JOHAN VAN GRINSVEN

Bananen, Berry en Batman

Verzamelaars hebben me altijd getrokken. Ze hebben namelijk nagenoeg altijd een leuk menselijk verhaal te vertellen, zeker voor een journalist. Ik heb er heel wat gesproken. Van een schatbewaarder van het Tilburgse carnaval tot een verzamelaarster van alles wat met bananen te maken heeft. En soms had ik mazzel. Want een prettig gestoorde Batman-fanaat uit Tilburg heeft in Waalwijk een kantoorboekhandel. Dus kon ik Berry van Noije in twee verschillende edities voor het voetlicht brengen. Ook al was het met een tussenpoos van veertien jaar.
Berry, die ik al voor 1985 leerde kennen, is in zijn The Read Shop in winkelcentrum De Els al weer enkele jaren de enige verkoper van de publicaties van Uitgeverij Baard & Kale in Waalwijk.


berry 1999batmanberry1985

Dat was het (1)

38 jaar geleden liep ik als stagiair schuchter het kantoor van Het Nieuwsblad van het Zuiden aan de Spoorlaan in Tilburg binnen, om nooit meer weg te gaan bij ‘de krant’. Na die stage volgden anderhalf jaar als inhuurkracht en 36 jaar in vaste dienst. Als stadsredacteur, jongerenredacteur, politieverslaggever, redacteur Woonblad, redacteur reizen en toerisme (twee journalistieke prijzen), redacteur consumentenzaken, medewerker film- en uitgaanspagina’s, regioredacteur, onderwijsredacteur, achtergrondredacteur, algemeen verslaggever en weer regioredacteur.
Scènes uit een huwelijk….met de krant. Vanwege een lichte weemoed.
Klik hieronder voor de foto's> Lees meer...

Kranten veel te vroeg afgeschreven

De laatste weken heb ik een paar stevige interviews kunnen doen. Stevig in deze zin: lange gesprekken en behoorlijk wat regels ter beschikking in de kolommen van het Brabants Dagblad. De reacties van de geïnterviewden waren, na publicatie, voor een deel gelijk: ’Wat heb ik veel reacties gehad’. En: ’Ik wist niet dat een artikel in de krant zo’n weerklank zou hebben’. Zulke reacties hoor ik de laatste jaren steeds vaker. Het lijkt alsof veel mensen zo gericht zijn op andere media - sociale media vooral - dat ze het oude medium krant schromelijk onderschatten. Hoe onterecht dat is bewijzen vele journalisten iedere dag weer.

De redactie

Nieuwsgierig naar hoe een redactie er tegenwoordig uitziet? Nou vooruit, hierbij een inkijkje. De redactie van het Brabants Dagblad in vergadering bijeen in de De Gruyter Fabriek in Den Bosch. Industrieel erfgoed. De Gruyter dan.image

Zomertijd

Hoogzomer en toch nog altijd serieus nieuws!

Fatale zoen

Een zoen kost een oudere docent van het Koning Willem II College in Tilburg zijn baan. Omdat hij die kus ongevraagd gaf op de mond van een leerlinge. Die hij ook al enkele keren ongewenst intiem had omhelsd. Omdat het meisje meerderjarig is, ontloopt hij strafrechtelijke vervolging. Vandaag met diverse schoolleiders uit deze regio gesproken over de omgang van leraren en leerlingen, wat mag wel en wat niet, de veranderde moraal sinds de jaren zeventig, de gevaren van sociale media en wat schoolleiders in dit soort gevallen kunnen en moeten doen. > Lees meer...

Zelfgenoegzaamheid

Zelfgenoegzaamheid is fnuikend en niet alleen in de journalistiek. Maar toch: de BD-redactie in Tilburg heeft een goede week achter de rug. Met in de krant veel nieuws, goede achtergrondverhalen en reportages en fraaie foto’s van de fotografen van Persburo Van Eijndhoven in Tilburg. En dan ook nog een website die veel snel nieuws en de nodige aanvulling bood. En, als altijd: het weblog Stadsgezicht van Rik Goverde en Bas Vermeer. We zijn niet zelfgenoegzaam, maar wel een beetje trots. Ook al hebben we gewoon ons werk gedaan.

WikiLeaks

Een stevige zeepbel, dat WikiLeaks. Tenminste, als we het boek ’Inside WikiLeaks’ van de Duitser Daniel Domscheit-Berg mogen geloven. Hij was een van de naaste medewerkers van Julian Assange, de oprichter van de befaamde en beruchte klokkenluiderswebsite. Het is boek is vlot geschreven, zonder dat de stijl echt sprankelt. Hoewel het boek alleen de kant van Domscheit-Berg belicht - die door Assange geschorst en uiteindelijk uit de organisatie gezet is - geeft het boek alle reden om de Australiër en zijn motieven aanzienlijk te wantrouwen. Wat blijkbaar ook steeds meer mensen in zijn naaste omgeving doen, zo las ik onlangs in de Volkskrant. Inside WikiLeaks telt zo’n 200 pagina’s en is vlot uitgelezen.

HP/De Tijd is niet dood

Opinieweekblad HP/De Tijd heeft de vertrouwde frequentie ingeruild voor een maandelijkse. Het voorportaal van het definitieve einde voor het kwakkelende tijdschrift? Ik schat in dat velen dat denken. De eerste twee nummers in de nieuwe formule zijn alleszins de moeite waard. Weinig te merken van fatalisme of een naderend einde bij de makers van het blad. Fris vormgegeven, prettig ingedeeld, lezenswaardige artikelen. Ik zeg: lekker lang laten leven in deze vorm.

360

Het klinkt simpel: verzamel de beste artikelen uit een groot aantal internationale media en je hebt een bijzonder tijdschrift. 360, doet het en heel verdienstelijk. Grote thema's en soms dito auteurs. Ik kende het tijdschrift nog niet, terwijl het toch al toe is aan het dertiende nummer. De uitvoering ziet er goedkoop uit, de inhoud is dat niet. De moeite om nog eens een paar edities te kopen. Hopelijk is dat ook mogelijk, want volgens een bevriende tijdschriftenverkoper is er amper animo voor het blad...

Jaarwisseling

In het weekeinde van de jaarwisseling had ik dienst voor de editie De Langstraat. Er waren geen calamiteiten, maar wel een groot aantal kleine branden. Het was zo’n weekeinde waarin weer eens bleek hoezeer de dagbladjournalistiek veranderd is. Ik ben vele uren in touw geweest, niet eens zozeer voor de krant als wel voor de website van het Brabants Dagblad. De verhouding lag ongeveer op 80-20 (website-krant). Wereldwijd worstelen alle krantenuitgevers met vragen als: wat investeren we in de website, wat geven we gratis weg, waar laten we onze sitebezoekers voor betalen en hoe kunnen we ons nieuws te gelde maken nu steeds minder mensen bereid zijn om voor nieuws in een papieren krant te betalen. Er wordt veel geëxperimenteerd, maar de gouden formule is nog niet gevonden.