En waarop Maceo Parker en trombonist Fred Wesley naar hartelust kunnen variëren: funk, jazz, een vleugje reggae, soul en nog wat knipogen naar andere genres. Ruim drie uur wist Maceo Parker woensdagavond de goed gevulde concertzaal Noorderligt te boeien. Sterker nog: de Amerikaanse saxofonist (geboren in 1937) had zijn toehoorders aan een touwtje. Veelvuldige vraag-­en-­antwoordspelletjes ('Say Oe­Ah, Oe­Ah­Ah'), treiterend lang uitgesponnen funknummers, een paar uitdagende flarden van hits van James Brown en moddervette versies van eigen werk als Pass The Peas en Soul Power, het publiek ging plat voor Parker. En leerde meteen waarom Candy Dulfer haar zwarte collega beschouwt als een van haar grote inspiratiebronnen.
Er stonden dan ook zes absolute profs op het podium. Zes heren, keurig in het pak gestoken, stropdas aan, vriendelijk en innemend. Parker en Wesley maken samen - op en af - al zo'n dertig jaar muziek en ze zijn gepokt en gemazeld in de band van soulkoning James Brown. Het publiek mag niets te kort komen, zo simpel is hun beroepsopvatting.
Het concert kende een vlammend begin, met de befaamde 98% Funky Stuff die Maceo Parker als zijn credo hanteert (als een doorgewinterde prof meldde hij tijdens het concert dat er onder meer T-­shirts en petjes met dat opschrift in het gebouw te koop waren). Na een uur werden de nummers steeds langer opgerekt en nam de spanning af. Funk moet het deels hebben van hypnotiserende herhalingen van muzikale patronen, maar Parker zette zijn stoofpot op een te laag pitje. Hij zat in die fase van het concert meer aan zijn revers en stropdas, die hij voortdurend fatsoeneerde, dan aan zijn saxofoon. Maar de laatste anderhalf uur sloeg hij gruwelijk hard terug met keiharde streetfunk die hij steeds weer tergend onderbrak en hervatte. En het publiek liep aan zijn leiband.
Maar ook toen ging de saxofoon veelvuldig in de standaard. Parker liet bijna driekwart van het concert zijn toeter onaangeroerd. Niemand maalde erom: hij bleek ook een overtuigende zanger. In de finale werd het publiek nog meer betrokken bij het optreden - vrouwen werden uit het publiek op het podium gehaald om te dansen - en werden klassiekers van Marvin Gaye, Ray Charles, James Brown met zoveel elan, plezier en ouderwets funkgevoel gebracht, dat de aanwezigen ècht volledig plat gingen. En Maceo Parker wist nauwelijks van ophouden. Toen de baas eenmaal het podium afging, na dik drie uur, gooide zijn ritmesectie nog een kwartiertje de remmen los. En liet zien dat Noorderligt niet alleen met Maceo Parker en Fred Wesley grote muzikanten gezien had.

* Maceo Parker & Band, met onder anderen Fred Wesley. Gezien woensdag 10 januari in concertzaal Noorderligt in Tilburg.

labels: Maceo Parker, Noorderligt, Fred Wesley