De Waalwijkse striptekenaar en animator Aimee De Jongh rijgt het ene bijzondere project aan het andere. Nu weer een seizoen DWDD.
Een uitgebreid verhaal over Aimee De Jongh staat in het Waalwijkse magazine De Sjaak, aflevering 2. Te koop bij The READ Shop in De Els in Waalwijk. Voor slechts 7,95 euro.
,,Als de kijker naar een animatiefilm twee keer met z'n ogen knippert, heeft ie twee weken van mijn harde werk gemist."

Dit zegt Aimée erover op haar Facebook-paginma van 27 september 2018: ,,Zo leuk dat ik dit eindelijk bekend mag maken! Vanaf vandaag werk ik een heel seizoen lang voor DWDD. Ik maak elke 2 weken een animatiefilmpje bij een nummer dat live in de uitzending wordt gespeeld. Maar hier komt het: Alle 13 animatiefilmpjes (en 13 liedjes) samen vormen één verhaal. Een verhaal over liefde, dood, ouder worden en alles er tussenin. Elke keer zal een andere artiest het nummer vertolken, dus ik kijk er enorm naar uit.
De nieuwe rubriek wordt vanavond gelanceerd met Alain Clark. Kijk je ook? Ik zal deze keer ook zelf eventjes in beeld komen. 19.00 uur. NPO1”.

Klik hier voor de website van Aimée.

labels: De Sjaak 2, Aimée de Jongh, DWDD, Strips, Waalwijk

Een aanrader is de film ’I, Daniel Blake’ van de geëngageerde regisseur Ken Loach. Het is een realistische speelfilm over een 59-jarige timmerman die gemangeld wordt door de bureaucratie als hij na een hartaanval niet kan werken. en een uitkering moet aanvragen. Schrijnend is het verhaal van deze Daniel Blake, die van computers geen verstand heeft omdat hij in zijn werk als bouwvakker aan een potlood en zijn gereedschap genoeg had. Het verhaal speelt zich af in Newcastle en laat zien hoe een weduwnaar zo verzuipt in de haast Kafkaëske bureaucratie dat hij kopje onder gaat. Regisseur Ken Loach - die de emotie niet eens sterk hoeft te sturen om zijn punt te maken - kraakt de doorgeslagen verdigitalisering van de huidige samenleving, want niemand hoeft de illusie te hebben dat hij een louter Engelse misstand aan de kaak stelt. Dave Johns vertolkt de prachtige hoofdrol in ’I, Daniel Blake’. Ook de andere rollen zijn dik in orde. Uit het leven gegrepen.
Bij het zien van deze film moest ik aan een uitspraak van Louis Paul Boon denken: ’Schop de mensen tot ze een geweten hebben’.

labels: Ken Loach, Newcastle, Realisme

Er is opnieuw een documentaire gemaakt over de dood van Storimans: ’De zinloze moord op Stan Storimans’, gemaakt door Vincent Verweij. Negen jaar geleden al toonde Jeroen Akkermans, die samen met Stan Storimans in Gori, Georgië, was toen daar een Russisch clusterbom ontplofte en dood en verderf zaaide, in zijn documentaire aan wie de schuld draagt van deze gruwelijke daad. Akkermans strijdt nog altijd voor gerechtigheid voor zijn collega en anderen. Vooralsnog zonder resultaat.

Tal van journalisten, onder wie Akkermans, blikken dezer dagen terug op de dood van de fanatieke Goirlese nieuwscameraman. Zo ook Pieter Klein, adjunct-hoofdredacteur van RTL Nieuws. Hij schreef een uitgebreide bijdrage voor de website van RTL. Daarin meldt hij ook nog het boek ’Oog op de wereld’, omdat dat inzicht geeft hoe Stan Storimans in zijn vak en de wereld stond. Al die terugblikken zijn aangrijpend. Maar ze geven ook een groot gevoel van machteloosheid. De dood van Storimans blijft een van de zwarte bladzijden in de Nederlandse persgeschiedenis. Maar bovenal: een drama voor zijn gezin en familie. Zij getuigen daarvan in de documentaire van Verweij.

Ik geloof niet dat ’Stan Storimans. Oog op de wereld nog’ in de boekhandel ligt. Maar via internet is ongetwijfeld aan een exemplaar te komen. Ook is het te vinden in tal van bibliotheken. Het boek bestaat uit verhalen van Stan zelf - die ik optekende aan zijn keukentafel - en van zijn collega’s. Want het werk aan het boek, een initiatief van Stan, was nog gaande in augustus 2008. Op verzoek van zijn familie is het - in een aangepaste opzet - toch afgemaakt.

labels: Stan Storimans, RTL Nieuws, Pieter Klein, Jeroen Akkermans, Gori, Georgië

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfestival in Nederland en misschien wel in Europa, aldus de organisatie. De editie die van 18 tot en met 21 mei plaats had in het fraaie centrum van Den Bosch was al weer de 45ste. Mijn weekenddienst bracht me naar het festival.
Het was een aangename kennismaking met Jazz in Duketown. Ik heb er uren rondgedwaald en met tal van mensen gesproken. Zowel bezoekers, als horecamensen, artiesten, vrijwilligers als organisatoren. En via de livestream - prima beeld en geluid - zag ik diverse concerten thuis, gewoon achter mijn computer. De insteek van mijn verhaal was deze vraag: is Jazz in Duketown een soort zomercarnaval of een festival waar echte jazzfans aan hun trekken komen. Het antwoord is: allebei.
Ik heb meerdere bijdragen voor BD.nl geschreven.Voormijn algemene verhaal: klik hier. Of lees een weerslag van mijn gesprek met medeprogrammeur Bartho van Straaten, die een duidelijke visie heeft op de toekomst van het festival. Dit laatste verhaal op BD.nl is bijna 150 keer gedeeld via Facebook. Mijn verslag stond dinsdag 22 mei in de editie Den Bosch van het Brabants Dagblad.

Hieronder: Camilla Blue en La Sooph (helemaal onderaan)

labels: Jazz in Duketown, Den Bosch, Festival