Once again heeft de Amerikaanse singer-songwriter en pianist John Legend (echte naam John Stephens) de opvolger van zijn debuutalbum 'Get lifted' genoemd. Die titel dekt de lading goed zijn nieuwste album ligt keurig in het verlengde van dat debuut. En waarom ook niet? 'Get Lifted' was uiterst succesvol, bij publiek en critici.
De 27-jarige, uit Ohio afkomstige, Legend heeft opnieuw een keurig verzorgd en uiterst verantwoord album gemaakt. Misschien wel weer goed voor een handvol Grammy Awards. En toch wringt het een beetje. John Legend kiest eerder voor pop dan voor r&b, eerder voor zwoelte dan voor passie. Het is daardoor allemaal net iets te netjes, te beheerst. Nooit gaan de remmen los. Nooit giert Legend bijna uit de bocht. Je zou willen dat de begenadigde muzikant en tekstschrijver zijn grenzen eens nadrukkelijker opzoekt. Nu dreigt het gevaar dat hij blijft hangen in 'meer van hetzelfde' en dat pad voert onherroepelijk richting vergetelheid. Dat zou zonde zijn van zijn talent dat in de nummers 'Save room' en 'Heaven' het meest overtuigt.

labels: John Legend, USA, Grammy Awards

De achterkant van het inlegboekje bij de nieuwe cd 'B'Day' van Beyoncé Knowles (voorheen van Destiny's Child) doet het ergste vrezen. Zij staat in een soort haute couture-bikini op stiletto-hakken met twee nordic walking-stokken op een grasveld bij twee krokodillen. In wat een bevallige pose moet zijn. Haar tweede solo-album 'B'Day' past goed bij dat ridicule plaatje. Hoewel de 25-jarige Amerikaanse een begenadigd zangeres is, weet zij dat goed te verbergen op 'B'Day'. Eerder snerpend klinkt haar stem in de voornamelijk uptempo-nummers. Beyoncé doet iets te veel moeite een stoere straatmeid te lijken. Het album mist mede daardoor warmte en afwisseling. Dat Beyoncé in zee is gegaan met allerlei verschillende producers - onder anderen Swizz Beatz, Rodney Jerkins en The Neptunes - doet er ook geen goed aan. Net als de grote rol van haar vriendje Jay-Z. Te veel kapiteins op een schip werkt nu eenmaal niet, zeker omdat Beyoncé Knowles zelf en haar halve familie ook nog eens een vinger in de pap moeten hebben. Een teleurstelling dus.

labels: Jay-Z, Beyonce, Beyonce Knowles, Rodney Jerkins, Swizz Beats, USA, The Neptunes

Na de eerste keer luisteren roept het derde album van de Amerikaanse zangeres en gitariste India.Arie enige scepsis op. Een beetje gewoontjes, saai zelfs. Maar na nog een paar keer draaien, opent het album zich steeds meer. Dan vallen de nuances op, de verrassende accenten in de arrangementen en vooral de boodschap die India.Arie in de nummers op 'Testimony: vol.1, life & relationships' heeft gestoken. In tegenstelling tot veel van de hedendaagse r&b-artiesten heeft India.Arie (in het echt: India Arie Simpson) écht iets te zeggen. Op dit album gaat het vooral over relaties. Tussen man en vrouw, zwart en wit, oud en jong. De Afro-Amerikaanse India.Arie - die in haar land ambassadrice van Unicef is - bouwt sinds haar debuutalbum 'Accoustic soul' uit 2001 aan een bescheiden maar fascinerend oeuvre. Waarin zij een onmiskenbaar eigen geluid etaleert. Fijnzinnig. Wars van hokjes. Zo staat op 'Testimony' een nummer ('The heart of the matter') van Don Henley van The Eagles en doet Bonnie Raitt mee op 'I choose'. Naar verluidt is India.Arie al bezig met het tweede deel van 'Testimony'. Dat belooft wat.

labels: India.Arie, USA

De Amerikaanse zanger en liedjesschrijver Ne-Yo (Shaffer C. Smith) is 22 jaar, maar klinkt veel rijper. Hij loopt, ondanks zijn leeftijd, dan ook al een paar jaar mee in de muziekindustrie. Hij schreef nummers voor onder anderen Beyoncé, Faith Evans, Mary J. Blige en Musiq. Zijn eigen debuutalbum 'In my own words' klinkt opmerkelijk volwassen. En veel minder plat dan heel veel andere r&b-albums. Ne-Yo tekent voor echte liedjes, met kop en staart en gelaagd, zowel wat de tekst als de arrangementen en de zangpartijen betreft. Niet voor niets noemt hij Prince, Stevie Wonder en Marvin Gaye als zijn grote inspiratiebronnen. Ook al kan de uit Las Vegas afkomstige Ne-Yo de kwaliteiten van die drie iconen van de moderne zwarte muziek (nog) niet benaderen, toch is hij één van de weinige hedendaagse artiesten die een oude (soul) en een nieuwe (r&b) muziekstroming op een interessante manier aan elkaar knopen. Zijn debuutalbum doet qua zang en composities nog het meeste denken aan R. Kelly, maar dan wel beter. En die R. Kelly is een hele grote geworden.

labels: Ne-Yo, R.Kelly, USA

De Amerikaanse zangeres Mary J. Blige (34) schijnt de deur gesloten te hebben achter een slechte periode die werd gekenmerkt door verkeerde mannen en drugs en drank. Ze is sinds twee jaar getrouwd en heeft haar leven weer op de rails, meldt ze. Mogelijk dat het nieuwe album 'The Breakthrough' - nummer zeven - van de Queen of Hip Hop & Soul daarom zoveel sereniteit uitstraalt. Hip hop en soul smelten hier misschien wel nadrukkelijker samen dan ooit tevoren op haar albums. Mary J. Blige schaart zich trouwens sterker dan ooit aan de zijde van souldiva's als Aretha Franklin dan aan die van hip hop-zusters als Missy Elliott. Blige bewijst opnieuw dat ze een begenadigd vocaliste is die ook zonder modieus effectbejag en overtrokken stoere poses kan. Af en toe kiest ze voor te veel drama, maar ze komt er mee weg. Bijzonder nummer op haar laatste album is 'One' van U2, waarin Bono te horen is. Ondanks dat Mary J. Blige met diverse producers samenwerkte, zoals Will.I.Am van The Black Eyed Peas, 9th Wonder en Jimmy Jam & Terry Lewis, is 'The Breakthrough' verrassend hecht.

labels: Mary J. Blige, USA

De Amerikaanse r&b-ster R. Kelly mag dan vele talenten hebben - zanger, producer, liedjesschrijver en multi-instrumentalist - zijn fascinatie is behoorlijk eenzijdig: sex. Daar draait het om in nagenoeg elk nummer op zijn tiende album TP.3 Reloaded. Nummers als Sex Weed en (Sex) Love is What We’re Makin’ wijzen daar al op. In The Kitchen mag onschuldig klinken als titel, maar R. Kelly legt er in uit dat het overal wil doen, tot op het fornuis,. Het thema lijkt een gevaarlijk terrein voor een man die al heel wat juridische ellende heeft gehad vanwege (vermeende) sex met minderjarigen. Maar dat heeft hem blijkbaar niet veranderd. TP.3 Reloaded biedt niet alleen dezelfde thematiek, de half gezongen en half gesproken nummers met hun vaak kinderlijke rijmende teksten zijn ook hetzelfde verpakt: in een gladde mix van hiphop, soul en funk. Het aardigste zijn nog de uptempo-nummers, zoals Reggae Bump Bump, waarin hij hulp krijgt van Elephant Man. Als toegift biedt R. Kelly een muzikale soap in vijf hoofdstukken op dvd. Ook amper te verteren.

labels: R.Kelly, USA

De eerste paar minuten van het nieuwe album 'The Cookbook' van de Amerikaanse rapster Missy Elliott zijn verwarrend. Voorbij komen een knullig mini-hoorspelletje waarvoor Elliott zich een soort Jamaicaans accent heeft aangemeten, het wel erg minimalistische nummer 'Joy' en vervolgens een sample van de J. Geils Band. Het doet het ergste vermoeden. Bijzonder wordt het daarna niet meer, ook al revancheert de zeer succesvolle hiphop-artieste zich in de loop van het album wel enigszins. Vooral daar waar ze haar raps kruidt met wat meer muzikale ingrediënten. Toch is haar receptuur veel te eenzijdig: strakke beats en raps waarin ze verhaalt van haar eigen kunsten of - zeer expliciet - van het seksuele genot dat zij van een man eist. Als zelfbewustheid en bravoure zo worden opgediend, is het resultaat meestal niet een hoogstaand haute cuisine-gerecht, maar een ingezakte soufflé. Daar kunnen de ingehuurde keukenhulpjes - zoals Pharell van de Neptunes of rapveteraan 'Slick Rick' Rogers - weinig aan verhelpen. Maar of dat de fans van Elliott kan deren...

labels: Missy Elliott, The Neptunes

Velen dachten dat de solocarrière van Beyonce Knowles het einde zou betekenen voor het succesvolle Amerikaanse Destiny's Child. Maar er is na enkele jaren toch weer een album uit van het damestrio: 'Destiny Fulfilled'. Daarmee pakken Knowles, Kelly Rowland en Michelle Williams gewoon de draad weer op van onder meer de kaskraker 'Survivor' (2001). Maar de glans is een beetje dof geworden. Op 'Destiny Fulfilled' staat geen nummer dat er uitspringt. Teksten, arrangementen, de harmonieuze samenzang, hijgje hier en kreuntje daar, de stoere straattaal en de seksuele zelfbewustheid, we hebben het allemaal al eens gehoord. Dus wie dweept met de groep valt zich zeker geen buil vallen aan het nieuwe album. Wie vindt dat stilstand achteruitgang is, die kan het gerust overslaan. Misschien is de titel van het album wel meer van toepassing dan bedoeld: 'Destiny Fulfilled', ofwel: onze taak zit erop.

labels: Destiny's Child, USA, Beyonce Knowles, Kelly Rowland, Michelle Williams

Van alle hedendaagse artiesten die in de categorie r&b worden ingedeeld, is dat etiket voor Angie Stone misschien wel het meest onterecht. Dat bewijst haar derde cd 'Stone Love' maar weer eens. Ze vermijdt daar opnieuw de clichés die veel r&b zo moeilijk te verteren maken, zoals stoerdoenerij in de teksten, eenheidsworst in de arrangementen en een gebrek aan vocale bezieling. Stone daarentegen is een begenadigd zangeres, meer getalenteerd dan vele anderen. De Amerikaanse bewijst ook met haar nieuwe album dat ze dichter staat bij bijvoorbeeld de oude vocale kanonnen Aretha Franklin, Ann Peebles of Betty Wright (met wie ze een duet zingt in 'That Kind Of Love), dan bij Missy Elliott, Mary J. Blige of Li'l Kim of andere grootheden van nu. Tot de hoogstandjes op dit uiterst relaxte album - een beetje meer peper had gemogen - behoren 'U-haul' en 'Stay for a while' (duet met Anthony Hamilton).

labels: Angie Stone, USA, Anthony Hamilton

De Wembley-arena in Londen is blijkbaar een inspirerende omgeving voor artiesten. De Amerikaanse r&b-ster Beyoncé Knowles trad er vorig jaar op voor een dolenthousiast publiek, tijdens haar eerste solotour. Dat Londense publiek kreeg precies wat het verwachtte van de leading lady van het populaire Destiny’s Child: een gelikte, swingende show vol toeters en bellen, kostuumwisselingen en aanstekelijke muziek. Dat concert - veertien nummers - is op dvd gezet. Natuurlijk zingt Knowles haar grootste hits, zoals Crazy In Love en een Destiny’s Child-medley. De show is aangevuld met bonusmateriaal, dat vooral bestaat uit een blik achter de schermen en een cliché-gesprekje met de zangeres. Verder in de bonus een optreden tijdens de Brit Awards Show en de reclame (sic!) voor L’Oréal waarin ze te zien is. Nog gekker is de update van Destiny’s Child die zo interessant op de index van de dvd staat. Die bijdrage bestaat uit niet meer dan twee regels tekst: de groep is in de studio en de volgende cd komt dit najaar uit. Tja.
Dan is de cd met zes nummers die is bijgevoegd heel wat leuker. En zelfs die bevat slechts drie nieuwe nummers en drie remixes.

Niet kunnen kiezen is een kwelling, ook voor muzikanten. Neem de begenadigde zangeres Beyoncé Knowles, kopvrouw van het immens populaire trio Destiny’s Child. Ze nam haar solodebuut Dangerously In Love op in New York, Los Angeles, Miami en Atlanta, met verschillende producers. Ze nodigde allerlei collega’s uit om mee te zingen, van Jay-Z en de onvermijdelijke Missy Elliott tot de oude softsoulslijper Luther Vandross. En ze wilde ook nog eens al haar muzikale invloeden laten horen, van rock en hiphop tot jazz. Geen wonder dat haar eersteling een (te) bonte stijloefening is geworden. Desondanks toch al een commercieel succes. Uitschieters zijn de nummers Signs en Speeches: traag, maar hypnotiserend mooi gezongen.

labels: Beyonce, Beyonce Knowles, Destiny's Child, Jay-Z, USA

Het vierde album 3D van het succesvolle Amerikaanse trio TLC, dat meer dan 27 miljoen albums heeft verkocht, is de zwanenzang van Lisa ’Left Eye’ Lopes. Zij kwam in april bij een auto-ongeluk in Honduras om het leven. Vier van de dertien nummers zijn (mede) van haar hand. Lopes heeft een deel van 3D mee opgenomen, maar het album is uiteindelijk zonder haar afgemaakt door de twee andere leden van het trio: Tionne ’T-Boz’ Watkins en Rozonda ’Chilli’ Thomas. Het grote gevaar was dat 3D een sentimenteel eerbetoon aan de verloren zuster zou worden, maar het tegendeel is waar. Het album s uptempo, vrolijk zelfs. Leukste nummer: Girl Talk. Maar: geen wereldschokkende muziek, want te formule-achtig.

labels: TLC, Lisa Left Eye Lopes

Melissa Elliott is een van de zwaargewichten in de hiphopwereld. Niet alleen als uitvoerend artiest, maar ook omdat ze onder meer producer, tekstschrijver en platenbaas is. Missy Elliott maakt haar faam met de vierde cd Under Construction (wederom met Timbaland gemaakt) weer helemaal waar. Niet vernieuwend, maar degelijk, met uitschieters als P****cat, Nothing out there for me (met Beyonce Knowles van Destiny's Child) en Can you hear me (met TLC). Elliott is weer stoer en vulgair, maar gelukkig met genoeg zelfrelativering om dat niet stuitend te maken.

labels: Missy Elliott, Beyonce, TLC

Nieuwsgierig werd door r&b-fans gewacht op het debuutalbum van Ashanti Douglas. Als gastvocaliste op platen van onder meer Ja Rule (de hit Always on time), Big Pun en Fat Joe heeft de jonge Amerikaanse al indruk gemaakt. Met Ashanti lost ze die belofte maar gedeeltelijk in. Het is vooral een degelijk album in het genre waar r&b en soul samenkomen. Niet voor niets geldt Mary J. Blige als voorbeeld voor Ashanti, net als jazz-zangeres Ella Fitzgerald trouwens. Zoveel is duidelijk: Ashanti is een talent, maar echte juweeltjes ontbreken op haar debuut.

labels: Ashanti, Mary J. Blige, Ja Rule

Van de gruizige soulstem van Macy Gray moet je houden. Ze is een combinatie van Aretha Franklin en Janis Joplin. Of van Eartha Kitt en Prince (aldus de Britse The Times). Met The id - wat staat voor het instinct van de mens - heeft ze haar debuutalbum On how life is (uit 1999) ruimschoots overtroffen. The Id is is gemaakt op gevoel, instinct desgewenst. Daardoor veel gevarieerder dan haar vorige cd. Neem het absolute hoogtepunt van The id: Sexual revolution. Dat nummer begint rustig met violen, vervolgens wordt het haast een discostamper en ontaardt het in zwaar op gitaren leunende funk. De mix ontspoort nergens, of ze nu kinderkoren in de strijd gooit of kiest voor ouderwetse soul. Heel bijzonder. Met bijdragen van onder anderen Erykah Badu, Angie Stone en het nieuwe talent Sunshine Anderson. Dat geeft de status van de 29-jarige Macy Gray als eigentijdse souldiva aan.

labels: Macy Gray, Erykah Badu, Angie Stone

Het achtste studioalbum Face2Face van Kenneth 'Babyface' Edmonds is een goede plaat. Goed in de zin van degelijke kwaliteit. Dat kan ook niet anders van iemand met zo'n staat van dienst. Babyface is niet alleen uitvoerend artiest, maar ook liedjesschrijver, producer en componist van filmmuziek.
Zijn tragiek is dat zijn werk voor anderen, zoals Toni Braxton, Madonna en Eric Clapton, zijn eigen werk overtreft. Dat ligt vooral aan zijn bescheiden vocale kwaliteiten. Op zijn composities - vooral ballads en midtempo-nummers - is weinig aan te merken. Stijlvol, met flair, vol verrassende melodiewendingen. Maar ook na vele malen luisteren beklijft er niet echt iets van dit album.

labels: Babyface, Kenneth Edmonds, Toni Braxton, Madonna, Eric Clapton

De Amerikaanse zanger Maxwell heeft zijn plek veroverd als prominent vertolker van ouderwetse soul. Zeven miljoen platen heeft hij sinds zijn debuut van vijf jaar geleden verkocht. Met zijn nieuwe cd Now herstelt hij zich heel keurig van het mindere vorige album, Embrya. Verwacht geen muzikale vernieuwingen of verrassende vingeroefeningen, ook al staan er schitterende nummers op als For lovers only en Temporary nite. Volgens zijn aanhangers maakt Maxwell hypnotiserende, sensuele en subtiele soul; een verademing vergeleken met veel opgeblazen r&b. Wie minder van hem gecharmeerd is, vindt het ongetwijfeld allemaal wel erg voortkabbelen. Maar niemand kan ontkennen dat Maxwell een mooie, warme stem heeft.

labels: Maxwell, USA

Missy 'Misdemeanor' Elliott is een zwaargewicht, niet alleen artiest, ook producer, arrangeur en platenbons. Zeer succesvol, voor zichzelf en anderen. Op haar derde solo-album Miss E...So Addictive melkt zij het succes van haar eerdere hit-cd's Da Real World (1999) en Supa Dupa Fly (1997) niet uit. Miss E is minder gespierd, meer sexy, vindt ze zelf. Klopt. Elliott leunt met haar zang en raps nog altijd op stuiterende elektro-beats, maar zoekt ook de grenzen van het genre op. Soul, funk, gospel en allerlei bijzondere ritmes komen voorbij, tot oriëntaals toe. Daarmee is zij - op een bescheiden manier - weer vernieuwend. De teksten blijven eenzijdig stoer; nummers als Lick Shots, One Minute Man en Dog in Heat laten weinig te raden over. De onbevooroordeelde luisteraar snakt naar wat zelfspot.

labels: Missy Elliott

Altijd een moeilijk album, het tweede na een succesvol debuut. Rahsaan Patterson heeft na zijn eersteling uit 1997 een sterke opvolger gemaakt. Van de ideeënarmoede die een deel van de zwarte muziek van nu kenmerkt, heeft Patterson geen last. Love In Stereo is een volwassen album met teksten die ergens over gaan en met een muzikale diversiteit die toch nergens ontspoort. Soms zijn de nummers strak en funky, andere zijn relaxed of knipogen naar de jazz. New-Yorker Patterson (1974) is een van de weinige hedendaagse zwarte muzikanten die de r&b kunnen vernieuwen. En dat lukt hem door zorgzaam met zijn muzikale verleden om te gaan. Dat hij in een muzikaal gezin is opgegroeid met de muziek van onder anderen Stevie Wonder, Earth Wind & Fire en Miles Davis, hoeft niemand te verbazen na het beluisteren van Love In Stereo.

labels: Rahsaan Patterson

Het debuutalbum Black Diamond van de Amerikaanse zangeres Angie Stone heeft haar meteen gekatapulteerd tot de categorie 'souldiva'. Stone is inderdaad een bezield zangeres, ook in haar teksten. Toch verloochent zij haar muzikale wortels niet, getuige haar geslaagde versie van Marvin Gaye's klassieker Trouble Man. Het is juist die samensmelting van heden en verleden die Stone's album bijzonder maken. Aan Black Diamond werkten onder meer D'Angelo en Lenny Kravitz mee, waaruit blijkt dat Stone al enige status heeft verworven. Zij past in het rijtje Lauryn Hill, Erykah Badu en Mary J. Blige. Maar hoe goed dit album ook is, of ze het predikaat 'diva' waard is, moet ze de komende jaren nog bewijzen.

labels: Angie Stone, Lauryn Hill, Erykah Badu, Mary J. Blige, D'Angelo, Lenny Kravitz, Marvin Gaye

Mary J. Blige heet de queen of hip hop soul te zijn. Die koninklijke status is af te lezen aan de coryfeeën die aan haar nieuwe (vierde) studio-album Mary meewerken: onder anderen Lauryn Hill, Elton John en Bernie Taupin, Babyface, Jimmy Jam, Terry Lewis en Eric Clapton. En dan staan er ook nog duetten met George Michael (de bekende hit 'As'), Aretha Franklin en K-Ci Hailey op het album. Dat kan met al die kopstukken dus niet missen en al helemaal niet omdat Mary J.'s zang de laatste jaren aan expressie gewonnen heeft (in het vocale duel met queen of soul Aretha Franklin blijft ze recht overeind). Is het door ballads gedomineerde album daarmee een meesterwerk? Net niet. Daarvoor zijn de arrangementen iets te vlak en missen ze een dosis venijn. Wat meer rauwheid had geen kwaad gekund.

labels: Mary J. Blige, Lauryn Hill, Terry Lewis, Eric Clapton, Jimmy Jam

Platenmaatschappij Virgin zegt het zelf: ’Anno 1998 zijn er twee stromingen die de hitparades domineren: r&b en meidenpop. Een perfect moment dus voor Dignity om een greep te doen naar de macht. Want een meisjesgroep die r&b zingt’. Dat doet het ergste vrezen: confectiepop van het bedachte soort. Toch is het debuutalbum van het Nederlandse vocale trio geen gruwel. Het album klinkt zelfs heel wat oorspronkelijker dan veel muziek die Amerikaanse meidengroepen produceren. Minder sjabloonachtig, niet platvloers en emotioneler. Daarnaast hebben Garcia Gorré, Karima Lemghari en Suzan Haps vocaal meer in hun mars dan de meeste van hun Amerikaanse tegenhangers. Het debuut van Dignity, dat vooral ballads en mid-temponummers bevat, steekt boven het maaiveld uit.

labels: Dignity, Nederland

Twee jaar na het gouden debuutalbum komt het Amerikaanse meidentrio Total met opvolger Kima, Keisha & Pam. Opnieuw opgenomen onder de hoede van Sean ’Puffy’ Combs. Een hele reeks bekende mede-artiesten en producers werd ingeschakeld, onder wie Missy Elliott, Heavy D. en R, Kelly. Toch klinkt het nieuwe album homogeen: een robuuste mix van hiphop en funk (pre-millennium funk noemt de platenmaatschappij dat...). Enige uitzondering hierop is de stevige gitaarrock in het nummer Rock Track.
Total volgt de sjablonen van het genre: expliciet taalgebruik, samples, veel gehijg (er staat zelfs een masturbatiefragment op dit album), pruilerige zang, mechanische, zielloze begeleiding en seks als overheersend thema. Dus ongetwijfeld wordt het dit album een commercieel succes.

labels: Total, Missy Elliott, R.Kelly

Schop de mens tot hij een geweten heeft. Een citaat van Louis Paul Boon dat van toepassing is op het debuutalbum Black Moses van het gelijknamige duo. Een bijzonder tweespan: de zwarte Amerikaan Infinity en de Chileense indiaan Mentor, die in Zweden wonen en werken. Kenmerken veel albums uit de hiphop-hoek zich door platte teksten, die van Black Moses gaan hoogzwanger van een vlammende boodschap: armoe, incest, onrecht, geen sociaal of maatschappelijk thema slaan de beide artiesten over. Infinity spuwt zijn boodschap uit, als een bezeten preker. En dat op een intrigerend klankentapijt. De ene keer stampt de ritmesectie rechttoe-rechtaan, een volgend nummer loopt bijna over van Wagneriaanse bombast. Elk nummer is heel verantwoord en politiek correct en toch is het geheel lood- en loodzwaar.

labels: Black Moses

Hamvraag wat betreft de debuut­-cd van de Rotterdamse vocale r&b-­formatie Roméo is natuurlijk of de vier Nederlanders zich kunnen meten met wat er in dit genre uit Amerika komt. Dat kunnen ze. De eerste cd van Roméo ­ met de single Coming Home scoorde het kwartet al een grote hit, ­ is een smetteloze productie. Nergens een kneuterige imitatie van een toch vooral zwarte, Amerikaanse muziekstroming. Zelfs in de uitspraak van het Engels is geen vleugje accent van de vier Rotterdammers te bespeuren. Op de cd, die ook Roméo heet en in dertig landen uitkomt, vooral ballads, afgewisseld met enkele mid­tempo nummers. Geen sublieme uitschieters naar boven, daarentegen ook geen benedenmaatse nummers. Daarmee bewijst Roméo wel dat in Nederland ook hele degelijke r&b gemaakt kan worden.

labels: Romeo, Nederland