In de figuurlijke schaduw van de bekende Tilburgse poppodia 013 en Paradox is Heyhoef-Backstage aan zijn vijfde seizoen begonnen. De formule is niet veranderd: eens in de maand een concert in wijkgebouw Heyhoef in de Reeshof. De seizoensopening was zaterdag 15 september voor de Ruben Hoeke Band, rond gitarist Ruben Hoeke. Met in het voorprogramma de jonge Nederlandse gitarist Ray Stepien en het naar hem genoemde trio.

Stepien is een getalenteerde muzikant die onder meer schatplichtig is aan Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan. Hij zette een stevige muur van geluid neer bij Heyhoef-Backstage. Daar ging Ruben Hoeke met zijn drie medemuzikanten nog eens dunnetjes over heen. Meer hardrock dan blues schotelde hij de ruim honderd toehoorders voor. Met in elk nummer minstens één uitgesponnen gitaarsolo. Spierballenmuziek dus.
Het kwartet speelde eigen nummers en klassiekers uit verschillende genres, die ook een geheel eigen bewerking kregen. Zo bleef in Mustang Sally weinig overeind van het originele stampende soulnummer. Jammer dat het - doorgaans prima - geluid bij Heyhoef-Backstage dit keer niet helemaal goed leek afgesteld; zanger Lucas Pruim was in ieder geval niet woordelijk te verstaan. Zijn teksten gingen grotendeels verloren onder de krachtpatserij van de drie instrumentalisten op het podium. (Foto Dick Jonkers)

labels: Heyhoef-Backstage, Tilburg, Reeshof, Ruben Hoeke Band

Wat mij betreft mag het een jaarlijks feestje worden in Poppodium 013 in Tilburg: The Elvis Concert. Op zondag 6 mei, wederom met Dwight Icenhower in de hoofdrol. Met achtergrondzang van Jim Murray (voorheen van The Imperials) en The Candles (of Velvet Candles uit Spanje. Op drums Bob Lanning, die met Elvis in Las Vegas heeft opgetreden, Carl Bradychok op gitaar en Fransman Damien Daigneau op toetsen. De vaste basspeler Gregoire Oboldouieff was ziek geworden dus moest er halsoverkop een invaller uit Florida overkomen. En weer zong het merendeel van het publiek zo ongeveer elk liedje mee.

labels: 013, Tilburg, Elvis Presley, Dwight Icenhower, Jim Murray, The Velvet Candles, Bob Lanning

In een achtertuin aan het Klompven in Oisterwijk zong de Duitse Carmen Underwater woensdag 9 augustus de sterren van de hemel. Ze kwam daar terecht omdat het geplande optreden van die avond op Tuinderij De Es op last van de gemeente niet door mocht gaan. De 37-jarige Carmen Underwater is, met man en kind rondtrekkend in een camper, bezig aan een jarenlange Europese tournee. Zeven maanden en 14.000 kilometer zijn ze al onderweg. In februari 2018 vertrekt Underwater met haar gezin naar de andere kant van de wereld, dan tourt ze vijf maanden in Nieuw-Zeeland en Australië. Al haar optredens zijn gratis bij te wonen. Na afloop gaat haar man Daniel met de pet rond. Samen met de verkoop van haar album Complete en twee EP's levert dat voldoende op om van te leven tijdens deze tournee.
Carmen Underwater trad in Oisterwijk op voor 31 mensen. Ze schitterde daar met haar heldere, expressieve stem, haar betekenisvolle teksten en haar sobere, maar soepele spel op keyboards. Ze zong eigen nummers waaronder de prachtige liedjes Stay, Breathe en Complete en één cover, het nummer Self Control van Raffaele Riefoli, dat beter bekend is in de uitvoering van Laura Branigan. Ondanks dat Underwater een kleine geluidsinstallatie gebruikt klonken haar liedjes voortreffelijk. Voorafgaand aan elk nummer vertelde ze kort over de achtergronden ervan. Ze heeft een klein repertoire, vandaar dat het optreden slechts een ruim uurtje duurde. Maar die bijzondere tournee van haar moet genoeg inspiratie voor heel wat nieuwe nummers opleveren.

labels: Carmen Underwater, Duitsland, Oisterwijk

Een dubbele primeur was het optreden van de Spaanse soulband The Lucilles bij het Tilburgse Heyhoef Backstage zaterdagavond 18 maart. Voor het eerst speelde de tienmansformatie uit Madrid in Nederland en nog niet eerder had het muziekpodium in de Reeshof een Spaanse groep in huis.
The Lucilles is een bijzondere groep, alleen al omdat die bestaat uit muzikanten uit tal van landen: Spanje, Portugal, Argentinië, Frankrijk, Mexico en Amerika. Die amalgaam aan nationaliteiten speelt een typisch Amerikaanse muzieksoort: ouderwetse soul. Daar voegen ze vleugjes reggae, latin en ska aan toe.
De Spaanse muzikanten waren – de ene helft met de trein en de andere met één auto – zaterdag laat gearriveerd: omstreeks 18.30 uur. Net op tijd voor een soundcheck. Ze reisden zonder instrumenten naar hun eerste optreden in Nederland, die had de organisatie van Heyhoef Backstage voor hen bij elkaar geleend in de eigen wijk, de Reeshof. Het optreden zelf viel wat tegen: een soulband behoort als een goed geoliede machine over de toehoorders heen walsen, maar dat was niet echt het geval. Een ander minpunt is dat de Mexicaanse kopvrouw Lucille Hurt over een wat nasaal en beperkt stemgeluid beschikt. Daarnaast kleurt ze de uitspraak van de Engelse teksten duidelijk met haar Spaanse tongval in en bijt ze regelmatig het einde van die tekstregels af, wat de verstaanbaarheid ervan niet ten goede komt.
Op het concert in wijkgebouw Heyhoef kwamen zaterdag ongeveer 150 mensen af. Het voorprogramma werd gevuld door de getalenteerde Tilburgse zangeres Sanae Casita, die over beduidend meer vocale kwaliteiten beschikt dan de leadzangeres van The Lucilles.
De komende maanden staan onder meer de Amerikaanse band Billy Walton en de Servisch-Amerikaanse bluesgitariste Ana Popovic op het podium in de Reeshof. Ook is er een eerbetoon aan de fameuze Canadese zanger Leonard Cohen te horen. Na de zomervakantie trapt Tilburger André van den Boogaart met zijn Tornado’s de nieuwe reeks concerten bij Heyhoef Backstage af. Dat is in een paar jaar uitgegroeid tot het leukste kleine muziekpodium van Tilburg.

labels: Heyhoef-Backstage, Reeshof, The Lucilles, Spanje, Soul, Tilburg

Voor het eerst speelt de Spaanse soulformatie The Lucilles in Nederland en laat dat nou uitgerekend in Tilburg zijn, op het podium van Heyhoef-Backstage in de Reeshof.
Twee albums heeft de elf personen tellende band in zes jaar uitgebracht: Sweet Soul Music Vol. 1 (2013) en Northern Exposure (2016), beide uitgebracht op het baskische label Gaztelupeko Hotsa. Die laatste - en ook betere - plaat bevat dertien energieke nummers. Veelal dansbaar, met af en toe een slijper ertussen. Gewoon klassiek, terug naar de jaren zestig, niks vernieuwends, wel degelijk. Zwaar leunen die nummers op de ritmesectie en het schetterende koper van de blazers. Retrosoul met af en toe een vleugje ska, latin en reggae. De Mexicaanse leadzangeres heeft een opvallende stem en typische voordracht, waardoor ze wat smartelijk klinkt. Maar ja, wat wil je als je Lucille Hurt heet.... Op het eerste album zit ze er soms net naast als het om haar uitspraak van het Engels gaat.
Dit is de rest van de bezetting van The Lucilles: Aldo Cavaleiro (bas, contrabas, Portugal), Ritchie García (gitaar, Spanje), Henar Rodríguez (toetsen, Spanje), Vanja Polaceki (drums, Argentinië), Marcos Ortega (trompet, Spanje), Guillaume Guinot (tenorsax, Frankrijk), D.J Mediano (baritonsax, Spanje), Bobby Lawrence (trombone, Amerika). En natuurlijk zijn er Lucillettes: Alba Sánchez en Lorena Caaveiro, beiden uit Spanje.
Lucille Hurt en Aldo Cavaleiro tekenen voor het meeste materiaal van de groep, die daarnaast ook klassiekers van Otis Redding, Sam Cooke en James Brown op het repertoire heeft staan.
De in Madrid gevestigde The Lucilles is in Spanje in 2015 uitgeroepen tot beste soulband van het land, maar wat dat precies wil zeggen valt moeilijk in te schatten, want hoeveel soulbands telt Spanje eigenlijk?

labels: The Lucilles, Spanje

De thuisblijvers hadden ongelijk. De Leif de Leeuw Band speelde zaterdagavond 16 april de pannen van het dak op het podium van Heyhoef Backstage in de Reeshof in Tilburg. Zo’n honderd mensen genoten van de potente mix van blues en (southern) rock van deze jonge Nederlandse band.
Degenen die er wel waren, werden verrast door de muur van geluid die de vier jonge muzikanten produceerden en die perfect klonk in de ambiance van dit Tilburgse muziekpodium. Vol, krachtig, maar ook rijk aan nuances. Vakmanschap en bezieling klonken door in alle nummers, de zelf gecomponeerde maar ook de vertolkingen van bijvoorbeeld One Of These Nights van The Eagles en Whipping Post van The Allman Brothers Band. De afsluiter van het concert in wijkcentrum Heyhoef was overigens de kers op de taart: een meeslepende uitvoering van de klassieker Hocus Pocus van Focus. Zangeres-gitariste Britt Jansen beheerst dus niet alleen het idioom van de blues-rock maar kan ook nog eens een aardig partijtje jodelen. Zonder er een karikatuur van te maken zoals Thijs van Leer in zijn nadagen wel deed.
Dat nummer en trouwens het hele optreden toonde ook aan dat Leif de Leeuw hard op weg is een grote meneer te worden; als gitaarheld Jan Akkerman hem hoort en ziet spelen moet hij wel denken dat het met zijn erfenis goed zit. De Leeuw won niet voor niets twee keer de Sena Young Talent Guitar Award.
Vier muzikanten telt de Leif de Leeuw Band. Frontvrouw Jansen en naamgever De Leeuw mogen misschien de meeste aandacht naar zich toe trekken op het podium, maar hun twee medebandleden zorgen voor een meer dan solide basis om op te excelleren. Het aandeel van Eibe Gerhartl op bas en Tim Koning op drums in het krachtige geluid van de groep mag niet onderschat worden. De soli die beiden mochten spelen, maakten dat glashelder. Twee klasbakken.
Voeg vier talentrijke jonge muzikanten bij elkaar en dan is het begrijpelijk dat de Leif de Leeuw Band de Dutch Blues Challenge heeft gewonnen, in 2014. Alleen doet het label ‘bluesband’ de groep geen recht. De aanwezigen zaterdagavond bij Heyhoef-Backstage in Tilburg zullen dat beamen. De thuisblijvers hebben een van de beste bands van Nederland gemist.

labels: Leif de Leeuw Band, Heyhoef-Backstage, Britt Jansen, Leif de Leeuw, Jan Akkerman, Eibe Gerhartl, Tim Koning

Waar ik precies het lovende bericht over Celine Cairo las, weet ik niet meer. Het zou eigenlijk in Jazzism of Heaven moeten zijn, de muziekbladen die ik het meest frequent lees. Celine Cairo werd in dat bericht aangeprezen en ik maakte braaf een notitie in mijn zaktelefoon. Meer bleef niet hangen dan: eens iets beluisteren van deze zangeres. Maar daar bleef het bij, want ik kwam nooit iets van haar tegen, zocht er ook niet echt naar.
En ineens was daar Celine Cairo in levende lijve. Ze verzorgde donderdag 4 juni een muzikaal intermezzo tijdens de rectoraatsoverdracht in Tilburg University, als invalster. Drie nummers zong ze: een Engelstalig en twee in het Nederlands, waaronder het bekende lied ’Iedereen is van de wereld’ van The Scene. Nu hoor ik net zo lief Nederlands- als Armeenstalige muziek, maar naar Celine Cairo zat ik ook tijdens die twee nummers geboeid te luisteren. Haar stem is helder met een heel licht braampje. Maar waar de Amsterdamse haar toehoorders vooral mee inpakt is haar prachtige, expressieve voordracht.
Na afloop vertelde ze dat ze inmiddels twee EP’s heeft gemaakt.
Haar aanhang groeit blijkbaar snel; mogelijk mede dankzij de drie keer dat ze in het televisieprogramma De Wereld Draait Door heeft gezongen. Deze zangeres moet haast wel een grote toekomst tegemoet gaan.

labels: Celine Cairo, Tilburg, Singer-songwriter, Nederland

Als je alle bandjes moet opnoemen waarin de leden van The Ray-Ben Rockers spelen of gespeeld hebben, dan ben je wel een tijdje bezig. Bassist Fred Doppert uit Tilburg bijvoorbeeld speelt momenteel in vier bands: naast Ray-Ben in Time Out, Mobilae en Fred and the Funky Fellas. Veel ervaring in de wereld van de amateurmuziek dus. En dat is wel te horen ook: met de rechttoe-rechtaan rock ’n’ roll van onder anderen Chuck Berry, Jerry Lee Lewis en Elvis Presley heeft The Ray-Ben Rockers geen enkele moeite. Af en toe geven de ervaren muzikanten een nummer een eigen accent, maar het is vooral nostalgisch plezier wat de groep op het podium laat horen. Ongecompliceerd. Dansbaar, zeker voor degenen die de jive beheersen.
Tijdens het Festival Alegria bij uitspanning Bosvreugd in Tilburg trad een hele trits artiesten op en dan is het altijd behelpen met de geluidsinstallatie. Daar had The Ray-Ben Rockers ook last van, maar het leek niemand van de toehoorders te deren. En de bandleden evenmin.
Ook ouderwets: zanger-leadgitarist Ben Poetiray - een doorgewinterde indo-rocker die onder meer in The Tielman Brothers speelde - die zijn gitaar op allerlei manieren bespeelt, behalve zoals het hoort: recht voor de buik. Daar zou Chuck Berry bij leven nog een puntje aan kunnen zuigen.

labels: The Ray-Ben Rockers

Alleen al een optreden van het fameuze Amerikaanse trio Heritage Blues Orchestra is een eersteklas traktatie in Tilburg. Als dan ook gitarist Jan Akkerman - onder muziekliefhebbers in de hele wereld bekend - aanschuift op het podium, dan is er sprake van een uniek concert. Het had vanavond plaats bij Heyhoef-Backstage, een wijkcentrum nota bene. Maar dan wel een met een prima akoestiek.
Uitverkocht was de zaal, wat nog altijd niet meer mensen zijn dan een bescheiden driehonderd. Die kregen meerdere nummers te horen van het eerste en nog enige album Still I Rise van Heritage Blues Orchestra, dat voor deze toernee is uitgebreid tot een kwintet (met de virtuoze mondharmonicaspeler Vincent Bucher en drummer Baron Harrison). De authentieke roots-blues - gedrenkt in de getormenteerde traditie van de afro-Amerikanen in het zuiden van de VS - werd door de Amerikaanse muzikanten met grote overgave vertolkt. Uitschieters waren C-Line Woman, Get Right Church en zeker de klassieker St. James Infirmary Blues, waarin zangeres Chaney Sims, gezegend met een dijk van een stem, tot grote hoogte steeg. De begeleiding van haar vader op elektrische piano was spaarzaam, maar uiterst effectief en sfeervol. Enkele uptempo stompin’ blues-nummers werden overigens met evenveel elan gespeeld. Eigenlijk werd tijdens het hele concert duidelijk dat Heritage Blues Orchestra een absolute topgroep is en niet voor niets een Grammy Award-nominatie op zak heeft.
Jan Akkerman - die zo bewonderd wordt door Junior Mack van Heritage Blues Orchestra - kon door de inspanningen van de Tilburgse concertorganisator John Maes worden verleid om als speciale gast mee te doen aan het concert bij Heyhoef-Backstage. Dat deed hij met zichtbaar plezier, van zichzelf en Junior Mack. In de meeste nummers was Akkerman dienend, maar hij kreeg ook de ruimte om al solerend zijn grote muzikaliteit en vakmanschap te etaleren. Jammer genoeg was de geluidstechnicus niet steeds alert op die momenten en kreeg het publiek de pareltjes van de Volendammer niet altijd voldoende mee. Maar dat zal de meeste aanwezigen niet tot een andere conclusie brengen dat dat ze een uitzonderlijk optreden hebben bijgewoond.
Met dit concert sloot Heyhoef-Backstage het eerste seizoen af. Op 20 juni volgt nog een buitenoptreden van de Britse bluesband van Ian Siegal, Stax-Cats en de Heyhoef-Backstage Jamsession Band

labels: Heritage Blues Orchestra, Jan Akkerman, Heyhoef-Backstage

Als elf Nederlandse muzikanten het rijkgeschakeerde repertoire van het befaamde Steely Dan met zoveel allure vertonen dat ze bijna de originele uitvoeringen in de schaduw stellen, dan is er iets bijzonders aan de hand. En precies dat was het geval, zaterdagavond op het podium van Heyhoef Backstage in de Tilburgse wijk Reeshof.
Elke maand heeft daar een concert plaats met 'muziek voor volwassenen', blues, rock, soul en de betere popmuziek. In die laatste categorie valt ook de muziek van Steely Dan, die zoveel invloeden uit jazz en funk in zich heeft. A Perfect Combination vertolkt de grootse hits en wat minder bekendere albumnummers van Steely Dan met groot respect voor het origineel maar wel in eigen arrangementen. Niet alleen op dat vlak doet de groep haar naam - een perfecte combinatie - eer aan.
Dat is ook van toepassing op de elf muzikanten die zaterdagavond bij Heyhoef Backstage op het podium stonden. Dit zou de top van de Nederlandse muziekwereld moeten zijn. De vier vocalisten, drie blazers, gitarist, drummer, bassist en toetsenman speelden ogenschijnlijk zonder enige inspanning als een volmaakte eenheid samen. Met in nagenoeg elk nummer weer meeslepende solo-accenten.
En dan te bedenken dat dit muziekcollectief - in wisselende samenstellingen - even goed de muziek van Sting, Motown of Quincy Jones speelt. De ongeveer 150 aanwezigen bij Heyhoef Backstage, dat ondanks de functie als wijkcentrum toch een uitmuntende akoestiek heeft, maakten een gedenkwaardige muziekavond mee.
Het volgende optreden bij Heyhoef Backstage is op 9 mei, van Heritage Blues Orchestra, Grammy-winnaar uit Amerika, met als speciale gast gitarist Jan Akkerman.

labels: Steely Dan, A Perfect Combination, Heyhoef-Backstage, Tilburg

Drie keer ruim een half uur nam Leo Blokhuis, onder meer bekend van het televisieprogramma Top 2000 a GoGo, zijn gehoor zaterdagavond 21 maart in wijkcentrum Heyhoef in de Tilburgse Reeshof mee op een reis langs de historie van muzikale genres folk, blues, rock & roll en soul. Blokhuis wist met slechts een laptop vol muziekfragmenten en een grabbelton aan anekdotes iedereen te boeien.
De verhalen van Blokhuis zijn niet altijd even origineel; echte muziekliefhebbers zullen er al heel wat van kennen. Of het nu over de muziek uit New Orleans gaat, Little Richard, Otis Redding, Bob Dylan of Joni Mitchell. Maar Blokhuis vertelt ze wel alsof ze nieuw zijn, vlot, aanstekelijk en met humor. En ook met een duidelijke passie voor muziek. Met ook nog een duidelijke moraal aan het eind: stel je open voor andere invloeden, daar wordt niet alleen de muziek interessanter van. Eigenlijk is het wel frappant dat een college over muziek zoveel mensen trekt. En eerlijk gezegd: de zaal luisterde geboeider naar Blokhusi dan naar de artiesten die zijn voordrachten omlijstten. In een met ruim tweehonderd mensen uitverkocht Heyhoef Backstage, voor het eerst in het eerste jaar van dit poppodium in de Reeshof, waren dat de Tilburgse muzikanten André van den Bogaart en Casita en haar band. Ook het Amsterdamse blues-duo Arthur Ebeling & Peer Wassenaar trad op.

labels: Leo Blokhuis, Casita, André van den Bogaart, Arthur Ebeling, Heyhoef-Backstage

De Tilburgse southern rockgroep Rusty Nuts en Robert den Hartigh uit Uden in het voorprogramma brachten vanavond in wijkcentrum Heyhoef in de Tilburgse Reeshof in de sfeer van het zuiden van Amerika. Dat gebeurde met veel blues, country en roots (van Den Hartigh) en door gitaren gedomineerde krachtige rock (Rusty Nuts).
Robert den Hartigh is een overtuigende vertolker van countryblues, blues, folk (Woody Guthrie!) en americana. Mooie gruizige stem en geweldig gitaarspel in alle genres die hij beheerst, inclusief liedjes uit de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog.
Rusty Nuts is een Tilburgse groep die de toehoorders trakteert op krachtige southern rock, maar zich daarbij niet beperkt tot klassieke bands als The Allman Brothers Band of Lynyrd Skynyrd , maar ook nummers op het repertoire heeft staan van onder anderen John Mayer, Jimi Hendrix, ZZ Top en Wishbone Ash. Uiterst potente rock met in elk nummer furieuze gitaarsoli.
Het optreden van Robert den Hartigh en Rusty Nuts is met zo'n zestig toehoorders het tot nu toe minst drukke concert in de reeks Heyhoef Backstage in wijkcentrum Heyhoef in de Reeshof. Dat neemt niet weg dat het een van de aardigste muziekinitiatieven van Tilburg is: een diverse programmering, goede akoestiek, schappelijke entree- en consumptieprijzen en vriendelijke vrijwilligers die de boel runnen. De volgende aflevering van Heyhoef Backstage is op 21 maart. Dan verzorgt Leo Blokhuis een muzikaal college. Hij wordt daarbij ondersteund door enkele Tilburgse artiesten: Casita, Jacques Mees en Andre van den Bogaart.

labels: Rusty Nuts, Robert den Hartigh

Dat het repertoire van de fameuze Amerikaanse zanger Johnny Cash uitermate divers is, bewees de Nederlandse tributeband Def Americans zaterdagavond in wijkcentrum Heyhoef in de Reeshof in Tilburg. Van pittige polonaise tot bluesachtige ballad, het kwam allemaal voorbij en zorgde voor een feeststemming tijdens de tweede editie van het eerste seizoen van Heyhoef Backstage.
Def Americans speelt op een aanstekelijke wijze alleen nummers van Cash en alles klopt daarbij: de strakke begeleiding die ondanks de herhaalde patronen niet verveelt, de donkerbruine vocalen van kopman Elco Weitering, de tweede stem van Kim Wolterink (June Carter) en de begeleidende videobeelden en foto's uit leven en loopbaan van Johnny Cash die achter de groep geprojecteerd worden. Hoe die verweven worden met de nummers is alleen al fraai om te zien. Def Americans heeft dan ook niet alleen een geluidsman bij zich, maar ook twee mannen voor de beeldeffecten.
Wederom waren zo'n 250 mensen - een uiterst gemêleerd publiek - naar Heyhoef Backstage gekomen.

Op de rol van deze concertenreeks in de Reeshof staan dit seizoen nog: Wille and the Bandits (22 november), Lightnin' Guy (6 december), Mojo Man (24 januari), Rusty Nuts (28 februari), Leo Blokhuis (28 maart), A Perfect Combination's tribute to Steely Dan (18 maart) en Heritage Blues Orchestra met Jan Akkerman als speciale gast (9 mei).

labels: Def Americans, Johnny Cash, Heyhoef-Backstage, Reeshof, Tilburg, Elco Weltering

Bluesband King of the World moet een van de beste live-groepen van Nederland zijn. Het bewijs voor die stelling leverde de in 2012 opgerichte viermansformatie gisteravond in de Tilburgse Reeshof, tijdens het optreden op podium Heyhoef-Backstage. King of the World zoekt de grenzen van het bluesgenre op, excelleert zowel in langzame bluesnummers, als stevig rockende grote-stadsblues en zompige blues met soulinvloeden, maar gooit er even gemakkelijk ritmes uit de smeltkroes New Orleans tegenaan. Veel eigen nummers speelde het kwartet Erwin Java (gitaar), Fokke de Jong (drums, zang), Govert van der Kolm (toetsen, zang) en Ruud Weber (bas, zang). Hecht, solide, mooie soli, meeslepende ritmes en sterke improvisaties, hoewel toetsenist Govert van der Kolm wel erg snel en vaak overgaat op het betere beukwerk op zijn Hammond.
De pech van de toehoorders was dat voor de pauze de geluidsmix niet goed was: de gitaar van de gelouterde muzikant Java werd te zeer overstemd door de andere instrumenten. Na de pauze revancheerde de geluidstechnicus zich.
Maar de band had de tweede helft ook uitgekozen voor het spelen van de sterkste nummers, waaronder een ijzingwekkend mooi eerbetoon aan de enkele jaren geleden overleden bluesveteraan Harry Muskee, met wie Java zo’n kwart eeuw samenspeelde. Hoewel elk lid van King of the World een vracht aan ervaring heeft, is het toch Java die de show steelt met zijn soli en improvisaties. En de fysieke manier waarop hij gitaar speelt op het podium. Mooi om te horen én te zien.
King of the World verzorgde het eerste concert van de reeks die Heyhoef-Backstage - met vrijwilligers - hoopt neer te zetten. De try-out in de lente met een Pink Floyd tributeband was in ieder geval veelbelovend; gisteren waren ruim tweehonderd toehoorders aanwezig. Op 18 oktober komt Def Americans naar de Reeshof, om de muziek van Johnny Cash te vertolken.

labels: Reeshof, Tilburg, Heyhoef-Backstage, King Of The World, Erwin Java, Harry Muskee

Terwijl de overbuurman deze middag zijn tuin schoffelt, treedt de Amerikaanse singer-songwriter Justin Hulsey op in een huiskamer aan de Wellenstraat in Diessen. De muzikant verzorgt in de huiskamer van Susan van de Wal een solo-concert voor 28 toehoorders.
De uit Denver afkomstige zanger-gitarist Justin Hulsey (33) was acht maanden geleden voor zijn eerste toernee in Nederland; de afgelopen maand trad hij niet alleen in ons land op maar stonden er ook enkele optredens op de rol in Engeland. Hulsey speelde de afgelopen weken van Hoorn tot Maastricht, op festivals, bij radiostations, in zaaltjes en cafés. En dus ook in huiskamers, zoals bij Susan van de Wal. De 34-jarige Diessense werkt in de zorg maar regelt in haar vrije tijd de promotie en optredens van Hulsey in Europa. „Deze toernee kon ik twee keer zoveel optredens boeken als voor de eerste en het waren er nog meer geweest als het WK niet had plaats gehad. De belangstelling voor zijn muziek groeit duidelijk. En de reacties van mensen die naar hem komen luisteren zijn uiterst positief. Zijn liedjes spreken mensen echt aan."
In het najaar neemt Hulsey een nieuw album op; mogelijk volgt in het voorjaar van 2015 een volgende Europese toernee. Hulsey: „Dan hoop ik dat ik ook in België en Duitsland kan optreden". Van de Wal: „Het is veel werk om een tourmanager te zijn, maar het is tegelijk ook ontzettend leuk."

labels: Justin Hulsey, Diessen, Susan van de Wal

Singer-songwriter Justin Hulsey uit Kansas/Nashville/Denver trad gisteravond in de huiskamer van vrienden in Tilburg-Noord. Een intiem decor met veertig toehoorders. Die luisterden ook echt; kom daar nog maar eens om tegenwoordig tijdens een ’gewoon’ muziekoptreden....
De 32-jarige muzikant is in zijn liedjes geen lachebekje; melancholie, weemoed en teleurstellingen in de liefde zijn zijn thema's. Hij zong en speelde met grote overgave, zichzelf begeleidend op een gitaar. In de introductie op zijn nummers toonde hij zich heel wat luchtiger dan in de liedjes zelf. En daarin bleek ook dat hij een belezen man is. Zo inspireerde een boek van Rudyard Kipling hem tot het nummer The Elephant Child. Het nummer Lucia gaat over een opdracht die hij in een tweedehands boek zag staan: Lucia, Return To Me, Tony. Dat hij dat boek in een winkel voor tweedehands boeken kocht, doet het ergste vermoeden voor Tony...
Vier albums heeft Hulsey inmiddels gemaakt. En in juni komt hij weer naar Nederland, onder meer voor een nieuwe reeks huiskamerconcerten.
Susan van de Wal uit Diessen is zijn promoter in Nederland. En die heeft weer een bijzonder verhaal te vertellen over hoe dat zo gekomen is. Wat het van alle kanten een genoegelijke avond maakte. Temeer omdat Hulsey na afloop van zijn optreden lang bleef om met iedereen van gedachten te wisselen over zijn liedjes en zijn visie op het leven.

labels: Justin Hulsey, Tilburg, Susan van de Wal

Elke jeugdige r&b-liefhebber zou verplicht naar de theatershow R.E.S.P.E.C.T. moeten gaan. Al was het alleen maar om te horen aan welke artiesten de huidige zwarte hitparadebestormers en MTV-stamgasten schatplichtig zijn. De 'gouden eeuw' van de soul, funk en klassieke rhythm & blues - de jaren zeventig en tachtig - komt in deze show aan bod.
Lees meer...

labels: Aretha Franklin, Marvin Gaye, Otis Redding, The Supremes, James Brown, Concertzaal Tilburg, Denise Jannah

Disco inferno. Burn baby burn. Burn that mother down. Harde donderklappen van de drummer, een bas die als door de duivel op de hielen gezeten doorpompt, koper dat schettert, schreeuwende vocalen. Een dansnummer dat niet op lijkt te houden. Burn Baby Burn. Het disco­-tijdperk wordt perfect samengevat in dat ene nummer, Disco Inferno, van de Amerikaanse formatie The Trammps. Disco Inferno is te vinden op de dubbelplaat Saturday Night Fever, de film die John Travolta tot megaster bombardeerde, waarvan volgens ingewijden in de platenindustrie wereldwijd zo'n vijftig miljoen exemplaren zijn verkocht. Het nummer is al even klassiek als de rest van die plaat.
Lees meer...

labels: The Trammps, Philadelphia, Philly Sound, Viola Wills, Udenhout, 't Plein, Earl Young, Jimmy Ellis

Ze is dertig­-en-­nog-­wat en ze zit in concertzaal Noorderligt te kijken naar de funk-formatie Average White Band. Het is vrijdagavond en een ongetwijfeld was het een drukke week. Als Average White Band nog maar goed en wel begonnen is, sukkelt ze in slaap; ­een fikse prestatie bij het volume dat het vijftal produceert. Het grootste deel van het concert brengt ze, als enige aanwezige, wat onderuit gezakt op haar stoel dommelend door. Ach, misschien heeft ze wel gelijk ook, want de kwaliteit van het concert doet wegdromen naar vroeger tijden, toen het Schotse sextet misschien wel de beste blanke funk­-soulband was.
Wat is er sindsdien misgegaan?
Lees meer...

labels: Average White Band, Noorderligt, Tilburg

Drie originele leden van de vroegere Average White Band vormen de kern van de groep die enkele jaren geleden weer werd gereanimeerd. Aan de muziek van toen is niets veranderd: soul met veel funk en een weinig jazz; uiterst strakke, dansbare muziek waarvan het onderlijf als vanzelf gaat bewegen. Morgen is in Noorderligt in Tilburg te zien en te horen of de band haar sexappeal nog niet verloren heeft.
Lees meer...

labels: Average White Band, Glasgow, Alan Gorrie, Hamish Stuart, Noorderligt, Tilburg, Hips, Simone Roerda, Onnie McIntyre, Roger Ball

Het is te gemakkelijk om de rijpe leeftijd en ervaring van de Amerikaanse formatie Tower of Power te hanteren als redenen voor het muzikaal hoogstaande en uiterst sfeervolle concert dat de band afgelopen zaterdagavond in Tilburg gaf voor een nagenoeg uitverkocht Noorderligt.

Lees meer...

labels: Tower of Power, Noorderligt, Tilburg, Stpehen Doc Krupka, Larry Graham

Na een succesvolle toernee door Amerika en Japan voert multi-­instrumentalist Larry Graham zijn funkformatie Graham Central Station nu ook door Europa. De start van deze concertenreeks vindt plaats in Noorderligt in Tilburg. The Funk For A Million Years Tour ­Europe 96 heeft de veelgeroemde funkbassist Larry Graham zijn jongste toernee genoemd. Maar de funkmuziek heeft dan ook een speciale band met superlatieven en grootspraak. De formatie Graham Central Station stond in de jaren zeventig garant voor degelijke funkmuziek en concerten die oor en oog zelden te kort deden.
Lees meer...

labels: Larry Graham, Texas, Sly Stone, Sly & The Family Stone, P-Funk All Stars, Graham Central Station, Noorderligt, Tilburg

Twee, drie maten hebben de Amerikaanse saxofonist Maceo Parker en zijn bandleden maar nodig om een nummer als een huis neer te zetten. De ritmesectie legt een fundament neer waarop het hele Interpolis-gebouw kan rusten.
Lees meer...

labels: Maceo Parker, Noorderligt, Fred Wesley

Twee procent jazz en achtennegentig procent funky stuff. Dat simpele recept hanteert de Amerikaanse saxofonist Maceo Parker, volgens eigen zeggen, bij zijn optredens. Zo'n vijfentwintig jaar als muzikale steun en toeverlaat van de fameuze soulkoning James Brown heeft Parker blijkbaar bescheiden gemaakt. Zijn optredens zijn een aanstekelijke mix van invloeden, ritmes en muzikale genres en een uitgekiend kat­-en­-muisspel van de doorgewinterde artiest met zijn publiek.
Lees meer...

labels: Maceo Parker, James Brown, Fred Wesley, Noorderligt, Tilburg, George Clinton, Bootsy Collins, Pee Wee Ellis, Hans Dulfer

Het kost weinig moeite om in de musical The Sound of Motown de geschiedenis van The Supremes te herkennen; drie zingende bakvissen uit een achterbuurt van motortown Detroit die zomaar wereldberoemd worden. Ook al heet het groepje The Chervettes en worden de namen van Diana Ross, Florence Ballard en Mary Wilson in de musical niet genoemd. Toch gaat de nieuwste Nederlandse musical niet ècht over The Supremes. De musical gaat vooral over de muziek van Motown­ en daaromheen is een verhaaltje gefabriceerd. Daarvoor is vrijelijk geput uit de historie van Motown, de legendarische zwarte platenmaatschappij die vanaf de jaren zestig tekende voor een indrukwekkende hoeveelheid hits en wereldsterren maakte van onder meer Marvin Gaye, Diana Ross and the Supremes, Stevie Wonder, Smokey Robinson en The Temptations.

Lees meer...

labels: Motown, The Supremes

Voor een groep die zingt over de Here Jezus loopt het doorsnee schouwburgpubliek niet warm. Het zal gek zijn; thuis voor de tv worden per slot van rekening ook alle EO­-uitzendingen meteen weggezapt. Heel anders ligt het wanneer de groep bestaat uit vier blinde, zwarte èn bejaarde gospelzangers. Als The Five Blind Boys of Alabama zingen, gaan de armen zonder gêne de lucht in op teksten als 'Prijs de Heer' en levert elke emotionele uithaal een staande ovatie op.
Lees meer...

labels: Schouwburg, Tilburg, Clarence Fountain, Five Blind Boys of Alabama

Buiten in de korte rijen voor aanvang van het concert van James Brown in de Brabanthallen gaan de gesprekken ook in het Engels en het Duits. Een optreden van de vitale zestiger - koning van de soul­ en de funk - trekt mensen van over de landsgrenzen. Ook al zijn het er tegenwoordig niet veel meer. Organisator Leo van Hal brak het zweet ervan uit. Zo'n 2.500 mensen kwamen naar Brown en zijn band kijken; het betekent een verliespost met de omvang van een bovenmodaal jaarsalaris.
Lees meer...

labels: James Brown, Brabanthallen, Den Bosch

Ga op een willekeurige avond naar zo maar 'n dansclub of disco waar ook ter wereld. Zonder twijfel is dan een of meer keer muziek van James Brown te horen. Brown is wereldwijd het onbetwiste boegbeeld van de soul­- en funkmuziek, de zwarte dansmuziek bij uitstek. Geen enkele individuele muzikant is belangrijker geweest voor deze muziek dan de 62­-jarige Brown. The hardest working man in showbusiness, een van de vele titels die hij zichzelf heeft gegeven, is volgende week donderdag 8 april voor een eenmalig concert in Nederland; hij treedt dan op in de Brabanthallen in Den Bosch.
Lees meer...

labels: James Brown

Soulveteranen Rufus Thomas en Junior Walker treden op in Noorderligt Tilburg: aanstekelijke dansmuziek uit oude doos.
Bij elke andere 75­-jarige artiest zou het een historisch, want misschien wel laatste, concert kunnen worden. Bij soulveteraan Rufus Thomas ligt dat anders. Niet alleen beschouwt hij zich als 'the oldest teenager of the world', maar hij leeft al veertig jaar voor zijn optredens.

Lees meer...

labels: Rufus Thomas, Junior Walker, Noorderligt, Tilburg, Stax, Motown

Nu Lisa Stansfield weer is uitgerust van de vreselijke vermoeienissen veroorzaakt door het sterrendom, komt ze dinsdag 19 mei toch naar het Concertgebouw in Den Haag. Het op 23 maart vastgelegde optreden ging niet door omdat de Britse zangeres werd verrast door het succes van haar tweede cd 'Real Love'. En door de waan die haar wereldwijde populariteit met zich meebracht.

Lees meer...

labels: Lisa Stansfield, UK, Coldcut, Concertgebouw

Wereldberoemd werd de nu 47-­jarige Amerikaanse zangeres Diana Ross door The Supremes. Haar solo­carrière kende ook jarenlang alleen maar hoogtepunten. Maar inmiddels is La Ross in haar supersterstatus voorbijgestreefd door jongeren als Whitney Houston. Gebleven zijn de Las­Vegas-achtige shows met oogverblindende kostuums en 'gouwe ouwe' nummers. Op 27 en 28 november verzorgt zij optredens in Ahoy in Rotterdam.
Lees meer...

labels: Diana Ross, Ahoy, Motown

Slechts weinig entertainers krijgen een staande ovatie voordat er ook maar een lettergreep gezongen is. Frank Sinatra is er een van. De 75-­jarige Amerikaanse ster trapte gisteravond in een bijna uitverkocht sportpaleis in Antwerpen zijn Europese tournee af. Weer bleek het voor de bejaarde zanger een peuleschil om een zaal plat te krijgen, ondanks de slechte akoestiek. Lees meer...

labels: Frank Sinatra, Steve Lawrence, Eydie Gorme, Antwerpen, Sportpaleis

De 75-­jarige Amerikaanse zanger Frank Sinatra dompelt toeschouwers die zijn concerten bezoeken al jaren onder in een warm nostalgisch bad. De ouderwetse crooner heeft zijn beste jaren al ver achter zich, maar met show­ en vakmanschap heeft hij zich als absolute wereldster gevestigd; hij is uitgegroeid tot een monument in de lichte muziek. Onaantastbaar. Maar zelfs een monument kan slijtageplekken vertonen.
Lees meer...

labels: Frank Sinatra, Antwerpen, Den Haag, Steve Lawrence, Eydie Gorme

Een van de oudste en kleurrijkste nog actieve artiesten in de soulmuziek is de 74­-jarige ras­entertainer Rufus Thomas. Hij had enkele hits in de jaren vijftig en zestig en nog altijd zijn zijn dwaze nummers van toen - 'The Funky Chicken', 'The Dog', 'Can Your Monkey Do The Dog' en 'Do The Funky Penguin' - de ruggegraat van zijn energieke shows. Sinds 1971 pleegt hij die in korte broek af te werken.
Lees meer...

labels: Rufus Thomas, Stax

Wie zich zo schaamteloos op de borst klopt als soul- en funk­gigant James Brown hoeft niet te rekenen op enige clementie. Iemand die zich Mister Dynamite, Soulbrother Number One, The Godfather of Soul noemt en zich nog dertig andere hoogdravende eretitels heeft gegeven, moet dat dan ook maar waarmaken. Geen gezeur over die bijna vut-­leeftijd, de langdurige tegenwind in zijn carrière of die forse gevangenisstraf die hij net achter de rug heeft. James Brown opende gisteravond officieus het North Sea Jazz Festival en liet zien dat hij nog niet afgeschreven is.
Lees meer...

labels: James Brown, Den Haag, JB's

De 50-­jarige funk­apostel George Clinton heeft nog altijd een lange adem. Dat kan worden afgeleid uit het ruim drie uur durende concert dat hij woensdagavond in theater Noorderligt in Tilburg gaf. Zeker de helft van de ruim 500 bezoekers kon niet genoeg krijgen van de betonfunk van Clinton en zijn elftal begeleiders. De kritische toehoorders fronsten af en toe de wenkbrauwen.
Lees meer...

labels: George Clinton, P-Funk All Stars, Dr. Funkenstein

It's startime with Mr. Dynamite, Soulbrother no.1, the Godfather of Soul... Jáámes Bróówn. De in superlatieven gedrenkte aankondiging bij aanvang van het concert van James Brown moet de toehoorders komende woensdag alvast week maken voor het absolute boegbeeld van soul­ en funk. Dan is The hardest working man in showbusiness weer in Nederland. Aan de vooravond van het North Sea Jazz Festival is Brown te gast in de Statenhal in Den Haag.
Lees meer...

labels: James Brown, USA

Terug van weggeweest: George Clinton, alias Dr. Funkenstein. De nu 50-jarige funk-pionier heeft een merkwaardige loopbaan achter de rug. Hij begon als zanger in een doo-wop-groepje, had enorme successen met zijn psychedelische funk, ging bankroet en werd in ere hersteld door funk-erfgenaam Prince. Clinton is een van de meest bizarre muzikanten in de zwarte muziek.
Lees meer...

labels: George Clinton, Funkadelic, Parliament, P-Funk All Stars, USA

De gerenommeerde Amerikaanse funk- en soulformatie Maze hield het donderdagavond in het Terras Theater aan de Stationsstraat al na een uurtje spelen voor gezien.
Lees meer...

labels: Maze, Frankie Beverly, Tilburg, Terras Theater

Een flink portie funk, maar evenzogoed zoete ballads, enkele mespuntjes soul, jazz en latin, gekruid met wat politiek (natuurlijk anti-apartheid), gemaakt met groot respect voor de Schepper; dat is het recept van Maze.
Lees meer...

labels: Maze, Frankie Beverly, Philly Sound

Memphis Soul is een redelijk vastomlijnd genre in de zwarte populaire muziek. De grenzen werden vooral in de jaren zestig en zeventig getrokken: emotionele zang op een uitermate solide ritmische ondergrond, afgemaakt met krachtig blazerswerk. Ook de zijpaden van het genre zijn in die glorietijd veelvuldig bewandeld: soft soul, jazz-, blues- en gospelachtige varianten.
Wie dus gisteravond in Noorderligt dacht vernieuwende muziek te horen, werd teleurgesteld.


Lees meer...

labels: Memphis, Al Hudson, Ann Peebles, Lynn White, Willie Mitchell, Otis Clay, Billy Always, Noorderligt

De Amerikaanse stad Detroit werd in de jaren zestig en zeventig vanwege de Motown-artiesten 'Hitsville USA' genoemd. Memphis daarentegen kreeg het predikaat 'Soulsville USA'; minder hits, maar wel gedreven zwarte muziek. Een staalkaart van Memphis soul is woensdag te beluisteren en bekijken in theater Noorderligt, onder het motto: A Memphis Soul Night. Het belooft een drie uur durend speltakel te worden met onder anderen Ann Peebles, Otis Clay, Willie Mitchell en The Memphis Horns. Aanvang: 21.00 uur.
Lees meer...

labels: Memphis, Willie Mitchell, Waylo, Al Green, Ann Peebles, Otis Clay, David Hudson, Billy Always, The Memphis Horns

De huidige populariteit van de Amerikaanse groep The Neville Brothers kon nauwelijks beter geïllustreerd worden dan door de twee tienermeisjes aan de ingang van Noorderligt. Aan iedere bezoeker - er kwam een gemeleerd publiek van zo’n zeshonderd mensen opdagen - deelden zij een pamflet uit met daarop de vraag ’Lid worden van de Dutch Neville Fanclub?


Lees meer...

labels: The Neville Brothers, Aaron Neville, New Orleans, Cyril Neville, Noorderligt, Charles Neville