JOHAN VAN GRINSVEN

Carin kookt

Carin Zandbergen is in het dagelijks leven rector van het Mill-Hillcollege in Goirle. Aan die baan heeft ze ongetwijfeld haar handen vol. Toch heeft de Tilburgse nog tijd over voor hobby’s, waarvan koken er een is. Sinds 1988 kookt ze tijdens elk groot voetbaltoernooi waaraan het Nederlands elftal meedoet op de speeldag van Oranje een gerecht uit het land van de tegenstander. Ze vertelt er uiterst smakelijk over in de krant van vandaag. Een voorproefje staat op de website van het Brabants Dagblad.

image

Zomaar een dag

Zomaar een dag aan het werk. Met heel verschillende onderwerpen: de renovatie van de kantoorcomplexen van de gemeente Tilburg, de eerste afgestudeerden van de Johan Cruyff University Tilburg en een onderzoek naar parabels in de christelijke en joodse traditie. Wie zegt dat journalistiek niet afwisselend is? Zaterdag 06 juli te lezen op pagina 1, 2 en 3 van het Tilburgse regiokatern in het Brabants Dagblad. Met een veel-kleiner-dan-anders-clubje collega’s acht interessante pagina’s vol nieuws- en achtergrondverhalen uit Tilburg en omstreken gemaakt. Geen komkommertijd.

Geen genade

Van straatschoffie in een achterbuurt tot miljonair, het lijkt een klassiek rampenscenario. Oud-voetballer Andy van der Meijde (Ajax, Inter Milan, Everton, PSV) bevestigt het cliché in zijn boek ’Geen genade’. Zijn klim van Arnhem naar Amsterdam, Milaan en Liverpool ging gepaard met zijn persoonlijke en morele verval. Uiteindelijk komt hij in zijn door Thijs Slegers opgetekende levensverhaal tot de conclusie dat hij niet alleen zijn talent voor een groot deel verkwanseld heeft, maar ook een zooitje heeft gemaakt van zijn privéleven. Hoe geld dus toch ongelukkig maakt. Dat de verlokkingen van geld, drank, drugs en vrouwen - alles in bovenmatige hoeveelheden - Van der Meijde te machtig zijn geweest, vindt hij achteraf gezien niet helemaal onlogisch. In zijn Arnhemse jeugd - zijn overspelige vader is een gokverslaafde en mishandelt zijn moeder - is het blijkbaar al verkeerd gegaan. Het zou slap zijn als Van der Meijde zich daar achter verschuilt; dat doet hij niet, wat het boek ten goede komt.
Deze uitgave mist de humor van een vergelijkbaar boek: ’Gijp’ over René van der Gijp en geschreven door Michiel van Egmond. Van der Gijp is nog zo’n sporter die niet het optimale uit zijn loopbaan heeft gehaald. Gijp is beter en leuker geschreven dan Geen genade. Maar wat Geen genade dan weer voor heeft: het verhaal van Van der Meijde is tragischer dan dat van Van der Gijp - toch een beetje een zonderling zondagskind - en die tragiek maakt het boek prettig leesvoer. In een middag heb ik het uitgelezen. En met genoegen. Ook al omdat Van der Meijde naast zijn persoonlijke teloorgang ook laat zien hoe hard en verrot de profvoetballerij kan zijn.
De lezer blijft wel met een vraag achter: is Van der Meijde in zijn boek gewoon eerlijk of koketteert hij toch een beetje met zijn ontspoorde leven? Dat hij nu overigens weer op de rails heeft, zo bezweert hij.

Robert de Vries

Waalwijker Robert de Vries is pas de zevende Nederlander die op elk van de zeven continenten de hoogste berg heeft beklommen. Zeven indrukwekkende bergen en dus een topprestatie. Robert vertelt op woensdag 11 januari in een interview in het Brabants Dagblad over zijn grote passie. Hij deed een mooie uitspraak in het interview: Een berg verover je niet, die laat jou toe. De Vries is een nuchtere Waalwijker, zonder poeha, geen avonturier, maar wel een man die heel weloverwogen zijn hobby bedrijft.


Robert de Vries

De 80 van De Langstraat

Een van de leukste evenementen van De Langstraat is De 80 van De Langstraat: een zogeheten Kennedy-mars, dus 80 kilometer wandelen in twintig uur. Dit evenement is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een groot en bont feest. Er doen rond de 2.600 lopers aan mee, maar er staan wel zo’n 100.000 mensen langs de route; hele straten en buurten bouwen een (nachtelijk) feestje langs het parcours. Op sommige plaatsen lijkt het wel carnaval. De laatste dagen heb ik weer een stel verhalen geschreven over De 80, uiteraard voor het Brabants Dagblad. En ik heb een gastopinie geregeld over De 80 en veiligheid. Die is geschreven door Jan de Hoogh, die namens de organisatie verantwoordelijk is voor veiligheid en verkeer. Zijn zeer lezenswaardige bijdrage - wat komt er toch een bult werk kijken bij het organiseren van dit evenement - staat zaterdag 3 september in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. Het viel me in de diverse contacten met mensen van De 80 weer op hoe professioneel die club van louter vrijwilligers is. Aan hun dienstverlening aan media kunnen veel organisaties - ook die met betaalde communicatiemedewerkers op de loonlijst - een voorbeeld nemen.