Dat het album Bluesiana Hot Sauce begint met het swingende My Last Meal moet wel ironie zijn. Het album werd per slot van rekening opgenomen - en in 1993 uitgebracht - als inzamelactie voor daklozen in New Orleans. Het is een vervolg op een soortgelijk initiatief uit 1989. Aan het tweede album deed een fiks aantal gelouterde artiesten mee (Allen Toussaint, Toots Thielemans, Michael Brecker, Will Calhoun, Ray Anderson, Paul Griffin, Eddie Gomez, Joe Bandio, Phil Hamilton en Chuck St. Troy) en dat is te horen. De kwaliteit is over de hele linie hoog en toch zijn er enkele uitschieters, zoals het ontroerende Blue Monk met Toots Thielemans op zijn blues-best, het klagelijke Busted, het sentimentele At Last en I Walk On Guilded Splinters waarin Michael Brecker excelleert op zijn tenorsax. Het album is een heerlijke mix van diverse muzikale genres, maar New Orleans is dan ook dé smeltkroes van Amerika.

labels: New Orleans, Allen Toussaint, Toots thielemans, Michael Brecker

Wat bezielt al die musici toch om tenminste eens in hun leven een jazzalbum op te nemen? Het overgrote deel brengt het er bedroevend af en schijnt dat zelf ook te weten. Een vervolg komt er zelden! Aaron Neville, rhythm & blues-, soul- en popzanger vormt een prachtige uitzondering. Hij zegt al sinds zijn kinderjaren beïnvloed te zijn door jazz en op Nature Boy bewijst hij dat. Twaalf jazz-nummers worden vertolkt door Neville en groten uit jazz en pop: Ron Carter, Roy Hargrove, Ray Anderson, Michael Brecker, Charles Neville, Ry Cooder en maatje Linda Ronstadt. Van bekende klassiekers maakt Aaron Neville prachtige, nieuwe vertolkingen. Zijn krassende falsetstem geeft elk nummer een eigen, diepe lading.

labels: Aaron Neville, New Orleans, Ry Cooder, Linda ronstadt, Michael Brecker, Charles Neville