Een aanrader is de film ’I, Daniel Blake’ van de geëngageerde regisseur Ken Loach. Het is een realistische speelfilm over een 59-jarige timmerman die gemangeld wordt door de bureaucratie als hij na een hartaanval niet kan werken. en een uitkering moet aanvragen. Schrijnend is het verhaal van deze Daniel Blake, die van computers geen verstand heeft omdat hij in zijn werk als bouwvakker aan een potlood en zijn gereedschap genoeg had. Het verhaal speelt zich af in Newcastle en laat zien hoe een weduwnaar zo verzuipt in de haast Kafkaëske bureaucratie dat hij kopje onder gaat. Regisseur Ken Loach - die de emotie niet eens sterk hoeft te sturen om zijn punt te maken - kraakt de doorgeslagen verdigitalisering van de huidige samenleving, want niemand hoeft de illusie te hebben dat hij een louter Engelse misstand aan de kaak stelt. Dave Johns vertolkt de prachtige hoofdrol in ’I, Daniel Blake’. Ook de andere rollen zijn dik in orde. Uit het leven gegrepen.
Bij het zien van deze film moest ik aan een uitspraak van Louis Paul Boon denken: ’Schop de mensen tot ze een geweten hebben’.

labels: Ken Loach, Newcastle, Realisme