JOHAN VAN GRINSVEN

Oswald d'Aumerie (3)

Het Waalwijkse SGP-raadslid Richard Tiemstra heeft schriftelijke vragen gesteld aan burgemeester en wethouders over de 'verdwijning’ van een groot deel van de kunstcollectie van Oswald d’Aumerie. 217 kunstwerken had deze in Waalwijk geboren kunstenaar en aristocraat in 1960 aan Waalwijk geschonken; daar zijn er nu nog 64 van over. Tiemstra is hier boos over; hij stelde zijn vragen naar aanleiding van twee artikelen die ik heb geschreven over deze kwestie.

Oswald d'Aumerie (2)

Het grootste deel van de kunstcollectie die Oswald d'Aumerie 51 jaar geleden aan Waalwijk schonk, is verdwenen uit het bezit van de gemeente. In 1960 gaf de kunstenaar 217 kunstwerken aan de gemeente waar hij in 1865 was geboren. In de hoop dat de collectie voor het nageslacht bewaard zou blijven. Waalwijk heeft nu nog 64 kunstwerken over deze schenking.
Waalwijk had het grootste deel van de nalatenschap van d'Aumerie in zijn bezit. Daarnaast hebben diverse musea in Nederland werken van de kunstschilder in hun collectie. Het Legermuseum in Leiden heeft veel tekeningen van d'Aumerie aangekocht. Wethouder Henk Heuverling betreurt het dat een groot deel van de collectie d'Aumerie is verdwenen.

Een nieuwsverhaal en een reconstructie van het verdwijnen’ van deze schilderijen staan in het
Brabants Dagblad van donderdag 29 december 2009.

Column met een staartje?

Ik heb een donkerbruin vermoeden dat een column van collega Sjaak Koolen in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad van zaterdag 24 december wel eens vergaande gevolgen kan krijgen. Dat glazen huis in Waalwijk waar hij over schrijft zou er namelijk best eens kunnen komen. Want de Waalwijkse Ina van Cromvoirt heeft de handschoen opgepakt en zij is nu eenmaal niet voor een kleintje vervaard, zo heeft ze al vele malen bewezen. Onlangs heb ik haar langdurig mogen interviewen. Het verhaal leverde veel reacties op.
Misschien kunnen beiden - in samenwerking met veel anderen - iets heel moois gaan betekenen voor hospice Francinus de Wind en Toon Hermans Huis Waalwijk. Wie doet mee met het Wollukse Glazen Huis?

Dit is de column van Sjaak Koolen.
> Lees meer...

In mijn ziel geraakt

Op 12 oktober stond in het Brabants Dagblad een lezersbrief van een goede vriendin van mij. Die indrukwekkende reactie op een eerder artikel in het Brabants Dagblad over de eindigheid van zorg aan kankerpatiënten heb ik op die datum ook in dit blog opgenomen. Op 14 december 2011 is deze lieve vrouw - echtgenote, moeder van twee dochters van 15 en 17 jaar, dochter en vriendin - overleden, op 21 december hebben we afscheid van haar genomen. Bij die bijeenkomst past de kop van haar lezersbrief: In mijn ziel geraakt.

Oswald d'Aumerie

Voor een artikel in het Brabants Dagblad ben ik al enkele weken - in Waalwijk - op zoek naar schilderijen van Oswald d’Aumerie (1865-1962). Deze kunstenaar schonk in 1960 maar liefst 217 schilderwerken aan Waalwijk, de plaats waar hij was geboren en de eerste zes jaar van zijn leven woonde. Ik ben benieuwd wat er van die 217 schilderwerken is geworden. Het mysterie nadert langzaam zijn oplossing...

Vrijwilligersprijzen

Tijdens een bijeenkomst in het stadhuis van Waalwijk zijn de ‘Meer dan handen awards’ (ofwel: de vrijwilligersprijzen) uitgereikt. Ben de Jongste, de projectgroep jongeren en kinderen van het Toon Hermans Huis, Startpunt Waalwijk en de projectgroep Drempels Weg mogen zich de trotse winnaars noemen van deze vrijwilligersprijzen. Ruim 85 inzendingen zijn beoordeeld door een vakkundige jury, bestaande uit: Sjoerd Potters – wethouder Sociale Zaken, Peter Monsieurs – raadslid, Piet Hellings – lid Wmo adviesraad inzake vrijwillige inzet, Johan van Grinsven – redacteur Brabants Dagblad en Ludwig Reijnen – kantoordirecteur Rabobank Waalwijk De Langstraat.
bron: gemeente waalwijk

Lezersbrief: In mijn ziel geraakt

Vandaag staat een goede vriendin van mij met een lezersbrief - direct uit haar hart - in het Brabants Dagblad. Niet alleen omdat ik haar en haar gezin en familie ken en haar ziektegeschiedenis is dit een indrukwekkende brief.

Zaterdag werd ik in het Brabants Dagblad (8-10-211) door het artikel 'Rem op de zorgkosten' in het diepst van mijn ziel geraakt door de volgende uitspraak van hoogleraar Buskens: 'Een patiënt met kanker in een vergevorderd stadium krijgt van zijn oncoloog voor de vierde keer een behandeling met cytostatica (chemotherapie) waardoor zijn leven mogelijk met enkele maanden wordt verlengd. Wat zijn dat voor maanden vraag ik me af'.
Ik ben zo'n vrouw, 51 jaar, 7 jaar ziek, echtgenote, moeder van twee dochters van 15 en 17 jaar, dochter en vriendin. Voor mij is elke dag er één. Opgeven is voor mij en mijn naasten geen optie. Zolang er behandelingen mogelijk zijn, grijp ik ze aan en verleng ik mijn leven. Want dat is het meer dan waard. Het is een heel zwaar ziekteproces, maar ik ervaar nog iedere dag kwaliteit in het leven. En dat zit niet in geld, macht, haast, toekomst en materiële dingen. Ik kan me er niet aan onttrekken te denken dat Buskens een gezond man is en dat hij nog niet veel levensklappen heeft gehad. Anders zou hij wel inzien dat het leven om heel andere waarden draait. Gelukkig heeft bij mijn oncoloog en zijn medisch team het kostenaspect van mijn behandelingen tot heden geen hoofdrol gespeeld. Zolang er sprake blijft van verrijking en een graaicultuur in de top van de zorg en vooral ook bij zorgverzekeraars wil ik niet over rem op de zorgkosten praten.

Lilian van Hamont
Uden


Expositie Hans van der Ven

De editie De Langstraat van het Brabants Dagblad biedt vandaag weer twee extra kunst en cultuur-pagina’s. Met daarop onder meer een verhaal over de Waalwijkse amateurfotograaf Hans van der Ven. Hij exposeert een maand lang in het stadhuis van Waalwijk. Van der Ven maakt bijzondere foto’s, is steeds op zoek naar enerzijds emotie en verstilling en anderzijds naar het spel tussen licht en donker en tussen verschillende vormen. Ik heb al een voorproefje gehad van de foto’s die tijdens de expositie te zien zijn, omdat ik er een verhaal over geschreven heb, maar zal zeker de foto’s in het echt gaan bekijken. Wat trouwens de enige manier is om echt van fotografie te genieten. Van der Ven is niet karig in het afdrukformaat, dus dat wordt vast en zeker genieten.

De tentoonstelling is te zien van 30 sep­tember t/ m 28 oktober, op werkdagen van 9.00 tot 17.00 uur; dinsdag en don­derdag ook van 18.00 tot 20.00 uur. Het stadhuis van Waalwijk is te vinden aan de Taxandriaweg.

Venster op Waalwijk online

Maandag 12 september vond in de raadzaal van het stadhuis een studiemiddag plaats met als thema de Historische canon van Waalwijk in de klas. Tijdens deze middag werd uitleg gegeven over de educatieve toepassing van de Waalwijkse geschiedenis in het onderwijsprogramma naar aanleiding van het vorig jaar verschenen boek "Venster op Waalwijk. Een historische canon in dertig verhalen". Scholen in Waalwijk ontvangen op korte termijn elk 30 exemplaren van het boek voor gebruik in de lessen.
Aan het einde van de middag ging ook een begeleidende website online. Op www.regiocanons.nl/noord-brabant/waalwijk vind je de teksten en foto's van het boek "Venster op Waalwijk" met de geschiedenis van Waalwijk in een notendop vanaf de prehistorie tot nu. Maar de website biedt meer; ongepubliceerd beeldmateriaal, maar vooral ook allerlei mogelijkheden voor educatieve toepassingen van de vensters. Scholen kunnen teksten en beeldmateriaal direct in de les gebruiken via het digibord of via de optie 'canon in de klas'  kijken welke educatieve producten en uitstapjes er nog meer over het onderwerp beschikbaar zijn. Bij elk venster vind je bij welk van de venster van de Nederlandse canon het Waalwijkse aansluit en bij welk van de tien tijdvakken de tekst hoort. Neem eens een kijkje.

poster van de canon
Bron: website gemeente Waalwijk

Actie!

Een artikel over de met uitzetting bedreigde Irakese familie Al Delfi (zie een eerder blogonderwerp) heeft voor enige beroering gezorgd in Waalwijk. Van diverse kanten wordt de familie hulp aangeboden. Ook heeft de gemeenteraad over deze kwestie gesproken. Diverse gemeenteraadsleden hebben hun partijgenoten in Den Haag opmerkzaam gemaakt op de schrijnende situatie van deze vluchtelingen. Ik hoop dat niemand het mij kwalijk neemt dat ik het prettig vind dat mijn woorden tot deze daden hebben geleid.
Klik hier voor artikel pagina 1 Klik hier voor artikel pagina 2

Ron Beumer

Vandaag weer twee extra pagina’s kunst en cultuur in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. Met een interview met de Kaatsheuvelse kunstenaar Ron Beumer, die in Waalwijk werkt. Beumer maakt bijzondere kleurenetsen, van niet voor de hand liggende onderwerpen als pieren, vuurtorens, sloepen en bruggen. Het grensgebied van water en land fascineren hem. Begin oktober heeft Beumer een expositie in Waalwijk.
Wie nog nooit van de Broeders Goedemoord heeft gehoord mag deze editie van het Brabants Dagblad niet missen.

Nine Eleven

Natuurlijk moest er teruggeblikt worden op nine eleven. Ik heb de afgelopen dagen heel wat documentaires gekeken, de een wat beter dan de ander. Voor de derde keer zag ik de documentaire van de Franse broers Naudet, over een brandweerpost in de buurt van het WTC. De beelden blijven indrukwekkend. Terecht hebben de broers hun documentaire aangevuld met een epiloog over de afgelopen tien jaar. Triest om te zien en te horen wat de tol is die veel hulpverleners van die elfde september moesten betalen: kanker, depressies, trauma’s, gebroken huwelijken...

WDC Verhoeven

De nieuwe website van WDC Verhoeven levert goede reacties op van klanten en andere relaties van het Tilburgse transportbedrijf. De eigenaar van WijnDistributieCentrum Verhoeven is een goede vriend van mij; we hebben die website samen in elkaar gesleuteld. Een leuke klus, maar nog aardiger is het natuurlijk als blijkt dat de inspanningen daadwerkelijk resultaat opleveren. Een goede website is tegenwoordig onontbeerlijk voor een bedrijf. Maar dan wel eentje zonder al te veel toeters en bellen. Mensen zoeken gericht naar informatie op een website van een bedrijf en willen die snel kunnen vinden.

Treurigheid troef

Vandaag op bezoek geweest bij een Irakese familie - vader, moeder, twee dochters (6 en 12) die het land uitgezet dreigt te worden. Het echtpaar heeft een treurigstemmend verhaal verteld: onder meer over zijn zwakbegaafde dochter en een relatie die - eenmaal terug in Irak - tot onheil zal leiden, want tussen een sjiiet en een soenniet. Het echtpaar dacht enkele jaren geleden een nieuwe start te kunnen maken in Nederland en de kinderen een kans te geven op een gewoon leven, met onderwijs en zorg. In Irak vreesden en vrezen zij voor hun leven.
Het is een schrijnend, menselijk verhaal, maar wij hadden tevoren op de redactie een zakelijke, pragmatische discussie: waarom zouden we dit verhaal optekenen en dat van ontelbare andere uitgeprocedeerde asielzoekers niet? Tijdens zo'n discussie blijkt elke keer weer dat journalistiek geen exacte wetenschap is. Dit keer gaf de doorslag dat 'gemengde' huwelijk en de zwakbegaafde dochter en wat die twee elementen betekenen bij een terugkeer in Irak. De laatste tijd is er veel te doen geweest over goed geïntegreerde Afghaanse gymnasiummeisjes die uitgezet dreigden te worden. Die kregen veel steun vanuit de samenleving; zij konden trouwens hun eigen zaak ook goed bepleiten. Dit Irakese gezin kan dat niet. Voor hen zullen dan ook geen scholen in opstand komen en zal geen burgemeester dreigen met burgerlijke ongehoorzaamheid tegen een hogere overheid. Deze mensen hebben nauwelijks een stem. Alleen binnenkort in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad.

De 80 van De Langstraat

Een van de leukste evenementen van De Langstraat is De 80 van De Langstraat: een zogeheten Kennedy-mars, dus 80 kilometer wandelen in twintig uur. Dit evenement is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een groot en bont feest. Er doen rond de 2.600 lopers aan mee, maar er staan wel zo’n 100.000 mensen langs de route; hele straten en buurten bouwen een (nachtelijk) feestje langs het parcours. Op sommige plaatsen lijkt het wel carnaval. De laatste dagen heb ik weer een stel verhalen geschreven over De 80, uiteraard voor het Brabants Dagblad. En ik heb een gastopinie geregeld over De 80 en veiligheid. Die is geschreven door Jan de Hoogh, die namens de organisatie verantwoordelijk is voor veiligheid en verkeer. Zijn zeer lezenswaardige bijdrage - wat komt er toch een bult werk kijken bij het organiseren van dit evenement - staat zaterdag 3 september in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. Het viel me in de diverse contacten met mensen van De 80 weer op hoe professioneel die club van louter vrijwilligers is. Aan hun dienstverlening aan media kunnen veel organisaties - ook die met betaalde communicatiemedewerkers op de loonlijst - een voorbeeld nemen.

Poppenstee

Het voordeel van de zomerperiode is dat we ook eens uit kunnen pakken met verhalen die anders niet of veel korter de krant halen. De editie De Langstraat van het Brabants Dagblad heeft deze zomer een paar mooie leesverhalen gebracht. Met veel plezier heb ik een kijkje genomen bij de galerie en atelier De Poppenstee aan ’t Vaartje in Waspik. Daar maakt Bets van Boxel al 25 jaar bijzondere poppen. Vanaf het begin geholpen door haar man Jos en sinds 15 jaar door dochter Amy. Aardige, creatieve mensen. Wie bij het fenomeen poppen vooral denkt aan Barbie en Ken, zou eens op de website van De Poppenstee moeten kijken.

Wereldreizigers

image
Joske Mosselman en Jip Ten Bosch uit Drunen zijn de eerste hoofdpersonen van de zomerserie Wereldreizigers in de editie De Langstraat van het Brabants Dagblad. De afleveringen wordt geïllustreerd met veel foto’s die de geïnterviewden zelf gemaakt hebben. Joske Mosselman, die als communicatieadviseur werkt bij de gemeente Waalwijk, is een begenadigd fotografe. Voor wie een expositie wil maken van reisfoto’s, kan ik Joske van harte aanbevelen. Ze heeft een goed oog voor compositie. Van hun laatste reis hebben Joske en Jip een blog gemaakt.

Wieke Hoeke

De editie De Langstraat van het Brabants Dagblad is sinds enige tijd uitgebreid met wekelijkse lokale opinie- en economiepagina’s. De volgende uitbreiding worden lokale pagina’s kunst en cultuur; die verschijnen wekelijks op donderdag. De laatste weken hebben we lezenswaardige verhalen gehad over onder meer de muziekgroep SeriouS en fotografe Wieke Hoeke. Laatstgenoemde is een talentvolle jonge Waalwijkse fotografe. Haar werk is - nu al - de moeite waard. Het zou mooi zijn als ze in haar eigen woonplaats een expositie kan houden.
werk van wieke

De Muziekmannen

Over muziek, maar met een knipoog. Dik driehonderd jaar muziekliefhebberij is bijeengebracht op het weblog en de website van de Muziekmannen. Vanuit die gemeenschappelijk passie maken de Muziekmannen een eigenzinnig muziekmagazine, maar dan op het internet.
De Muziekmannen zijn sinds begin maart 2011 actief. Het weblog begint inmiddels aardig gevuld te raken. Twaalf mannen - van bouwjaar 1947 tot 1987 - maken de Muziekmannen. Hun achtergrond is heel verschillend, van jongerenwerker tot journalist en van schooldirecteur tot student. Mijn bemoeienis? Ik ben een van de Muziekmannen.

Klik hier voor het weblog van de Muziekmannen
image

Aanhoudende belangstelling

De vraag naar het eind vorig jaar verschenen boekje ‘Venster op Waalwijk’ blijft aanhouden. Dat vertelt eigenaar André van Gastel van de Waalwijkse boekhandel Plantage Books & More desgevraagd. Het boekje is daar uitverkocht, net als bij The Read Shop van zijn collega Berry van Noije. Van Gastel: “Ik had er al weer honderd kunnen verkopen, maar helaas is het al enkele maanden uitverkocht”. Het boekje verscheen afgelopen najaar, mede dankzij steun van de gemeente Waalwijk, in een oplage van drieduizend stuks. Een deel daarvan ging naar scholen in Waalwijk, als gift van de gemeente. Aan het boekje werkten ongeveer twintig auteurs mee.

Afscheid van Rob Oostelbos

Tilburg heeft vrijdag 4 maart definitief afscheid genomen van Rob Oostelbos (53), bekend stadsverslaggever van het Brabants Dagblad. Dat gebeurde in het crematorium in Tilburg. Rob stierf aan longkanker. De aula van het crematorium was te klein om alle belangstellenden te kunnen herbergen. Het tekent de persoon en de manier van werken van Rob. Het centrum van Tilburg was zijn habitat, niet alleen als verslaggever. Hij woonde er en zocht er zijn ontspanning. Betrokken schreef hij over tal van zaken, van politiek tot horeca. Zijn netwerk was enorm groot; dat kon zo groeien mede door zijn innemende persoonlijkheid en zijn journalistieke kwaliteiten. Alle aspecten van persoon en professie kwamen in de zonder uitzondering bevlogen toespraken heel herkenbaar voor iedereen voorbij tijdens de afscheidsbijeenkomst. Dat maakte het afscheid van Rob persoonlijk, indrukwekkend en troostrijk voor alle aanwezigen. Het is misschien een cliché, maar daarom niet minder waar: Rob zal zeer gemist worden door velen.

Lees hier het in memoriam dat Nico Snels schreef bij het overlijden van Rob Oostelbos

Jurydienst

Maandag 28 februari vond in Theater De Leest in Waalwijk de spannende lokale voorronde van de Nationale Voorleeswedstrijd plaats. Tien jonge kandidaten lazen daar voor een goed gevulde zaal supporters voor. Nina Janssens van basisschool Vrijhoeve in Sprang-Capelle werd de winnaar. Voor het tweede jaar op rij mocht ik in de jury zitten, dit keer als voorzitter. De andere juryleden waren Geert van de Ende van De Leest en Dini de Kort, voorheen directeur van Bibliotheken Waalwijk. Opnieuw was het een leuk evenement en weer perfect georganiseerd door Hetty van Doesburg en andere medewerkers van de bibliotheek.
image

Prinses Máxima krijgt 'mijn' boek

Prinses Máxima bezocht vrijdag 28 januari sociaal cultureel centrum Den Bolder in Waspik. Bij die gelegenheid nam ze ook een kijkje in de bibliotheekvestiging die in dat complex te vinden is. Máxima vertrok niet met lege handen uit de bieb: ze kreeg een lidmaatschap voor het leven en een exemplaar van het boek 'Van herberg tot leescafé. Een kleine geschiedenis van de bibliotheek in Waalwijk', dat ik mocht schrijven voor Bibliotheken Waalwijk. Het boek is op 18 januari 2010 verschenen. De publicatie markeerde twee belangrijke gebeurtenissen voor de Waalwijkse bibliotheken: de fusie met Bibliotheek Midden-Brabant en het afscheid van Dini de Kort die ruim twintig directeur van de Waalwijkse bieb was geweest. Locatiemanager Hetty van Doesburg van de bibliotheek in Waspik zat in het productiegroepje van dit boek. Ze vond het een leuk idee om het boek in 'haar' bieb aan prinses Máxima cadeau te geven. Hetty's uitnodiging om het boekje zelf aan prinses Máxima aan te bieden, moest ik vanwege drukke werkzaamheden afslaan.
prinses maxima in de bieb van waspik krijgt het beste boek uit de collectie cadeau