Al zo’n twintig jaar is Carmen Hofacker (37) in de Duitse muziekwereld actief, sinds 2012 als solo-artiest onder de naam Carmen Underwater. Zeven maanden geleden begon ze aan een muzikale odyssee: ze ging met man en kind (onderste foto) met een camper op pad in Europa (zie foto hieronder). Onderweg probeert ze zoveel als mogelijk is op te treden. Waar dan ook, in cafés, restaurants, huiskamers, luchthavens, boekhandels, zelfs botanische tuinen. Die tournee gaat nog zo’n anderhalf jaar duren, totdat haar zoontje Enno van 2,5 jaar naar school moet. Nieuw-Zeeland en Australië doet ze van februari tot juni volgend jaar aan. Dit lange avontuur voert haar ook naar Nederland. Op 9 augustus treedt ze op in Haaren (Tuinderij De Es, Eind 19c) en op 10 augustus in Sittard. Andere optredens wil ze nog regelen als ze in Nederland is.
Carmen schrijft haar eigen liedjes en begeleidt zichzelf op de piano. Haar stijl kenmerkt ze als ergens tussen Kate Bush en Adele in. Solo heeft ze twee EP's ('Carmen Underwater' en 'Breathe') en het album 'Complete' (2017) uitgebracht. Ik sprak met haar via de telefoon terwijl ze in Zuid-Engeland rondtrok. Het verhaal dat ik schreef, stond in de edities Meierij en Tilburg van het Brabants Dagblad.


Foto’s: privécollectie Carmen Underwater

labels: Carmen Underwater, Brabants Dagblad, Meierij, Haaren

Bijna hypnotiserend klinkt de zang van Lisa Bassenge op haar laatste album Canyon Songs. De luisteraar wordt in een muzikale road movie meegenomen door de canyons van Los Angeles, toevluchtsoord van menig artiest en muzikant, en dan vooral Laurel Canyon. Bassenge nam haar album ook daadwerkelijk in Los Angeles op, in de East West Studios aan de legendarische Sunset Boulevard. Producer was Larry Klein, die onder meer werkte met Joni Mitchell, Herbie Hancock, Madeleine Peyroux en Tracy Chapman. Geen kleine jongen dus. Dat waren de studiomuzikanten ook niet: Pete Kuzma (toetsen), Vinnie Colaiuta (drums), Dan Lutz (basgitaar) en saxofonist Steve Tavaglione. Als gasten speelden de Duitse jazz-trompettist Till Brönner en de Noorse zanger en gitarist Thomas Dybdahl mee. Een kosmopolitisch gezelschap, want Bassenge is in 1974 geboren in Berlijn, kind van een Duits-Iraans echtpaar.
Dat kleurrijke gezelschap heeft de samenwerking ten volle uitgenut. Mooie, afgewogen arrangementen zonder overbodige fratsen, de uiterst relaxte zang van Bassenge - ergens tussen jazz, soul, blues en folk in - en een voorbeeldig repertoire. Bassenge vertolkt op een eigenzinnige wijze klassiekers als Riders On The Storm van The Doors, Her Town Too van James Taylor, For What It’s Worth van Buffalo Springfield, I Just Wasn’t Made For These Times van The Beach Boys, The Same Situation van Joni Mitchell en Blue Skies van Tom Waits. En de uitschieter: Last Chance Texaco van Rickie Lee Jones. Mooier dan het origineel.

labels: Soul, Jazz, Pop, Folk, Lisa Bassenge, USA, Duitsland, Laurel Canyon, James Taylor, The Beach Boys, The Doors, Tom Waits, Rickie Lee Jones, Buffalo Springfield, Larry Klein

Het eerste volwaardige album van de Britse zanger en pianist Benjamin Clementine doet meteen aan Nina Simone denken. De theatrale voordracht, frasering, dictie en klankkleur. Niet verwonderlijk, Nina Simone is een van zijn vele inspiratiebronnen, naast onder anderen Erik Satie, Jimi Hendrix, Leonard Cohen en Léo Ferré naar het schijnt. Clementine is op zijn minst bijzonder. Theatraal. Expressief. Tegendraads. Hij put uit allerlei muziekstijlen en schuwt bijzondere arrangementen en tempi niet. Hij roept bij mij de sfeer op van een vestzaktheater in het Parijs of Berlijn van de jaren twintig of dertig waar eigenzinnige muzikale talenten hun kunsten vertonen. Life is a cabaret.
’Je moet ervan houden’, geldt voor elke muziek en artiest. Maar voor de een meer dan de ander. Op Benjamin Clementine is het sterk van toepassing.

labels: Benjamin Clementine, Nina Simone

Het nieuwe album van de Amerikaanse singer-songwriter Justin Hulsey komt in april uit. Degenen die hem via Pledge Music gesponsord hebben bij het maken van Morning Bloom hebben als tegenprestatie de digitale versie ervan al gekregen.
Twee intieme optredens van de in Denver woonachtige Hulsey heb ik bijgewoond, eentje in Tilburg en het andere in Diessen. Twee kale optredens: man met gitaar, niet meer; het ging om zijn liedjes, zang en gitaarspel. Het waren twee overtuigende optredens omdat Hulsey liedjes met inhoud schrijft en die met overgave vertolkt. Zijn nieuwste album overtuigt veel minder. Te veel opsmuk die afleidt van de sterkste troef van de Amerikaan: zijn haast literaire (en tamelijk mistroostige) teksten. De nummers klinken te vaak kunstmatig, mede omdat de ritmesectie uit een computer lijkt te komen, en zijn ook nog eens bombastisch gearrangeerd. De zangpartijen lijken in een badkamer ingezongen te zijn, zo hol en tegelijkertijd dof klinken ze. De teksten zijn soms amper te volgen, zo scheef is de verhouding tussen begeleiding en vocalen. En dat is, zeker voor een singer-songwriter, een teleurstellende keuze.

labels: Justin Hulsey, Pledge Music

Misschien zullen sommigen Frazey Ford nog kennen van het Canadese trio The Be Good Tanyas - samen met Samantha Parton en Trish Klein - maar die beiden liet ze een paar jaar geleden achter zich voor een sololoopbaan in de muziek. Haar eerste album Obadiah bracht ze in 2010 uit en nu is er de opvolger Indian Ocean. Die krijgt her en der uiterst positieve recensies, zo is op internet en in papieren publicaties (zoals de Volkskrant) te lezen. Anders dan het folk-bluegrass-genre van The Be Good Tanyas heeft ze op haar nieuwe album gekozen voor bijna soulvolle arrangementen, hoe sober ze soms ook zijn. De combinatie met haar wat ijle stem is even wennen, maar na een paar keer beluisteren wordt de plaat steeds intrigerender. Een mooie plaat dus, maar met een heel groot nadeel: de teksten van Ford zijn bar slecht te verstaan; ze slikt halve woorden en zinnen in. Ik heb er de songteksten bij moeten zoeken om de liedjes te kunnen volgen. Dat lukte zonder amper; ook niet nadat ik de volumeknop fiks naar rechts draaide of een hoofdtelefoon opzette. En dan is het toch alsof je een exquise gerecht op een vieze, oude krant krijgt geserveerd. Weg betovering.
In maart is Ford voor enkele optredens in Nederland.

labels: Frazey Ford

Jeff Daniels (bouwjaar 1955) is een Amerikaanse acteur die in vele tientallen films (van Speed tot het afgrijselijke Dumb and Dumber) en heel wat televisieseries heeft gespeeld. Minder bekend is dat hij al zo’n driehonderd optredens als singer-songwriter achter de rug heeft in de afgelopen twaalf jaar en zo’n vierhonderd liedjes heeft geschreven. Zijn nieuwste album heet Days Like These. Daarop staan tien verhalende nummers; de meeste hebben rustige en sobere arrangementen zodat weinig afleidt van de teksten. Met de stem van Daniels is ook al weinig mis; hij heeft alleen in enkele nummers de neiging wat te veel te ’acteren’ en dan klinkt zijn zang als een maniertje en het nummer gemaakt. Daniels zingt, speelt gitaar en banjo op dit album. In één liedje - Back When You Were Into Me’ - neemt Amanda Merte al het vocale werk voor haar rekening en zwijgt Daniels. Uitgebracht door Boomadeeboom Records.

labels: Jeff Daniels, Acteur

Het is een prettige manier voor een onbekende artiest om een nieuw album te maken: via crowdfunding (is daar al een goed Nederlands begrip voor?). De sympathieke singer-songwriter Justin Hulsey uit Denver - afgelopen jaar twee keer op toernee geweest in Nederland - probeert zo zijn nieuwe album te maken. Hij heeft bijna zijn streefbedrag binnen. Wat ik zo aardig vind van deze artiest: hij vertelt in elk liedje een goed verhaal. Liedjes als literaire miniaturen.
Wie voor 7,97 euro zijn nieuwe cd (digitaal) wil hebben, kan deze hier bestellen. Maar er zijn ook andere investeeropties, van Hulsey en vele anderen via PledgeMusic.

labels: Justin Hulsey, Pledge Music

Terwijl de overbuurman deze middag zijn tuin schoffelt, treedt de Amerikaanse singer-songwriter Justin Hulsey op in een huiskamer aan de Wellenstraat in Diessen. De muzikant verzorgt in de huiskamer van Susan van de Wal een solo-concert voor 28 toehoorders.
De uit Denver afkomstige zanger-gitarist Justin Hulsey (33) was acht maanden geleden voor zijn eerste toernee in Nederland; de afgelopen maand trad hij niet alleen in ons land op maar stonden er ook enkele optredens op de rol in Engeland. Hulsey speelde de afgelopen weken van Hoorn tot Maastricht, op festivals, bij radiostations, in zaaltjes en cafés. En dus ook in huiskamers, zoals bij Susan van de Wal. De 34-jarige Diessense werkt in de zorg maar regelt in haar vrije tijd de promotie en optredens van Hulsey in Europa. „Deze toernee kon ik twee keer zoveel optredens boeken als voor de eerste en het waren er nog meer geweest als het WK niet had plaats gehad. De belangstelling voor zijn muziek groeit duidelijk. En de reacties van mensen die naar hem komen luisteren zijn uiterst positief. Zijn liedjes spreken mensen echt aan."
In het najaar neemt Hulsey een nieuw album op; mogelijk volgt in het voorjaar van 2015 een volgende Europese toernee. Hulsey: „Dan hoop ik dat ik ook in België en Duitsland kan optreden". Van de Wal: „Het is veel werk om een tourmanager te zijn, maar het is tegelijk ook ontzettend leuk."

labels: Justin Hulsey, Diessen, Susan van de Wal

Singer-songwriter Justin Hulsey uit Kansas/Nashville/Denver trad gisteravond in de huiskamer van vrienden in Tilburg-Noord. Een intiem decor met veertig toehoorders. Die luisterden ook echt; kom daar nog maar eens om tegenwoordig tijdens een ’gewoon’ muziekoptreden....
De 32-jarige muzikant is in zijn liedjes geen lachebekje; melancholie, weemoed en teleurstellingen in de liefde zijn zijn thema's. Hij zong en speelde met grote overgave, zichzelf begeleidend op een gitaar. In de introductie op zijn nummers toonde hij zich heel wat luchtiger dan in de liedjes zelf. En daarin bleek ook dat hij een belezen man is. Zo inspireerde een boek van Rudyard Kipling hem tot het nummer The Elephant Child. Het nummer Lucia gaat over een opdracht die hij in een tweedehands boek zag staan: Lucia, Return To Me, Tony. Dat hij dat boek in een winkel voor tweedehands boeken kocht, doet het ergste vermoeden voor Tony...
Vier albums heeft Hulsey inmiddels gemaakt. En in juni komt hij weer naar Nederland, onder meer voor een nieuwe reeks huiskamerconcerten.
Susan van de Wal uit Diessen is zijn promoter in Nederland. En die heeft weer een bijzonder verhaal te vertellen over hoe dat zo gekomen is. Wat het van alle kanten een genoegelijke avond maakte. Temeer omdat Hulsey na afloop van zijn optreden lang bleef om met iedereen van gedachten te wisselen over zijn liedjes en zijn visie op het leven.

labels: Justin Hulsey, Tilburg, Susan van de Wal