betrouwbare bron had gehoord dat Blok een hele saaie man is. Daar bleek in Berkel-Enschot weinig van.
Lees over het bezoek van Blok in het Brabants Dagblad van dinsdag 25 juni, editie Tilburg
minister-blok

Weekje Den Bosch

Afgelopen week heb ik gewerkt op de BD-redactie in Den Bosch en kon ik met Michel Koster twee verhalen maken voor pagina 2 en 3 van het eerste katern van het Brabants Dagblad. Eentje over onderwijs en procederende ouders en het tweede over kinderen en armoede. De intensieve samenwerking met vormgevers daar maakt de presentatie van verhalen aantrekkelijker.
Komende week weer gewoon achter mijn bureau in Tilburg en ongetwijfeld druk met enkele onderwijsverhalen. Hoe zouden de diverse middelbare scholen in onze regio gescoord hebben in de examenperiode? Na de eerste examens hebben de scholen de slagingspercentages niet gegeven. Dat doen ze pas na de herkansingen. Deze week dus.
28 juni is de laatste dag voor basisonderwijs en middelbare scholen. Ik hoop dat ik niet helemaal van onderwijsnieuws blijf verstoken de komende acht weken….



Frontlinie

Het fenomeen frontlijnwerker was mij onbekend totdat ik onlangs Peer van de Voort ontmoette. Hij is het. Hij opereerde in de frontlinie van de Pucciniflat in Tilburg-Noord en is nu actief in de Vogeltjesbuurt in Tilburg. Gevaarlijk is zijn werk niet, wel nuttig. Zijn relaas staat in de editie Tilburg van het Brabants Dagblad van woensdag 22 mei. Zulke gesprekken blijven - ook een journalist - motiveren.

Onderwijspagina

Na een korte onderbreking voor de meivakantie, verschijnen vanaf vandaag de onderwijspagina’s weer in de editie Tilburg van het Brabants Dagblad. Iedere veertien dagen, 5 juni de volgende.

Examenrubriek

In de traditionele examenrubriek van het Brabants Dagblad draait het dit jaar om ’de moeilijkste vraag’. Iedere dag vertelt een docent wat de moeilijkste vraag van een examen was en hoe deze opgelost had moeten worden. Ik maak vier afleveringen, collega’s van andere regioredacties’s maken de andere. Beatrix College, Koning Willem II College, 2College Cobbenhagen en Mill-Hillcollege werken van de regio Tilburg mee aan deze rubriek. Ook op onze website veel examennieuws.

BD zaterdag 18 mei

Slechte bazen

Er zijn veel meer slechte, dan goede bazen. Dat beweert Ward Grootens uit Berkel-Enschot in zijn boek ’Het recht op een baas’. Een verhaal over Grootens en zijn boek stond vandaag in de editie Tilburg van het Brabants Dagblad, op de pagina Economie. Het boek moet veel herkenning opleveren, voor ondergeschikten dan toch…. Grootens lanceerde ook een meldpunt voor slechte managers.

Problemen in sector zorg en welzijn

Het was al weer een tijd geleden dat een verhaal van mij de opening van de krant haalde. Een onderzoek van Transvorm uit Tilburg zorgde daarvoor, aangevuld met reacties van het ministerie van Onderwijs, Elise Merlijn van vakbond Abvakabo FNV en Tonnie Huibers van Avans.

De informatiefuik

image
De Tilburgse privacy-jurist Arnold Roosendaal heeft een boek geschreven over privacy en het internet. Zijn boek De informatiefuik is een populaire uitgave van een deel van zijn promotie-onderzoek dat hij volbracht aan de Universiteit van Tilburg en de KU Leuven. Roosendaal legt haarfijn uit hoe bedrijven als Google en Facebook aan de haal gaan met onze gegevens en eigenlijk met onze identiteit. Gevaarlijk? Deels wel, aldus Roosendaal. Zijn advies: besef goed welke persoonlijke gegevens je prijs geeft via internet. Roosendaal pleit er onder meer voor dat mediabedrijven als Google en Facebook veel opener zijn over het gebruik van persoonlijke gegevens van gebruikers en nadrukkelijker hun verantwoordelijkheid nemen als het om het beschermen van privacy gaat.
Binnenkort staat het interview met Roosendaal in het Brabants Dagblad. Fotograaf Jeroen de Jong van Fotopersburo Van Eijndhoven zorgt voor de bijpassend illustratie (zie foto boven).

Zelfgenoegzaamheid

Zelfgenoegzaamheid is fnuikend en niet alleen in de journalistiek. Maar toch: de BD-redactie in Tilburg heeft een goede week achter de rug. Met in de krant veel nieuws, goede achtergrondverhalen en reportages en fraaie foto’s van de fotografen van Persburo Van Eijndhoven in Tilburg. En dan ook nog een website die veel snel nieuws en de nodige aanvulling bood. En, als altijd: het weblog Stadsgezicht van Rik Goverde en Bas Vermeer. We zijn niet zelfgenoegzaam, maar wel een beetje trots. Ook al hebben we gewoon ons werk gedaan.

Vertrek topman Fontys

Marcel Wintels (Drunen, 1963) maakte vanochtend bekend dat hij aan het einde van dit jaar vertrekt als voorzitter van het College van Bestuur van Fontys Hogescholen. De Tilburger is de topman van Fontys sinds medio 2008. Het nieuws van zijn onverwachte vertrek - geen conflict binnen Fontys en Wintels heeft ook geen andere baan - hadden we snel op onze website en werd in de loop van de dag diverse malen geactualiseerd. In de middag kreeg ik Wintels aan de telefoon en lichtte hij zijn korte schriftelijke verklaring toe. Daarvan heb ik een uitgebreid nieuwsbericht gemaakt voor pagina 2 van het Brabants Dagblad en een vervolgbericht voor de Brabant-pagina van de krant. Het is een voorbeeld van de huidige werkwijze van Brabants Dagblad: nieuws snel digitaal brengen en de volgende dag uitdiepen in de papieren krant.
Wintels heeft een intensief jaar achter de rug. Als saneerder bij Amarantis om deze onderwijsgroep na wanbestuur van een smadelijke ondergang te redden. Wat lukte. Daarnaast als kandidaat voor het partijleiderschap van het al bijna even zieltogende CDA. Een poging die mislukte. En dan ook nog eens als voorzitter van het KNWU-bestuur dat aanhoudend worstelt met dopingschandalen, net als de rest van de wielerwereld. Een karwei waarmee Wintels nog lang niet klaar is. En ondertussen moest hij ook nog eens een van de grootste onderwijsinstituten van Nederland leiden, zo’n 40.000 studenten, 4.000 medewerkers en een budget van ruim 330 miljoen per jaar. En dan heb ik het nog niet eens over de vele nevenfuncties van Wintels ’uit hoofde van zijn functie’. Toch meldt Wintels dat hij niet stopt bij Fontys omdat al dat werk zwaar op hem drukt. Waarom hij dan wel vertrekt? Ik vind zijn argumentatie verrassend. Lees het zelf in het Brabants Dagblad van vrijdag 15 maart.

Leerlingmentoren

Zijn er buiten Mill-Hillcollege en Theresialyceum nog andere middelbare scholen in de omgeving van Tilburg waar bovenbouwleerlingen mentor zijn van brugklassers? Ik wil dit graag weten voor een verhaal in het Brabants Dagblad.

Speeltuinen

De eerste speelvoorzieningen verschenen tijdens de industriële revolutie, in de steden. De kinderen moesten af en toe uit de bedompte woningen gelokt worden, veelal omdat ze door wat beweging gezonder bleven en dus harder konden werken in de fabrieken. Die eerste speeltoestellen werden gemaakt van hout en buizen; het waren veredelde turntoestellen. Sindsdien is er veel veranderd. De speeltuin werd gemeengoed en bedoeld om te spelen. Maar de samenleving sloeg door en probeert elk risico uit te bannen als het om speelvoorzieningen gaat. Het verzet daartegen groeit. Deze wijsheid heb ik van een bekende ontwerper van speeltuinen, die bijna in mijn achtertuin werkt. Een interview met hem staat op woensdag 6 maart in het Brabants Dagblad, editie Tilburg. Aanbevolen voor ouders van jonge kinderen.

Alweer een afscheid

Het vertrek uit Waalwijk van het Brabants Dagblad is door de betrokken redacteuren gemarkeerd met meerdere momenten van afscheid. Het laatste in deze kleine reeks was een lunch vandaag met de finale ploeg die in De Langstraat en het Land van Heusden en Altena actief was en er kantoor hield. Dit keer om onze gewaardeerde chef Brigit Groeneveld uit te luiden. Zij heeft zich jaren met hart en ziel ingezet voor onze editie en haar redacteuren. Brigit werkt voortaan op verschillende fronten voor de editie Bommelerwaard. Het was een voorrecht om met haar samen te werken.

Tips

Een collega van mij moet een middelbare school kiezen voor een van haar kinderen. Dus struint ze de ene informatieavond na de andere af. Vermoeiend voor haar, maar ze doet wel allerlei tips op voor de onderwijspagina’s van het BD. Een ervan leidt al tot een verhaal voor de krant…
Heeft u ook een tip op onderwijsgebied voor de regio Midden-Brabant? Laat het mij weten via e-mail!

Kinderopvang

Het gaat bar slecht in de kinderopvang, zoveel is me na een dag gesprekken voeren en documentatie lezen duidelijk. En bar slecht is dan nog eufemistisch uitgedrukt ook. Het afgelopen jaar hebben in het hele land rond de 8.000 van de 80.000 medewerkers in deze sector hun baan verloren. De vraag naar kinderopvang is massaal ingestort, vanwege de crisis en de vermindering van de kinderopvangtoeslag door de overheid. Kinderopvang als arbeidsmarktinstrument, in de sector worden ze er erg boos over. Een achtergrondverhaal - met enkele lichtpuntjes - staat in de Tilburgse editie van het Brabants Dagblad van dinsdag 26 februari.

Onderwijspagina's

Twee pagina’s met nieuws en achtergronden uit de wereld van het onderwijs in de regio Tilburg verschijnen voortaan tweewekelijks in het Brabants Dagblad. De eerste pagina’s verschijnen op woensdag 27 februari. Met een groot verhaal over de muzische en topsport afdeling van het Koning Willem II College in Tilburg. Daarin komen docenten en leerlingen aan het woord en ook oud-leerling Diederick Hagemeijer, ijshockeyer van Tilburg Trappers.

Dag

Kantoor Waalwijk ext. 2013

Mijn afscheidsverhaal over de historie van het Brabants Dagblad in Waalwijk:
klik hier voor deel 1 (pdf)
Klik hier voor deel 2 (pdf)

Kantoor nu echt dicht

Het kantoor van het Brabants Dagblad in Waalwijk is echt dicht. De editiepagina’s voor de krant van donderdag 31 januari zijn er woensdag gemaakt. Over enkele uren staan de verhuizers voor de deur. We hebben een overgangsperiode van één dag. Dan kunnen de collega’s op hun eigen plek in de De Gruyterfabriek in Den Bosch aan de slag.
Op 2 januari 1961 verscheen de eerste editie ’voor Waalwijk en De Langstraat’ vanuit Waalwijk. Jan Keunen (nu 78) was de eerste en enige redacteur toentertijd. Hij ging ervoor in pension bij een hospita in de Venkelstraat in Waalwijk. Ik heb hem, Harrie van Oudheusden (96 en de oudste correspondent ter wereld, misschien) en oud-redacteur Maurice van Overbeek (67) dezer dagen gesproken voor een nostalgische terugblik op 52 jaar Brabants Dagblad in Waalwijk. Dat artikel verschijnt als het goed is vrijdag 1 februari in de krant, in de editie De Langstraat…
De laatsten der Mohikanen aan het werk in editiekantoor Waalwijk van het Brabants Dagblad.

Afscheid

Negentien redacteuren die het afgelopen decennium kort of langer in het kantoor in Waalwijk van het Brabants Dagblad hebben gewerkt, zijn deze week bij elkaar gekomen voor een gezellige lunch in een lokaal etablissement. Mooie herinneringen werden opgehaald. De redactie voor de editie De Langstraat en Land van Heusden en Altena gaat vanuit Den Bosch werken; dit als onderdeel van een grotere operatie om onder meer een betere krant en betere website te kunnen maken. Bekende gezichten blijven, maar enkele collega's veranderen van functie en daar ben ik er een van. Na veertien jaar Waalwijk ga ik weer in Tilburg werken, als onderwijsredacteur.
Met groot plezier heb ik in De Langstraat (Waalwijk, Heusden en Loon op Zand) gewerkt. Ik kijk met genoegen terug op de samenwerking met mijn collega's daar en met iedereen - nou ja, bijna iedereen - waarmee ik als journalist te maken kreeg. Ik heb er mooie verhalen kunnen maken (althans dat vind ik zelf) voor onze lezers. Dat vond ik een voorrecht...

redactiewaalwijk

Verhuizing naar Tilburg

Over twee weken vindt er wederom een verhuisoperatie plaats bij de redactie van het Brabants Dagblad. Dan vertrekt de redactie van de edities De Langstraat en het Land van Heusden en Altena naar Den Bosch om zich te voegen bij de rest van de Bossche clan van het Brabants Dagblad, in bedrijfsverzamelgebouw De Gruyter-fabriek. Voor mij betekent het echter een verhuizing naar Tilburg, waar ik achtergrondredacteur word, met als portefeuille onderwijs.
Het Brabants Dagblad verdwijnt hiermee na enkele decennia uit Waalwijk. Een historisch moment dus…
Volgens mij heeft medewerker Harrie van Oudheusden de hele historie van het Brabants Dagblad in Waalwijk meegemaakt; hij is dan ook al correspondent sinds 1946! Hij is nu 95 jaar en moet daarmee wel de oudste en de langst dienende krantencorrespondent van heel Nederland zijn. Misschien wel van heel de wereld….



iemand04
Harrie van Oudheusden stelt een vraag aan Sjaak Koolen tijdens de presentatie van de columnbundel ’Iemand moet het doen’, waarin Van Oudheusden vereeuwigd is. 27 november 2012.

Jozef Mahieu

Jozef Mahieu is een Waalwijkse amateur-beeldhouwer. Hij maakt mooie beelden uit steen. Voor de kunstpagina’s van de editie De Langstraat heb ik Mahieu geïnterviewd. Een aangenaam gesprek met een bevlogen beeldhouwer. Over een steen aanvallen, ritme en druipende was. Dat verhaal verschijnt binnenkort in het Brabants Dagblad.

Wending aan loopbaan

In de afgelopen veertien jaar ben ik verknocht geraakt aan De Langstraat. Een fijn werkgebied, met veel overeenkomsten met mijn woonplaats Tilburg. Dus neem ik over dik een maand met pijn in het hart afscheid van De Langstraat, mijn relaties daar en vooral van mijn collega’s van de edities De Langstraat en Land van Heusden en Altena, om mijn loopbaan voort te zetten in Tilburg. Voor de redactie in Tilburg ga ik vooral achtergrondverhalen schrijven. Terug naar Tilburg is het dus eigenlijk, want voor mijn tijd in Waalwijk, heb ik vijftien jaar met groot genoegen in Tilburg gewerkt, op diverse redacties van Het Nieuwsblad (van het Zuiden) en Brabants Dagblad.

Time Out

Time Out is een leuke en swingende band. Ik heb het jubileumconcert van de groep, die twintig jaar bestaat, bezocht in De Zoete Inval in Waalwijk, op zondag 25 november. Een goed concert. De muzikanten van Time Out hebben een breed repertoire; ze spelen vanalles als het maar soul heeft. Later drie leden van de groep gesproken voor een verhaal in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad (donderdag 29 november gepubliceerd). Serieuze muzikanten met een passie voor muziek. Maar ook realistisch; een echte doorbraak komt er niet meer. Muziek zal nooit volstaan als bron van inkomsten. Ze zitten er niet mee. De passie is er niets minder om.

Nabil Aoulad Ayad

Jongerencentrum De Tavenu in Waalwijk wil af van het imago een concertzaal louter voor hardrockers te zijn. Vandaar de programmering van onder meer house, dance en hip hop. En op zondag 25 november voor het eerst van standup comedy. De in Waalwijk geboren en getogen Nabil Aoulad Ayad is de initiatiefnemer hiervan, samen met zijn jongere broer Mo. In het Brabants Dagblad van donderdag 22 november komt een interview met Nabil, die volgend jaar een eigen theatershow klaar hoopt te hebben. Hij speelde in enkele soaps, tv-series en musicals en treedt als standup comedian op. Nabil zit bij hetzelfde management als Najib Amhali, maar wil geen kloon van deze populaire cabaretier worden. Het gesprek duurde twee uur en ik heb veel gelachen; het zal niet lang duren eer het talent van Nabil - overigens ook Nederlands kampioen beatboxen (wat geen vechtsport is) - bij een breed publiek bekend is. En ja, Waalwijk is nog altijd thuiskomen, ook al woont Nabil Aoulad Ayad sinds tien jaar in Amsterdam.

Oswald d'Aumerie (4)

De collectie kunstwerken die Oswald d’Aumerie vijftig jaar geleden aan zijn geboortestad Waalwijk schonk, wordt afgestoft en tentoongesteld. Dankzij Francesco van Mierlo van Kunstencentrum Waalwijk; in dat instituut heeft de expositie ook plaats. Die gaat vergezeld van enkele lezingen. De collectie is door de gemeente erg slecht beheerd: van de 217 werken zijn er nog maar 68 over; ik heb hier na veel speurwerk een paar artikelen over geschreven in het Brabants Dagblad. Een mooie journalistieke klus trouwens.
Mogelijk gaat de gemeente de resterende kunstwerken verkopen.

Bij de foto: nazaten van Oswald d’Aumerie bij de overdracht van zijn collectie door de Waalwijkse wethouder Henk Heuverling.
erven d'Aumerie

Luuk Aarts in Brabants Dagblad

Waalwijker Luuk Aarts is van beroep boekhouder. En ook nog bij de gemeente. Een ambtenaar dus. En als clichés altijd waar zouden zijn, dan zou Aarts dus een saaie man zijn. Maar dat is hij toch echt niet. Luuk Aarts is kleurrijk en creatief. Dat bewijst hij bijvoorbeeld al bijna een jaar op de website Wolluk.nl waarop prachtige foto’s die hij gemaakt heeft staan; Aarts laat zien dat hij zijn eigen omgeving op een bijzondere wijze in beeld weet te brengen.
Dat viel ook redactiechef Brigit Groeneveld van de Brabants Dagblad-editie De Langstraat op. Zij vroeg Aarts om een serie foto’s te maken van bekende plekken in deze regio, maar dan wel verrassend in beeld gebracht, op zijn Luuk Aarts dus. De eerste aflevering staat vandaag, donderdag 12 januari, in de krant. Begeleid door een interview met Aarts, die een onderhoudende gesprekspartner is. Ik kan me niet voorstellen dat het lang duurt voordat de foto’s van Luuk Aarts te zien zijn op een expositie in zijn eigen Waalwijk, in - ik noem maar wat - de centrale hal van het stadhuis, Theater De Leest of Kunstencentrum Waalwijk.


de man en zijn lens
Zelfportret van Luuk Aarts.

Robert de Vries

Waalwijker Robert de Vries is pas de zevende Nederlander die op elk van de zeven continenten de hoogste berg heeft beklommen. Zeven indrukwekkende bergen en dus een topprestatie. Robert vertelt op woensdag 11 januari in een interview in het Brabants Dagblad over zijn grote passie. Hij deed een mooie uitspraak in het interview: Een berg verover je niet, die laat jou toe. De Vries is een nuchtere Waalwijker, zonder poeha, geen avonturier, maar wel een man die heel weloverwogen zijn hobby bedrijft.


Robert de Vries

Jaarwisseling

In het weekeinde van de jaarwisseling had ik dienst voor de editie De Langstraat. Er waren geen calamiteiten, maar wel een groot aantal kleine branden. Het was zo’n weekeinde waarin weer eens bleek hoezeer de dagbladjournalistiek veranderd is. Ik ben vele uren in touw geweest, niet eens zozeer voor de krant als wel voor de website van het Brabants Dagblad. De verhouding lag ongeveer op 80-20 (website-krant). Wereldwijd worstelen alle krantenuitgevers met vragen als: wat investeren we in de website, wat geven we gratis weg, waar laten we onze sitebezoekers voor betalen en hoe kunnen we ons nieuws te gelde maken nu steeds minder mensen bereid zijn om voor nieuws in een papieren krant te betalen. Er wordt veel geëxperimenteerd, maar de gouden formule is nog niet gevonden.

Oswald d'Aumerie (3)

Het Waalwijkse SGP-raadslid Richard Tiemstra heeft schriftelijke vragen gesteld aan burgemeester en wethouders over de 'verdwijning’ van een groot deel van de kunstcollectie van Oswald d’Aumerie. 217 kunstwerken had deze in Waalwijk geboren kunstenaar en aristocraat in 1960 aan Waalwijk geschonken; daar zijn er nu nog 64 van over. Tiemstra is hier boos over; hij stelde zijn vragen naar aanleiding van twee artikelen die ik heb geschreven over deze kwestie.

Oswald d'Aumerie (2)

Het grootste deel van de kunstcollectie die Oswald d'Aumerie 51 jaar geleden aan Waalwijk schonk, is verdwenen uit het bezit van de gemeente. In 1960 gaf de kunstenaar 217 kunstwerken aan de gemeente waar hij in 1865 was geboren. In de hoop dat de collectie voor het nageslacht bewaard zou blijven. Waalwijk heeft nu nog 64 kunstwerken over deze schenking.
Waalwijk had het grootste deel van de nalatenschap van d'Aumerie in zijn bezit. Daarnaast hebben diverse musea in Nederland werken van de kunstschilder in hun collectie. Het Legermuseum in Leiden heeft veel tekeningen van d'Aumerie aangekocht. Wethouder Henk Heuverling betreurt het dat een groot deel van de collectie d'Aumerie is verdwenen.

Een nieuwsverhaal en een reconstructie van het verdwijnen’ van deze schilderijen staan in het
Brabants Dagblad van donderdag 29 december 2009.

Column met een staartje?

Ik heb een donkerbruin vermoeden dat een column van collega Sjaak Koolen in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad van zaterdag 24 december wel eens vergaande gevolgen kan krijgen. Dat glazen huis in Waalwijk waar hij over schrijft zou er namelijk best eens kunnen komen. Want de Waalwijkse Ina van Cromvoirt heeft de handschoen opgepakt en zij is nu eenmaal niet voor een kleintje vervaard, zo heeft ze al vele malen bewezen. Onlangs heb ik haar langdurig mogen interviewen. Het verhaal leverde veel reacties op.
Misschien kunnen beiden - in samenwerking met veel anderen - iets heel moois gaan betekenen voor hospice Francinus de Wind en Toon Hermans Huis Waalwijk. Wie doet mee met het Wollukse Glazen Huis?

Dit is de column van Sjaak Koolen.
> Lees meer...

In mijn ziel geraakt

Op 12 oktober stond in het Brabants Dagblad een lezersbrief van een goede vriendin van mij. Die indrukwekkende reactie op een eerder artikel in het Brabants Dagblad over de eindigheid van zorg aan kankerpatiënten heb ik op die datum ook in dit blog opgenomen. Op 14 december 2011 is deze lieve vrouw - echtgenote, moeder van twee dochters van 15 en 17 jaar, dochter en vriendin - overleden, op 21 december hebben we afscheid van haar genomen. Bij die bijeenkomst past de kop van haar lezersbrief: In mijn ziel geraakt.

Oswald d'Aumerie

Voor een artikel in het Brabants Dagblad ben ik al enkele weken - in Waalwijk - op zoek naar schilderijen van Oswald d’Aumerie (1865-1962). Deze kunstenaar schonk in 1960 maar liefst 217 schilderwerken aan Waalwijk, de plaats waar hij was geboren en de eerste zes jaar van zijn leven woonde. Ik ben benieuwd wat er van die 217 schilderwerken is geworden. Het mysterie nadert langzaam zijn oplossing...

Lezersbrief: In mijn ziel geraakt

Vandaag staat een goede vriendin van mij met een lezersbrief - direct uit haar hart - in het Brabants Dagblad. Niet alleen omdat ik haar en haar gezin en familie ken en haar ziektegeschiedenis is dit een indrukwekkende brief.

Zaterdag werd ik in het Brabants Dagblad (8-10-211) door het artikel 'Rem op de zorgkosten' in het diepst van mijn ziel geraakt door de volgende uitspraak van hoogleraar Buskens: 'Een patiënt met kanker in een vergevorderd stadium krijgt van zijn oncoloog voor de vierde keer een behandeling met cytostatica (chemotherapie) waardoor zijn leven mogelijk met enkele maanden wordt verlengd. Wat zijn dat voor maanden vraag ik me af'.
Ik ben zo'n vrouw, 51 jaar, 7 jaar ziek, echtgenote, moeder van twee dochters van 15 en 17 jaar, dochter en vriendin. Voor mij is elke dag er één. Opgeven is voor mij en mijn naasten geen optie. Zolang er behandelingen mogelijk zijn, grijp ik ze aan en verleng ik mijn leven. Want dat is het meer dan waard. Het is een heel zwaar ziekteproces, maar ik ervaar nog iedere dag kwaliteit in het leven. En dat zit niet in geld, macht, haast, toekomst en materiële dingen. Ik kan me er niet aan onttrekken te denken dat Buskens een gezond man is en dat hij nog niet veel levensklappen heeft gehad. Anders zou hij wel inzien dat het leven om heel andere waarden draait. Gelukkig heeft bij mijn oncoloog en zijn medisch team het kostenaspect van mijn behandelingen tot heden geen hoofdrol gespeeld. Zolang er sprake blijft van verrijking en een graaicultuur in de top van de zorg en vooral ook bij zorgverzekeraars wil ik niet over rem op de zorgkosten praten.

Lilian van Hamont
Uden


Ron Beumer

Vandaag weer twee extra pagina’s kunst en cultuur in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. Met een interview met de Kaatsheuvelse kunstenaar Ron Beumer, die in Waalwijk werkt. Beumer maakt bijzondere kleurenetsen, van niet voor de hand liggende onderwerpen als pieren, vuurtorens, sloepen en bruggen. Het grensgebied van water en land fascineren hem. Begin oktober heeft Beumer een expositie in Waalwijk.
Wie nog nooit van de Broeders Goedemoord heeft gehoord mag deze editie van het Brabants Dagblad niet missen.

De 80 van De Langstraat

Een van de leukste evenementen van De Langstraat is De 80 van De Langstraat: een zogeheten Kennedy-mars, dus 80 kilometer wandelen in twintig uur. Dit evenement is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een groot en bont feest. Er doen rond de 2.600 lopers aan mee, maar er staan wel zo’n 100.000 mensen langs de route; hele straten en buurten bouwen een (nachtelijk) feestje langs het parcours. Op sommige plaatsen lijkt het wel carnaval. De laatste dagen heb ik weer een stel verhalen geschreven over De 80, uiteraard voor het Brabants Dagblad. En ik heb een gastopinie geregeld over De 80 en veiligheid. Die is geschreven door Jan de Hoogh, die namens de organisatie verantwoordelijk is voor veiligheid en verkeer. Zijn zeer lezenswaardige bijdrage - wat komt er toch een bult werk kijken bij het organiseren van dit evenement - staat zaterdag 3 september in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. Het viel me in de diverse contacten met mensen van De 80 weer op hoe professioneel die club van louter vrijwilligers is. Aan hun dienstverlening aan media kunnen veel organisaties - ook die met betaalde communicatiemedewerkers op de loonlijst - een voorbeeld nemen.

Poppensteeg

Het voordeel van de zomerperiode is dat we ook eens uit kunnen pakken met verhalen die anders niet of veel korter de krant halen. De editie De Langstraat van het Brabants Dagblad heeft deze zomer een paar mooie leesverhalen gebracht. Met veel plezier heb ik een kijkje genomen bij de galerie en atelier De Poppenstee aan ’t Vaartje in Waspik. Daar maakt Bets van Boxel al 25 jaar bijzondere poppen. Vanaf het begin geholpen door haar man Jos en sinds 15 jaar door dochter Amy. Aardige, creatieve mensen. Wie bij het fenomeen poppen vooral denkt aan Barbie en Ken, zou eens op de website van De Poppenstee moeten kijken.

Wereldreizigers

image
Joske Mosselman en Jip Ten Bosch uit Drunen zijn de eerste hoofdpersonen van de zomerserie Wereldreizigers in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. De afleveringen wordt geïllustreerd met veel foto’s die de geïnterviewden zelf gemaakt hebben. Joske Mosselman, die als communicatieadviseur werkt bij de gemeente Waalwijk, is een begenadigd fotografe. Voor wie een expositie wil maken van reisfoto’s, kan ik Joske van harte aanbevelen. Ze heeft een goed oog voor compositie. Van hun laatste reis hebben Joske en Jip een blog gemaakt.

Wieke Hoeke

De editie De Langstraat van het Brabants Dagblad is sinds enige tijd uitgebreid met wekelijkse lokale opinie- en economiepagina’s. De volgende uitbreiding worden lokale pagina’s kunst en cultuur; die verschijnen wekelijks op donderdag. De laatste weken hebben we lezenswaardige verhalen gehad over onder meer de muziekgroep SeriouS en fotografe Wieke Hoeke. Laatstgenoemde is een talentvolle jonge Waalwijkse fotografe. Haar werk is - nu al - de moeite waard. Het zou mooi zijn als ze in haar eigen woonplaats een expositie kan houden.
werk van wieke

Afscheid van Rob Oostelbos

Tilburg heeft vrijdag 4 maart definitief afscheid genomen van Rob Oostelbos (53), bekend stadsverslaggever van het Brabants Dagblad. Dat gebeurde in het crematorium in Tilburg. Rob stierf aan longkanker. De aula van het crematorium was te klein om alle belangstellenden te kunnen herbergen. Het tekent de persoon en de manier van werken van Rob. Het centrum van Tilburg was zijn habitat, niet alleen als verslaggever. Hij woonde er en zocht er zijn ontspanning. Betrokken schreef hij over tal van zaken, van politiek tot horeca. Zijn netwerk was enorm groot; dat kon zo groeien mede door zijn innemende persoonlijkheid en zijn journalistieke kwaliteiten. Alle aspecten van persoon en professie kwamen in de zonder uitzondering bevlogen toespraken heel herkenbaar voor iedereen voorbij tijdens de afscheidsbijeenkomst. Dat maakte het afscheid van Rob persoonlijk, indrukwekkend en troostrijk voor alle aanwezigen. Het is misschien een cliché, maar daarom niet minder waar: Rob zal zeer gemist worden door velen.

Lees hier het in memoriam dat Nico Snels schreef bij het overlijden van Rob Oostelbos

Het Grote Lijsttrekkersdebat - BDBD4

In Het Grote Verkiezingscircus hoort het er elke vier jaar bij: het lijsttrekkersdebat van het Brabants Dagblad. In het editiegebied waar ik werk, werden ze gehouden in de gemeenten Heusden en Waalwijk. In die laatste gemeente presenteerden mijn collega Sjaak Koolen en ik het debat. Het was het vierde debat dat plaats had onder de noemer Brabants Dagblad Bibliotheek Debat. Alleen was de bibliotheek dit keer niet de locatie, maar het gemeentehuis van Waalwijk. De gemeente Waalwijk was mede-organisator, vandaar. Te midden van drie tribunes in de nieuwe raadzaal voerden de negen lijsttrekkers een levendig debat. De meesten waren scherp, maar met respect voor elkaars standpunten. De presentatie was een leuke klus. Er waren ongeveer 170 toehoorders. De verkiezingen voor de gemeenteraad hebben plaats op 3 maart.


De Statler & Waldorf van het Brabants Dagblad ondervragen de lijsttrekkers in het vierde BDBD.
Foto Frank trommelen

Presentatie De reünie

Onder grote belangstelling is het boekje 'De reünie en 50 andere columns van Sjaak Koolen' op woensdag 25 november gepresenteerd in de bibliotheek van Waalwijk. Na de uitreiking van het eerste exemplaar door Brabants Dagblad-hoofdredacteur Annemieke Besseling aan Sjaak Koolen (foto) las de BD-redacteur en -columnist een speciale column voor. Daarna waren de rollen voor één keer omgedraaid en werd Sjaak geïnterviewd en niet door de minste: burgemeester Nol Kleijngeld van Waalwijk. Na de pauze konden de aanwezigen vragen stellen aan Sjaak Koolen en met hem in discussie gaan over zijn boekje en zijn werk. Ook dat deel van de avond verliep zeer geanimeerd. Het boekje is een echte Brabants Dagblad-productie: vormgeefster Sandra van de Laar, adjunct-hoofdredacteur Ton Rooms, PR& Sponsormanager Frank van Kempen en de fotografen Frank Trommelen, Patrick Guitjens en Albert van den Boomen werkten eraan mee. Ik mocht de eindredactie en coördinatie doen en ook de presentatie organiseren.

meer over dit boekje:
klik hier

Derde editie BDBD

Het Derde Brabants Dagblad Bibliotheek Debat in de bieb van Waalwijk had plaats op woensdag 18 november. Het thema was: Wonen, winkelen en werken in Waalwijk-centrum. Het was een levendige avond, mede dankzij de aanwezigheid van diverse prominente ondernemers. Vanuit het gemeentebestuur waren drie van de vier wethouders aanwezig en meerdere raadsleden. In de pauze en de nazit werd er flink genetwerkt.
De organisatie van BDBD was als steeds in handen van Bibliotheken Waalwijk en Brabants Dagblad. Opnieuw zorgden de Jan van Brussel Band en het cabaretduo Curieus voor de lichte noot. En net als in de beide eerdere edities probeerden mijn BD-collega Sjaak Koolen en ik het debat in goede banen te leiden.


image
BD-journalist Sjaak Koolen laat de Waalwijkse ondernemer Berry van Noije aan het woord.
Foto Frank Trommelen

Eerste BDBD

Bibliotheken Waalwijk en Brabants Dagblad hebben samen de schouders gezet onder een nieuw initiatief: het Brabants Dagblad Bibliotheek Debat (BDBD). Dat is een discussieavond over actuele thema's die enkele keren per jaar in de bibliotheek aan de Wilhelminastraat in Waalwijk plaatsvindt. Ik mag deze debatten mee-organiseren en -presenteren.
De eerste editie was op 26 november, ging over het basisonderwijs en had als thema 'De school.... u een zorg?!' Er waren ongeveer veertig aanwezigen bij het BDBD, dat werd opgeluisterd door de Jan van Brusselband en Curieus (cabaret). De volgende BDBD-aflevering is waarschijnlijk in het eerste kwartaal van volgend jaar en zal gaan over uitgaan in Waalwijk.

image
Foto Frank Trommelen

Lees meer: >> dossier Brabants Dagblad