Johan van Grinsven

De burcht van Beaufort is sinds 1981 staatseigendom, maar de vroegere eigenares mevrouw A. Linckels is nog altijd presidente van de stichting die de gang van zaken bewaakt. En in de dagelijkse praktijk fungeert zij nog als een soort bedrijfsleidster. Daarnaast levert de 81-jarige kasteelvrouw - zij bewoont het aanpalende kasteel - likeuren die de burcht beroemd hebben gemaakt.
De liqueur de cassis 'cassero' wordt er bijvoorbeeld gemaakt en de framboise des bois 'vieille prune'. Die dranken worden ter plekke, in een winkeltje aan de man gebracht. Het 'nieuwe' kasteel van mevrouw Linckels is een groot, massief bouwwerk zonder al te overdadige decoraties. Een fraai beeld voor wie beide bouwwerken in één blik kan vangen. Daar blijft het 363 dagen per jaar bij, een blik van buiten.
Wie het geluk heeft om de ruime binnenplaats te mogen betreden, heeft één overheersende associatie en dat is 'vergane glorie'. Een gebouw als een blokkendoos, waar de tand des tijds stevig aan geknaagd heeft. De fantasie is nodig om hier rijkdom te zien, de bovenklasse te zien verpozen. De vele stallen herbergen geen paarden meer, de garage geen zilveren Rolls-Royce meer. Mevrouw Linckels rijdt een kleine Peugeot.

Kunstmanifestatie
Toch heeft het kasteel van de nog altijd gerespecteerde familie Linckels een grote aantrekkingskracht op de plaatselijke bevolking. Juist omdat niemand er toegang had tot voor twee jaar. Tijdens de grote culturele manifestatie 'Art in Beaufort, ein ganzes Dorf als Kunstgalerie' is ook het renaissance-kasteel te bezichtigen. Het is dan een van de tien decors in het dorp voor een grote kunstmanifestatie, evenals de school, het gemeentehuis en andere locaties.
In het kasteel zijn bijvoorbeeld de stallen ingericht als expositieruimte voor werken van gerenommeerde kunstenaars. De bewoners van Beaufort waren zo nieuwsgierig naar het kasteel dat twee jaar geleden meteen tweeduizend mensen naar deze festivallocatie kwamen. Vorig jaar waren dat er al vierduizend.
Gemeentesecretaris G. Rischette: "Beaufort heeft maar veertienhonderd inwoners, dus je kunt er van uitgaan dat die inmiddels allemaal een kijkje hebben genomen in wat wij hier 'het nieuwe kasteel' noemen. Maar het evenement is niet alleen populair bij de eigen bevolking, er komen ook steeds meer toeristen".
Dit jaar vindt het het festival Art in Beaufort op 13 en 14 juli plaats. Opnieuw zijn dan zo'n tweehonderd werken van Luxemburgse en buitenlandse kunstenaars tentoongesteld in het dorp. Ook treden allerlei 'internationaal bekende' artiesten op. Rischette: "Ons doel is om kunst naar de mensen te brengen. Er wonen genoeg mensen op het platteland die niet naar galerieën in Luxemburg -Stad gaan. Vanzelf is alles gratis toegankelijk en de burchtruïne doet daar twee dagen ook aan mee".

Grandeur
Met het bezoek aan die middeleeuwse ridderburcht, die al sinds de jaren dertig te bezoeken is, is het minder uitbundig gesteld. Het bezoekersaantal daalde fors de laatste jaren, tot 60.000 per jaar. Dat aantal lag tien jaar geleden nog ruim boven de 80.000.
Alle winst die gemaakt wordt, jaarlijks nog altijd zo'n 100.000 gulden, mag van de staat weer in het behoud van het monument gestoken worden. Vandaar dat er verdere restauraties op het programma staan, bijvoorbeeld het overkappen van een van de ruimten."'Zodat er tentoonstellingen gehouden kunnen worden. Vroeger was dit nagenoeg het enige middeleeuwse kasteel dat in Luxemburg bezocht kon worden, nu zijn er meerdere oude bouwwerken te bezichtigen. En elke toerist heeft het kasteel zo langzamerhand al eens bekeken. Daarom moeten wij steeds weer iets nieuws kunnen brengen en vandaar ook dat we die tentoonstellingsruimte graag willen."
Maar het complex zal nooit meer de grandeur van vroeger terugkrijgen. In de twaalfde eeuw stond de burcht trots op een hoge rots. Een indrukwekkend gebouw met vier hoektorens, een watergracht aan de dalzijde en van achteren beschermd door een berg. Om het binnenste van de burcht te bereiken moesten bezoekers twee ringmuren met weergang passeren, waartussen de slotgracht lag. Later kwamen er uitbreidingen aan de burcht. Een ter plekke verkrijgbaar boekje verhaalt van de geschiedenis van het kasteel en de bewoners ervan.
Wie echt de smaak te pakken heeft van de bewogen geschiedenis van deze plek, kan bij diverse andere publicaties terecht. Ze vertellen alle een boeiende geschiedenis van ridders en rijken. Die verhalen zetten de ruïne ineens in een ander licht, zeker als de lezer ze op een bankje in de ruïne zit te lezen.