In de zomer van 1969 vindt op zo'n 150 kilometer van Woodstock nog een groot festival plaats. In New York, in park Mount Morris in de wijk Harlem. Het Harlem Cultural Festival is uitgesmeerd over zes weekeinden. Met gratis optredens van onder anderen Stevie Wonder, Sly & The Family Stone, The Staple Singers, Mahalia Jackson, The Fifth Dimension, Ray Barreto, The Chamber Brothers, B.B. King, Mongo Santamaria, Nina Simone, Edwin Hawkins Singers, Herbie Mann, Abbey Lincoln, Max Roach, David Ruffin, Chuck Jackson, Gladys Knight & The Pips en Hugh Masakela. Een uitbundige verzameling talenten uit de wereld van soul, blues, funk, jazz, gospel. En veel publiek, in totaal zo'n 300.000 mensen.

Documentaire
Hoe majestueus de muzikanten waren en hoe feestelijk de sfeer was, is pas sinds kort te zien, in de documentaire Summer Of Soul (…or When the Revolution Could Not Be Televised). Dat laatste refereert aan de 45 uur aan concertregistratie vastgelegd door regisseur Hal Tulchin maar nooit vertoond. Geen televisiezender of filmstudio had er belangstelling voor. Dankzij muzikant, producer en filmregisseur Ahmir Thompson, bekend als Questlove, zijn al die tapes afgestoft en is er toch een documentaire van bijna twee uur van gekomen. Met optredens, interviews met artiesten en bezoekers van toen. Maar ook met tal van deskundigen die de tijdgeest van die zomer duiden. En het belang van deze optredens in het voor zwart Amerika scharnierjaar 1969, toen black ineens beautiful werd.


Belangrijk tijdsdocument
Dat maakt Summer Of Soul ook een belangrijk tijdsdocument. Vanuit muzikaal oogpunt bezien, is het jammer dat van de meeste artiesten slechts één nummer in de documentaire is opgenomen (van een aantal ook geen). Maar misschien komt er ooit nog een langere versie; de eerste montage van Questlove duurde maar liefst 3,5 uur en het kostte hem moeite die terug te brengen tot iets minder dan 2 uur.
Verrassend is hoe kraakhelder het geluid bij de beelden is. Zie maar eens stil te zitten bij de nummers van Sly & The Family Stone of de jonge Stevie Wonder die helemaal los gaat op drums. Terwijl op dat moment de Apollo XI op de maan landt. Commentaar van festivalbezoekers: ,,Dat ze het geld maar gebruiken om arme mensen te eten te geven".

De documentaire is vooralsnog alleen te zien via diverse streamingdiensten

labels: Summer Of Soul, Soul, Jazz, Blues, Gospel, Questlove, Woodstock, Harlem, Harlem Cultural Festival, Stevie Wonder, Sly & The Family Stone, The Staple Singers, Nina Simone, Mongo Santamaria, Ray Barreto, David Ruffin, Gladys Knipght & The Pips, The Fifth Dimension, Maanlanding

Stevie Wonder is een muzikaal genie. Wie zich aan zijn werk waagt, moet dus van goeden huize komen. Trijntje Oosterhuis (Total Touch) brengt met For Once In My Life een live-cd uit met alleen nummers van Wonder. Een ongewone combinatie met een verrassend resultaat. Oosterhuis toont zich op dit album een ware souldiva: vol nuances, nu eens zwoel en gevoelig en dan weer uithalend als ze van God los is. Oosterhuis koos gelukkig niet de gemakkelijkste weg, namelijk het klakkeloos imiteren van de fraaie Wonder-composities. Ze voegt er haar eigen (zang)persoonlijkheid aan toe. Ook in de keuze van de nummers speelt ze niet op zeker, want ze beperkt zich niet alleen tot de klassiekers. Haar strakke begeleidingsband zorgt ervoor dat de rijkgeschakeerde arrangementen van Wonder ook live tot hun recht komen. Maar ja, het blijven grote schoenen om te vullen, die van een genie.

labels: Stevie Wonder, Trijntje Oosterhuis

Eigenaar Berry Gordy van het legendarisch Motown platenlabel wilde maar één ding: hits. Die kreeg hij ruimschoots van artiesten als Stevie Wonder, Marvin Gaye, The Supremes en The Jackson Five. Een van de manieren om die hits te scoren was een harde onderlinge competitie binnen het label; dezelfde nummers werden vaak door verschillende producers en artiesten opgenomen, waarna de uitvoering met de meeste hitpotentie werd uitgebracht. De ’afvallers’ zijn nu samengebracht, maar zulke rariteiten zijn het niet. Sterker nog: er staan heerlijke versies op van Motown-klassiekers. Bijvoorbeeld van de Supremes-nummers I Hear A Symphony (dit keer van Stevie Wonder) en Stop! In the Name Of Love, meeslepend vertolkt door Kim Weston. Slechts drie van de nummers zijn eerder uitgebracht: de rest komt uit het archief. Voor Motown-fans verplichte kost.

labels: Motown, Stevie Wonder, Marvin Gaye, The Supremes, Kim Weston

Diverse keren is het uitbrengen van het nieuwe album van de muzikale duizendpoot Stevie Wonder uitgesteld. Het maakte de verwachtingen alleen maar hoger, ook al omdat de perfectionist al in geen tien jaar meer een nieuw studio-album had gemaakt. Die hooggespannen verwachtingen lost hij niet in. Niet dat 'A Time To Love' een slecht album is, zeker niet. Stevie Wonder zal nooit een echte uitglijder begaan. Maar bij iemand van zijn statuur, met geniale albums als 'Songs in the Key of Life' en 'Talking Book' en het ook klassieke 'Hotter Than July' op zijn conto, ligt de lat nu eenmaal hoger dan bij anderen. Ook al zijn die succesalbums al minstens 25 jaar geleden gemaakt. De nieuwe cd van Stevie Wonder bevat natuurlijk weer een reeks lieve ballads, afgewisseld met nummers met meer pit. Het openingsnummer 'If Your Love Cannot Be Moved', belooft nog veel: een meeslepend, funky ritme en fraaie zang van Wonder en Kim Burrell. Maar daarna volgen toch te veel 'gewone' nummers. Ook al zijn ze alle veertien met veel zorg en oog voor details geconstrueerd. Toch blijft hij ver verwijderd van zijn vroegere niveau.

labels: Stevie Wonder, USA, Motown, Kim Burrell

Een veilige keuze is het nieuwe album van Michael McDonald, oud-Doobie Brothers, maar al lang solo. Op 'Motown Two' vertolkt hij weer enkele pronkstukken van het legendarische zwarte platenlabel uit Detroit. Twee jaar geleden werd het album 'Motown' al platinum. En toch is dit misschien wel het beste album sinds jaren van de grijze zanger. De Motown-liedjes zijn de songs waarmee hij opgroeide en dat is te horen: het plezier spat er vanaf. McDonald zingt zeer geïnspireerd en de keuze van de nummers is beter dan die voor het vorige album. Niet alleen superhits komen voorbij, ook enkele iets minder bekende, maar minstens zo sterke nummers. McDonald wordt bijgestaan door een oerdegelijke ritmesectie en er zijn gastrollen voor Billy Preston en Stevie Wonder. Het nummer 'Stop, look, listen' dat hij zingt met Toni Braxton is een van de meest sexy soulduetten van de laatste jaren.

labels: Michael McDonald, Doobie Brothers, Motown, Billy Preston, Stevie Wonder, USA, Toni Braxton