The Sound of Motown valt uiteen in twee delen. Het eerste deel schetst de opkomst van The Chervettes, een denkbeeldig meisjesgroepje uit Detroit. Het succesverhaaltje gaat razendsnel, de hits die voorbij komen ook. Slechts vier van de 26 nummers in dit deel van de musical worden min of meer in hun geheel uitgevoerd. De rest is vermalen in vluchtige medleys. Wat doodzonde is van klassiekers als Dancing in the street, Uptight, Baby Love, Stop in the Name of Love en How Sweet It Is. Maar de aankleding en sfeer zijn treffend, vol glitter en glamour. En de ingewijde toeschouwer geniet natuurlijk van de overeenkomsten met The Supremes.

Bizar
Na de pauze krijgt het verhaal ­ - alles gaat in het Engels­ - een bizarre wending. De handeling wordt verplaatst naar het Detroit van nu. Dan gaat het ineens over straatbendes, drugs, geweld en angst. Weg Chervettes. Weg vrolijke onderdompeling in de nostalgische jaren zestig. De verstoten Chervette Lilian Lane keert terug in haar oude buurt. De clichés volgen elkaar op: Lilian organiseert een feestje, redt de buurt, helpt een crack­-prostituée op het rechte pad en sterft. Want dan kan er ook nog een swingende zwarte begrafenis in de musical worden verwerkt. En daar duiken de Chervettes ineens weer op. Verhaaltje rond.
Vallen in het eerste deel de een­dimensionale karakters niet zo op in de maalstroom van oude Motown-­liedjes, in het tweede deel is het verhaal een heuse smartlap. Des te opvallender zijn dan ook de andere zwakke plekken van de musical; de weinig subtiele arrangementen bijvoorbeeld.
En dat hoofdrolspeelster Rhetta Hughes (Lilian Lane) weliswaar een warme gospelstem heeft, maar dat die niet past bij de Motown-­sound. Net zo min als de stem van een andere Chervette, Linda James. De derde Chervette daarentegen, gespeeld door Michelle David, kan wel een echte Motown­-keel opzetten, dynamisch, lekker vol, meer pop dan gospel. Wie haar met gesloten ogen hoort, ziet in gedachten The Supremes of The Vandellas staan.

Stijlbreuk
Ondanks de hinderlijke stijlbreuk tussen eerste en tweede bedrijf blijft The sound of Motown vooral een eerbetoon aan Motown­. Ook al moet de Motown­-fan wel een paar keer slikken, want soms zijn de uitgevoerde nummers nauwelijks herkenbaar. Zo is het mid­tempo nummer Love Child van The Supremes verworden tot een luie ballad met pathetische uithalen, wordt het wonderschone What's Going On van Marvin Gaye ronduit pompeus uitgevoerd en mist Brick House van The Commodores de funk van het origineel. En dat is jammer, want de goudmijn die Motown is, biedt zo veel fraais.
The sound of Motown kent geen spectaculaire effecten als bijvoorbeeld Phantom of the Opera of Cats. De decors zijn betrekkelijk eenvoudig. De kostumering daarentegen is buitengewoon geslaagd, zeker in het eerste deel van de musical. Zang en dans zijn professioneel, maar zonder uitschieters. Een grotendeels Amerikaanse cast blijkt dus geen garantie voor een vlammend product. Daarvoor mist de musical ook de perfectie die Motown altijd wel had.

Sound Of Motown. Zondag 20 en maandag 21 november, Oss, De Lievekamp, 20.15 uur; donderdag 24 en vrijdag 25 november, Theater aan de Parade, Den Bosch, 20.00 uur; dinsdag 29 en woensdag 30 nov. Utrecht, Stadsschouwburg, 20.00 uur. Donderdag 19, vrijdag 20 en zaterdag 21 januari, Tilburg, Schouwburg, 20.00 uur

labels: Motown, The Supremes