Average White Band, in 1972 opgericht in Glasgow, kende grote successen in de jaren zeventig, maar verdween geruisloos toen de roem in de jaren tachtig vervaagde. Een paar jaar geleden kwamen enkele originele leden opnieuw bij elkaar, de groep maakte weer platen en trad weer op. Maar van de originele bezetting waren vrijdagavond in Tilburg alleen nog gitarist Onnie McIntyre en zanger, gitarist en bassist Alan Gorrie over. De derde overgebleven oudgediende, saxspeler Roger Ball, gaf er onlangs de brui aan en werd vervangen door studiomuzikant Fred Vigdor.
Geen van de nieuwe muzikanten kan in de schaduw staan van de vroegere AWB­-leden. En daarmee is de magie van platen als 'Cut the Cake', 'Soul Searchin'' en 'Person to Person' verdwenen. In betere tijden speelde de band zo strak als een scheermes, nu komt AWB niet veel verder dan doorsnee confectiefunk.
De oude nummers kenden teleurstellende uitvoeringen en van de nieuwe songs -­ binnenkort verschijnt de cd Soul Tattoo ­- die de groep liet horen, zal geen enkele de klassieker-status bereiken. Verdienstelijk, dat wel. En ze kregen de uiterst matig gevulde zaal aan het dansen, dat ook. Dus slaapverwekkend was het niet. Moet dat alleen al goed zijn voor een voldoende? Niet bij een groep als Average White Band. Die heeft ­ anders dan bijvoorbeeld het voorprogramma Hips - waarvan niemand hoge verwachtingen koesterde en iedereen dus aangenaam verrast was -­ haar eigen maatstaf neergezet. Logisch dat aan die gouden jaren nu nog alles afgemeten wordt. Het optreden in Tilburg bood niet meer dan een zoete herinnering aan die tijd.

Average White Band, gezien op vrijdag 10 mei in Noorderligt in Tilburg.

labels: Average White Band, Noorderligt, Tilburg