Ik heb niet goed opgelet; ik geef het grif toe. Ik wilde het lidmaatschap van de ANWB (dat tot 1 januari loopt) opzeggen. Normaal kun je een lidmaatschap opzeggen tot uiterlijk een maand voor het verstrijken ervan. Maar niet bij de ANWB, daar dient de verbintenis voor 15 november te worden opgezegd. Een vereniging mag namelijk andere regels hanteren dan ’normaal’ is. Ik was dus twee weken te laat. Dikke pech. Een beroep op enige coulance, na 32 (!) lidmaatschapsjaren mocht niet baten.
De ANWB is de laatste jaren zijn dienstverlening in mootjes aan het knippen. De basisdienstverlening is uitgekleed en voor elk extraatje moet ook extra betaald worden. Het lidmaatschapsgeld is zo langzaam maar zeker steeds verder opgelopen. Een ’compleet’ pakket kost inmiddels 199 euro per jaar. Maar wat ik echt ergerlijk vind is dat mijn eega en dochter als ze in mijn auto rijden en pech krijgen niet op hulp van de ANWB hoeven te rekenen. Ze dienen namelijk zelf lid te zijn. Zo begint die hele ANWB naar een zweem van geldklopperij te ruiken…
Overigens een goede tip voor degenen die hun lidmaatschap van de ANWB op willen zeggen: wie dat per telefoon doet en in het ingeblikte menu kiest voor optie #2 (opzeggen abonnement) wordt heel lang in de wacht gehouden. Ik had na twintig minuten nog geen levend mens aan de lijn. Nadat ik koos voor optie #3 (aanmelden nieuw lid), werd ik binnen een minuut te woord gestaan.... Het kan natuurlijk toeval zijn.
En dat is het leed dat dagelijks leven heet….

labels: ANWB