Het was even pijnlijk vanmiddag tijdens de rectoraatsoverdracht in Tilburg University. De vertrekkende rector magnificus Philip Eijlander zou vereerd worden met de penning van zijn eigen universiteit, alleen bleek die penning zoek. Voorzitter Jan Hommen van het stichtingsbestuur - die de penning moest uitreiken - was zichtbaar opgelaten door de situatie, die her en der leidde tot schaamrood op de kaken. Maar ook tot hilariteit in de aula, die vol zat met hoogwaardigheidsbekleders, decanen, hoogleraren, studenten en andere gasten. Zeker omdat in de rest van de officiële bijeenkomst nog diverse sprekers aan de vermiste penning refereerden. Zoals burgemeester Peter Noordanus die Eijlander voor zijn vele verdiensten voor de stad de zilveren legpenning van Tilburg overhandigde. "Wij kunnen onze penning tenminste wel vinden”.

labels: Onderwijs, Philip Eijlander

Een compliment uit onverdachte hoek is altijd welkom. Ook voor journalisten, want wij zijn net mensen. Bij het afscheid van de aimabele Philip Eijlander als rector magnificus van Tilburg University vertelde zijn echtgenote mij dat zij het afscheidsinterview dat een dag eerder in de krant stond met plezier had gelezen. Maar meer nog had ze het verhaal van afgelopen november gewaardeerd, gepubliceerd nadat haar man zijn terugtreden had bekendgemaakt. Ze heeft het anderen laten lezen zodat zij de afwegingen en overwegingen van haar man nog beter konden begrijpen en invoelen. Eijlander heeft de ziekte van Parkinson en was daar tijdens het interview in november openhartig over, wat het schrijven van dat verhaal uiteraard vergemakkelijkte.

labels: Philip Eijlander, Tilburg University

De afgelopen twee weken heb ik twee geheime gesprekken gevoerd. Om heel andere redenen, of toch ook weer niet. Het eerste was met de nieuwe stadsprins van Kruikenstad (Tilburg). Op de avond dat hij werd gepresenteerd (11-11) was er geen ruimte voor dat gesprek, dus werd het enkele dagen eerder gearrangeerd. Het tweede interview onder embargo was met rector magnificus Philip Eijlander van de Universiteit van Tilburg. Die kon ik twee dagen spreken voordat hij zijn vervroegde aftreden bekend zou maken. In beide gevallen zou er meteen na de bekendmaking van het nieuws geen ruimte voor een serieus gesprek zijn. Dus ging het Brabants Dagblad in dat embargo mee. Hoewel het nooit went: als journalist interessant nieuws vernemen en dat met eigen instemming niet wereldkundig maken. Maar door er mee in te stemmen kon BD in de krant wel een beter verhaal brengen. En via BD.nl werd het nieuws toch gebracht op het moment dat het embargo verviel.
Er zijn heel wat organisaties en personen die menen dat ze een embargo eenzijdig op kunnen leggen. Dat is niet zo: een embargo hoort een tweezijdige afspraak te zijn. En media gaan er zeker niet klakkeloos in mee. Maar af en toe wel, soms zelfs twee keer in twee weken…

labels: Tilburg, Kruikenstad, Tilburg University, Philip Eijlander, Robèrt Verheijden, Carnaval